เมื่อถึงคืนเดือนหงายเมื่อไร พวกมึงทุกตัวจงเตรียมตัวเตรียมใจซะให้ดี
เพราะกูจะหอบเอา'ความตาย'! ไปเยี่ยมเยือนพวกมึงถึงหน้าบ้าน!
.
.
.
.
"ไอ้คนจัญไร! มึงจะทำอะไรน้องกู!"
"มึงก็โตพอที่จะรู้แล้วนี่ว่ากูจะทำอะไรกับน้องสุดที่รักของมึงน่ะบัณฑุ"
"อย่านะมึง! อย่าทำอะไรน้องกูถ้ามึงจะทำก็มาทำที่กูสิวะไกรสรมันไม่เกี่ยว!"
"ไม่ ไกรสรน้องมึงมันตรงสเปคกูพอดี กูจะเอามันต่อหน้ามึงนี่แหละจะได้สาสมกับที่มึงทำไว้"
"อย่านะเฮ้ย! อย่า!!!"
.
.
.
.
กูจะฆ่ามึง...กูจะฆ่ามึง...กูจะฆ่ามึง...กูจะฆ่ามึง...กูจะฆ่ามึง...กูจะฆ่ามึง...
กูจะฉีกร่างมึงออกเป็นชิ้นๆ...จะควักตับไตไส้พุงมึงออกมากระชากกินให้สาแก่ใจ...
.
.
.
.
กูจะฆ่ามึง...และกูจะกินมึง!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งละอาจมีฉากติดเรทพอสมควร(แถมyaoiนิดๆ//มั้ง) ฉะนั้นผู้อ่านที่มีอายุน้อยกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วย
และอีกประการก็คือ นิยายเรื่องนี้ไรท์แต่งขึ้นมาเพราะความรู้สึกด้านลบของไรท์มันแบบว่า...เยอะ...เยอะมากจนไม่รู้จะเอาไประบายที่ไหนT T ซึ่งหมักหมมนานเข้าไรท์ก็ชักจะรู้สึกอึดอัด หงุดหงิดง่าย คนอื่นทำอะไรนิดๆหน่อยๆหรือหยอกเล่น ไรท์ก็ถึงขั้นหันไปตวาดด่าคนอื่นซะลั่นไปสามบ้านแปดบ้านเลยราวกับว่าคนอื่นเขาโยนก้อนขี้ปาอัดหน้าไรท์ก็ไม่ปานT T
แต่ไรท์ก็จะแวะมาอัพให้อ่านกันบ้างนะครับ แต่ถ้าวันไหนไรท์อัพรัวแสดงว่าวันนั้นไรท์นึกอยากจะเชือดใครสักคนขึ้นมาอ่ะนะ(WHAT THE HELL!!!?) ถ้าใครชอบก็ขอขอบคุณใน ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านครับ
Guest
