รักพี่โหด โหมดหน้านิ่ง

ประกาศผล10 โมง ตอนนี้ก็ 9.45 แล้วโอ้ยนั่งไม่ติดแล้วโว้ย

ณ หน้าเว็บมหาลัย......

ประผลการสอบโครวตาเรียนดีและเด็กในพื้นที่คณะสถาปัยกรรมศาสตร์ สาขาสถาปัตย์กรรมหลัง(ตึบ ตึบ ตึบ ) จำนวนรับ 20 คน

1.นาย........

.

.

.

20.นางสาวคณาธร    ประสิทธิลักษณ์

เฮ้ยเย้! แต่เดี๋ยวน่ะ ทำไมนางสาวว่ะ แต่ช่างเถอะ ชื่อถูกนามสกุลใช่กูแน่นอน แม่เย้ๆๆๆๆๆๆ  อะไรของเอ็งไอ่กร ติดแล้วๆๆๆทำได้แล้วๆๆๆ ได้เรียนแล้ว ผมแทบน้ำตาใหลไม่แทบล่ะน้ำตาลัยเลยทีเดียว ผมวิ่งไปบอกแม่ที่กำลังยืนผัดข้าวให้ลูกค้าอยู่บ้านผมอยู่ต่างจังหวัดครับ ที่อีสาน บ้านผมเปิดร้านอาหารตามสั่งก็มีแม่นี่ล่ะครับที่เคาะกระทะส่งผมเรียนจนตอนอยู่ม.หกแล้ว

และเสียงโหวกเวก เสียงดังก็ใช่ครับ ผมสอบติดมหาลัยในฝันที่ผมอยากเรียนแล้ว พร้อมคณะที่ใช่ ว่าด้วยคณะถาปัตย์ ที่ผมอยากเรียนมากแต่กว่าแม่จะยอมให้ผมไปสอบก็รบเร้ากันอยู่นานจนมาช่วงม.หกแม่ก็ยอมให้ผมไปสอบที่คณะที่ชอบและอยากเรียนจริงๆแล้ว แม่อยากให้ผมทำงานที่ได้รับราชการครับ อยากให้เรียนครูและ มาทำงานอยู่แถวบ้าน ซึ่งขัดจากความต้องการผมมาก ผมอยากเรียนสถาปัตย์ได้เป็นนักออกแบบ ได้มีโอกาศได้ไปดูงานต่างประเทศได้ไปผมเจอสถาปัตยกรรมที่หลากหลายและแปลกใหม่ตามวัฒณธรรมของแต่ประเทศ

เอาล่ะครับ กลับมาที่ปัจจุบันและอดีตก่อน ก่อนหน้าที่ผมจะได้เห็นผลสอบที่ทำให้ผลตื่นเต้นและมีความสุขๆมากเหมือนได้รับของขวัญจากพ่อสักในชิ้นตอนเด็กๆ เหมือนความรู้สึกนี้มันหายไปนานมากเหมือนที่เค้าบอกว่าคนเรายิ่งโต ความตื่นเต้นจะยิ่งน้อย ลงด้วยตัวเราก็มีประสบการณ์ มากขึ้น นั้นล่ะครับ ย้อนไปสี่เดือนที่ผ่านมาก่อนวินาทีนี้ ผมต้องสู้ทนกับอะไรหลายอย่างมากทั้งการพูดคุยเจรจากับแม่เพื่อให้ได้เรียนในคณะที่ผมอยากเรียน ความเครียดต่อมาคือทำยังให้สอบติด เมื่อแม่ยอมแล้วก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเราทำได้และจะไม่ทำให้ผิดหวัง ผมอ่านหนังสือและติวอย่างหนัก นอนตีสองตีสามทุกวันผมนั่งที่โต๊ะญี่ปุ่นตลอดจนมีปัญหาเรื่องปวดหลังจากการนั่งนานเกินไปเพราะด้วยผมเองก็ตัวข้อนข้างสูงด้วยส่วนสูง175 น้ำหนัก65หน้าตาก็ถือว่าที่สุดของโรงเรียนแล้ว แต่ผมไม่ขาวมากครับ พอๆๆ

