ความรักที่ฉันเคยให้เธอ ตอนนี้มันกลายเป็นความแค้นไปแล้ว เตรียมตัวรับมันไว้ให้ดี เพราะฉันจะเอาคืน
คริสเตียน หรือ คริส เขาเคยคบหากับพลอยลดาตอนที่เธอมาฝึกงานในบริษัทเขา ทั้งสองรักกันปานจะกลืนกิน วันที่เขาเปิดตัวพลอยลดาว่าเป็นแฟน คริสเตียนไม่รู้เลยว่าแม่ของเขาไม่ยอมรับเธอ และพยายามไล่ให้เธอออกไปจากชีวิตของเขา
พลอยลดา หรือ พลอย จึงตัดสินใจที่จะออกไปจากชีวิตเขา ด้วยการสร้างภาพให้เขาเห็นว่าเธอมีคนอื่น และบอกเลิกเขาไปอย่างไม่ใยดีทั้งๆที่เธอเองก็เจ็บเช่นกัน
คริสเตียนเจ็บเจียนตายและคิดว่าเธอทรยศความรักที่เขามีให้ ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความแค้น เขาทำทุกอย่างเพื่อที่จะแก้แค้นเมื่อกลับมาเจอกับเธออีกครั้ง
คริสเตียน เวนย์สัน อายุ 32 ปี หนุ่มลูกครึ่งไทย\-อเมริกัน นักธุรกิจหนุ่มผู้ร่ำรวยติดอันดับหนึ่งในสามของประเทศไทย เจ้าของกิจการอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ ผู้มีความหลังและความแค้นฝังใจกับเรื่องราวในอดีต
พลอยลดา อริยะวัฒน์ อายุ 24 ปี หญิงสาวตัวคนเดียวที่ต้องสู้ชีวิต ทำงานเป็นเลขาให้กับบริษัทแห่งหนึ่ง สาวน้อยที่ตกเป็นเหยื่อความแค้นของเขาด้วยความเต็มใจ
“พลอยว่าเราเลิกกันเถอะค่ะ พลอยมีคนอื่นแล้วพี่คริสก็เห็น ลาก่อนค่ะ”
“เดี๋ยวสิพลอย ทำไมพลอยทำกับพี่แบบนี้”
“สักวันหนึ่งเธอจะต้องเจ็บบ้าง พลอยลดา ฉันจะทำให้เธอเจ็บให้สมกับที่เธอทรยศความรักของฉัน”
“พี่คริส”
“เจอกันจนได้นะพลอยลดา เวลาแก้แค้นของฉันคงมาถึงแล้วสินะ”
“ปล่อยพลอยนะ เจ็บ!!!”
“เจ็บเหรอ เดี๋ยวเธอได้เจ็บกว่านี้แน่ ฉันจะเอาให้เดินไม่ไหวเลย อยากจะรู้เหมือนกันว่าหายไปสองปี ผัวใหม่มันเปิดซิงเธอไปหรือยัง”
ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคะ เม้น&ไลค์ ให้กำลังใจกันด้วยนะ พระเอกเลว โหด ใจร้าย หื่น จัดหนักนางเอกทุกตอน
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค้าาา เรื่องนี้อ่านฟรี เเละมีอีบุ๊คจ้า เเละมีภาคต่อด้วยค่ะ
ต่อไปฝากอีบุ๊คของไรท์ "เรื่อง Love Memory ความทรงจำนี้มีรัก" รับประกันความฟินจนเลือดไหลกันเลยทีเดียว อิอิ
*
***
Love Memory ความทรงจำนี้มีรัก
ละอองฝุ่นสีเงิน
www.mebmarket.com
