กรี๊ดดดดดดดดด !!! ฉันตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด มันเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายสำหรับฉันมาก แม้ฉันอยากลืมมากเพียงใดก็ตาม แต่มันกลับทำให้ฉันจำเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ10 ปีก่อนได้เป็นอย่างดี มันตามหลอกหลอนฉันในฝันทุกคืน จนฉันต้องตกใจตื่นขึ้นมากลางดึกแบบนี้เป็นประจำ
"อึก...อื้อๆๆๆ แม่อยู่ไหน อื้อๆๆ แม่จ๋าาา" ฉันในวัยเด็ก ที่ตอนนี้มองบ้านตัวเองมอดไหม้อยู่เบื้องหน้า ตอนนั้นฉันกลัวไปหมด กลัวต้องสูญเสียคนที่รักไป ฉันรอดมาได้เพราะแม่พาฉันออกมา แล้วแม่ก็หันมามองหน้าฉันแล้วบอกว่า
" หนูรออยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน เดี๋ยวแม่จะเข้าไปช่วยน้อง แล้วแม่จะรีบกลับมาหาหนูนะ" แล้วแม่ก็วิ่งเข้าไปในบ้านอีกครั้ง ฉันยืนมองแม่จนลับตา ร้องไห้จนตาบวมเป่ง อื้อๆๆ แม่ก็ยังไม่กลับมา
"วู๊ววววว วี๊หว่ออออออ" เสียงรถดับเพลิงกับรถพยาบาล ดังมาแต่ไกล เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างรีบดับไฟ แล้วนำคนเจ็บออกมา ฉันที่มองอยู่ หัวใจแตกเป็นเสี่ยงๆ มองร่างแม่และน้องที่นอนสลบอยู่ น้ำตาเจ้ากรรม ก็ดันไหลออกมา เจ้าหน้าที่คนนึง เดินมาหาฉันด้วยสายตาที่เศร้าลง
"หนูเป็นลูกของบ้านหลังนี้ใช่ไหม (ฉันพยักหน้ารับ) ลุงเสียใจเรื่องแม่กับน้องด้วยน้ะ เพราะแม่หนูและน้องหนู...........เสียแล้ว" ลุงดึงฉันเข้าไปกอด น้ำตาคลอกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันเองก็ได้แต่ร้องไห้ จนสลบไป ...............;(
หลังจากวันนั้นฉันก็ต้องมาอยู่กับป้า เพราะฉันไม่เหลือใครเลย ทั้งพ่อที่ป่วยด้วยโรคร้ายจนเสียชีวิต แม่และน้องที่ทิ้งฉันไปอีกคน ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนโลกมันใหญ่ขึ้นๆ ไม่รู้เป็นเพราะฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่บนโลกนี้คนเดียวรึเปล่า เห้อออออ *****
Guest
