เพราะรักสัมผัสไม่ได้ 18+

"มึงกล้าทำแบบนี้กับกูหรอ !!!"

"พี่อย่าทำไรหนูเลย หนูขอโทษหนูไม่ได้ตั้งใจ"

"มึงไม่เห็นอ๋อเสื้อกูเปียกหมดเเล้วอ่า"

"หนูขอโทษนะคะพี่"

เสียงของชายหญิงที่ดังก้องไปทั่วโรงอาหาร

"สวยก็ไม่สวยยังจะซุ่มซ่ามอีก"

"เฮ้ยพี่ ก็หนูบอกว่าขอโทษๆ ฟังไม่เข้าใจไง๊"

"อ่าวปากดี เดี๋ยวกูตบ"

ในขณะที่ชายร่างสูงกำลังง้างมือเตรียมจะตบผู้หญิงอยู่นั้น อาจารย์ก็โผล่มาทันเวลาพอดี

"นายแอนดริว !!! หยุดทำพฤติกรรมอันน่ารังเกียจนั่นเดี๋ยวนี้"

หึๆ เเล้วผมก็โดนเรียกเขาห้องปกครองอีกตามเคย สวัสดีผมชื่อแอนดริว เป็นลูกครึ่ง ครึ่งอะไรก็ไม่รู้แหละ ครึ่งๆกลางๆมั้ง ผมเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ ทั้งพ่อเเละเเม่ต่างก็เอาอกเอาใจเเละตามใจผมมาโดยตลอด เเละในที่สุดผมก็เลยกลายเป็นเด็กดื้อรั้นก้าวร้าว อันที่จริงผมก็รู้นะว่ามันไม่ดี เเต่มันติดเป็นสันดานไปแล้วทำไงได้

ผมเรียนอยู่มหาลัยปี 2 ผมอายุเพียงเเค่ 20 ปีบริบูรณ์ ยังหนุ่มยังเเน่น หึๆ เเต่วันนี้ดันมีเด็กผู้หญิงซื่อบื้อเดินมาชนผมซะได้ เเถมน้ำที่มันถือยังกระเด็นมาใส่เสื้อผมอีก พูดเเล้วเเม่งก็น่าถีบ อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงเเล้วจะทำอะไรก็ได้นะครับ ผมต่อยเสียหมดอ่า

"ลูก เเม่มาเเล้ว"

"เเม่ครับ"

"คุณควรอบรมสั่งสอนลูกชายคุณซะบ้างนะ นี่ก็โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงเเละ ยังทำกิริยาแบบนี้อยู่อีก"

ไออาจารย์มนุษย์ป้าเอ่ย(ผมนึกด่าในใจ)

"เอ่อคือขอโทษนะคะ ตอนเล็กๆฉันไม่เคยสั่งให้หมาที่บ้านของฉันเลียตูดลูกตัวเองหรอกนะคะ พูดอะไรหัดคิดซะบ้าง"

"เขาเรียกว่าคำเปรียบเปรยค่ะคุณเเม่ ถ้าคุณเเม่เข้าข้างลูกชายแบบนี้ ก็เอาลูกชายตัวเองไปเรียนที่บ้านเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นภาระของอาจารย์ท่านอื่นๆ"

"มีหน้าที่สอนก็สอนไป อย่ามาทำตัวแบบนี้นะคะ ถ้าสอนลูกของดิฉันไม่ไหวล่ะก็ได้!!  ดิฉันจะเอาลูกดิฉันออกเองค่ะ"

นี่แหละเเม่ผม เก่งนักเรื่องคำพูดเเทงใจดำ ฮ่าๆ ซะใจจริงๆ อาจารย์มนุษย์ป้านั่นเงิบไปเลย เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะพ่อของผมบริจาคเงินให้กับมหาลัยเป็นจำนวนหลักเเสนในทุกๆเดือน เเละในเมื่อผมออกจากมหาลัยเเล้ว เงินพวกนั้นก็จะไม่มีมาให้พวกมันได้เชยชมอีกต่อไป คอยดูเถอะมหาลัยเเกเน่าเเน่