กำลังพูดถึงเรื่องปวดหลังอยู่นั้นล่ะครับ จนต้องไปพบแพทย์ และพ่อก็ได้จัดการทำโต๊ะอ่านหนังสือให้ผมที่เป็นแบบนั่งเก้าอี้ พ่อผมลงทุนทำให้เองเลยครับ เพราะพ่อไม่อยากซื้อเปลืองเงินด้วยบ้านผมยิ่งขัดสนเรื่องนี้อยู่ พอสมควร นั้นละครับ ด้วยที่ผมรักและอยากเรียนคณะนี้ผมเลยยอมทุ่มเหนื่อยมากท้อวันละร้อยครั้ง แต่ก็ไม่รู้จะถอยทำไมเมื่อความต้องการผมมันชัดเจน จนมาถึงวันสอบรอบโควตา ผมต้องเดินทางไปที่ กทม. เพื่อไปสอบที่มหาลัย....ที่ตอนจบใส่ชุดครุยสีแดงหมากสุก นั้นล่ะครับ ผมไม่รู้จักเลยว่ามหาลัยมันตั้งอยู่เขตุไหน ไปยังไง และผมก็ได้เริ่มหาข้อมมูล จากการหารุ่นพี่คณะก่อน ผมได้ค้นทางเพจทางเฟสบุ๊คจนได้เจอพี่คนหนึ่งพี่ผู้หญิงคนแรกที่ตอบกลับมาจากการทักไปตอนตีสามผมคิดว่าจะทักทิ้งไว้เฉยๆว่าจะถามลายละเอียดการไปมอ และแนวข้อสอบการสอบประมาณนั้น แต่พี่เขาตอบกลับมาครับ ตอนตีสามเนี่ยน่ะ

ผมรู้ถึงชตากรรม ของการที่จะไปเรียนคณะเลยครับ รุ่นพี่รุ่นน้องปองดองนอนดึง และแล้วก็ได้ลายละเอียดมา พี่เค้าชื่อพี่ปูเป้ และตอนนี้ จบปีห้าแล้ว รอแค่รับปริญญา แต่พี่เค้าดีมากเลย ด้วยความที่ผม ไป กรุงเทพฯ ไม่บ่อยพี่เค้าเลยเป็นห่วงเรื่องการเดินทางและที่พัก พี่เค้าเลยจะให้ไปอยู่กับน้องในสายรหัสพี่เค้าที่เช่าบ้านอยู่แถวมอกับ ผมก็คิดอยู่นาน ว่าจะไปอยู่กับพี่เค้าจริงหรอ ทั้งเกรงใจ ทั้งไม่รู้จักจะนิสัยจะเป็นไงก็ไม่รู้ ผมก็ตอบพี่เค้าไปเออจะดีหรอพี่ พี่เค้าก้บอกว่าดีๆๆ อย่าคิดมากน้องในสายพี่สนิท เราช่วยเหลือกันตลอดและน้องมาสอบพี่ที่ มหาลัยต้องเทคแคร์อยู่แล้ว  ผมก็เอออย่างน้อยก็ดีกว่าเราไปเองแล้วไปหาเดินหาที่พักเองว่ะ เผื่อไปไม่ถูกอีกและวันเดินทางไปสอบ ณ ที่ขึ้นรถทัวร์ในตัวเอาเภอ แม่มาส่งที่ขึ้นรถ แต่พ่อไม่ว่างต้องไปส่งข้าวให้คนที่เอามาสีบ้านผมทำโรงสีข้าวด้วยครับที่ส่วนนาหลังบ้าน นั้นละครับ แม่อวยพร เดินทางปลอดภัยนะลูกขอให้ได้พบกับความสำเร็จที่อยู่ข้างหน้า ตั้งใจสอบเดินทางก็ดูแลตัวเองดีๆๆ ไปอยู่กับพี่ที่มหาลัยก็อย่าไปทำไรให้เขาหนักใจล่ะ เค้าอุตสาช่วยเราเรื่องที่พักช่วยแม่ด้วยแหละเราก็ได้ใช่จ่ายน้อยลง ทำตัวดีๆน่ะ คราบบบคุณแม่ ผมก็หอมแก้มคุณแม่ที่รัก แล้วก็เดินขึ้นรถ  ถึงเวลารถก็ออกเดินทางมุ่งสู่ กรุงเทพหมอชิต ............ผมตื่นเต้นจังพี่เค้าจะเป็นไงน่ะ แต่ก็ตอนนี้โฟกัที่เรื่องสอบก่อน กังวลมากเลย สนามแรกที่สอบ แต่ก็จะตั้งใจเต็มที่ เพราะการสอบแต่ล่ะทีค่าใช้จ่ายทั้งนั้น  โอเค นอนดีกว่าเดี๋ยวเพรียรถถึงพรุ่งนี้จะยังไม่ใช่วันที่จะได้สอบก็เถอะครับ ฝันดีนะกร...............

เพิ่งหัดเขียนคอมเม้นหน่อยนะครับ

เขียนเรื่องราวจากชีวิตจริงของตัวผมเองที่ใส่ไข่ไปนิดๆ เพื่ออรรถรส

ติดตามหน่อยนะครับ พรุ่งนี้กรจะไปเจอใคร