ในขณะที่ผมอยู่ในรถกับคุณเเม่

"เอ่อลูก"

"ครับเเม่"

"คือเเม่มีเรื่องจะบอกลูกน่ะ"

"ครับ"

"คือพรุ่งนี้ช่วยไปเก็บเงินที่เจ๊กวางติดเเม่ไว้ให้หน่อยนะ"

"อ่อได้เลยครับเเม่ กำลังคันมือคันเท้าพอดีเลย"

"เเล้วไอเงินนั่นน่ะ ลูกก็เก็บไว้ใช้นะ"

"ฮ๊ะ..... เเม่ให้ผมอ๋อ"

"อืม"

"ขอบคุณครับเเม่"

ไชโย !!! จะได้ออกไปเเว้นๆกับพวกๆเเล้วเว้ย ฮิ้ววววววววววววว

เช้าวันต่อมา

"เเม่ครับ ผมไปตามล่าเจ๊กวางเเล้วนะครับ"

"จ่ะ"

ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าออกจากบ้าน เเม่ก็รีบวิ่งมาดึงเเขนผมไว้

"อะไรหรอครับเเม่"

"เเม่ขอหอมลูกสักทีได้มั่ย"

"ได้สิครับเเม่"

เเล้วผู้เป็นเเม่ก็ค่อยๆก้มลงมาหอมที่หน้าผากของผม อบอุ่นจริงเชียวแหละ ในชีวิตผม ผมจะยอมให้เเม่คนนี้หอมเเต่เพียงผู้เดียว

"เเม่รักลูกนะ"

"ครับเเม่ ไปก่อนนะครับ"

เเล้วผมก็ออกไปตามล่าเจ๊กวางอย่าที่บอก เจ๊คนนี้ติดตังค์เเม่ผมไว้ 5000 บาท ติดเอาไว้ตั้งกะชาติปางก่อนเเล้วมั้ง เหอะๆ เเต่วันนี้พอผมมาทวงเจ๊แกก็รีบให้โดยไม่ขัดขืนหรือขอเลื่อนเเต่อย่างใด ดี๊ ให้มันได้อย่างงี้ฉันจะได้ไม่ต้องลงไม้ลงมือกับคนแก่

พอได้เงินตามจำนวนหนี้ครบเเล้ว ผมก็รีบกลับไปที่บ้านเพื่อที่จะไปเก็บเสื้อผ้าเสื้อผ่อน เพราะผมนัดกับเเก๊งค์เพื่อนรักกกกก ว่าจะไปนอนพัทยากันสัก 3 คืน เเต่เเล้วผมก็ได้ยินเสียงดัง ปั้ง !!!! เฮ้ยเสียงนั่นมันดังมาจากในบ้านผมหนิ..... พ่อ เเม่

ผมรีบวิ่งเพื่อจะไปเปิดประตูเเต่ว่า ประตูมันดันล็อคเอาไว้จากข้างใน ทำไงดีวะ

ผมจึงวิ่งไปดูที่หน้าต่างหลังบ้าน มันพอเห็นได้นิดหน่อย เเละสิ่งที่ผมเห็นก็คือ

ชายร่างใหญ่ 3 คน กับชายวัยกลางคนที่กำลังใช้ปืนจ่อไปที่กลางหน้าผากเเม่ผม โดยที่มีร่างของพ่อซึ่งนอนนิ่งอยู่ข้างๆ

มันอะไรกันวะเนี่ย .....

ผมยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลย เสียงปืนก็ลั่นขึ้นอีกครั้ง...........

ใช่ ไอผู้ชายคนนั้นมันลั่นไกลใส่เเม่ผม ต่อหน้าต่อตา......

อีเหี้ยพวกนี้มันเป็นใคร มันเป็นใครกันวะ !!!!!!!