เพราะความบังเอิญหรือพรหมลิขิต ที่ความรักของเขาเริ่มต้นจากการขับรถชนหญิงสาวจนสูญเสียความทรงจำ“คุณเป็นใคร” หญิงสาวถามเสียงแผ่ว ลำคอแห้งผาก เขาไม่ตอบแต่กลับรินน้ำใส่แก้วให้เธอ“ขอบคุณค่ะ คุณ…” หญิงสาวรับแก้วมาแล้วเอ่ยขอบคุณ“ผมชื่อนภันต์” เขาตอบ “แล้วคุณล่ะชื่ออะไร” และถามกลับออกไป หญิงสาวทำท่าทางคิดเล็กน้อย“ฉัน…ฉันชื่อ โอ๊ย!!”\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*“จะทำอะไรคะ” เธอถามชายหนุ่มที่ยิ้มตลอดเวลา มือหนากอดเอวเธอเอาไว้แน่น“ทำให้สมองเธอโล่งไง เผื่อเธอจะคิดอะไรออก” เขาหลอกคนไร้เดียงสา“ทำยังไงคะถึงสมองโล่ง บอกแอลหน่อยสิคะ” เธอเชื่อคนเจ้าเล่ห์ซะสนิท เขาฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิม“อื้ม!! แต่มันเจ็บนะ ทนได้หรือเปล่า” เขาแกล้งถาม“เจ็บมากมั้ยคะ” หน้าตาใสซื่อของเธอถามขึ้น เขาส่ายหน้าเบาๆ“ไม่มากหรอก แค่เธออย่าเกร็งก็พอ” เขาบอก นภันต์ค่อยๆกอดเธอแน่นขึ้น ริมฝีปากหนาค่อยๆก้มลงไปประกบปากบางสีชมพู แอลหลับตาพริ้มรับจูบของเขา\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*“คิดอะไรอยู่แอลทำไมหน้าเครียดจัง” ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆโอบไหล่เธอไว้เบาๆ หญิงสาวเอียงเข้าซบไหล่เขาทันที“หลินค่ะ ชื่อจริงๆของแอลคือหลิน” หญิงสาวบอกออกไป “หลินจำทุกอย่างได้แล้วค่ะคุณพอร์ช” เธอพูดต่อเมื่อเห็นเขาเงียบ“ถ้าเธอจำได้ เธอก็คงจะไปจากฉันใช่มั้ย” จู่ๆนภันต์ก็ถามเสียงสั่น น้ำตาลูกผู้ชายคลอออกมา“ไม่ค่ะ หลินไม่ไปไหน หลินรักคุณพอร์ช” เธอกอดเขาเอาไว้แน่น“รัก…เมื่อกี้เธอบอกว่ารักฉันเหรอ” เขาทวนคำด้วยความแปลกใจปนดีใจ
Love Memory ความทรงจำนี้มีรัก
ละอองฝุ่นสีเงิน
www.mebmarket.com
เพราะความบังเอิญหรือพรหมลิขิต ที่ความรักของเขาเริ่มต้นจากการขับรถชนหญิงสาวจนสูญเสียความทรงจำ“คุณเป็นใคร” หญิงสาวถามเสียงแผ่ว ลำคอแห้งผาก เขาไม่ตอบแต่กลับรินน้ำใส่แก้วให้เธอ“ขอบคุณค่ะ คุณ…” หญิงสาวรับแก้วมาแล้วเอ่ยขอบคุณ“ผมชื่อนภันต์” เขาตอบ “แล้วคุณล่ะชื่ออะไร” และถามกลับออกไป หญิงสาวทำท่าทางคิดเล็กน้อย“ฉัน…ฉันชื่อ โอ๊ย!!”\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*“จะทำอะไรคะ” เธอถามชายหนุ่มที่ยิ้มตลอดเวลา มือหนากอดเอวเธอเอาไว้แน่น“ทำให้สมองเธอโล่งไง เผื่อเธอจะคิดอะไรออก” เขาหลอกคนไร้เดียงสา“ทำยังไงคะถึงสมองโล่ง บอกแอลหน่อยสิคะ” เธอเชื่อคนเจ้าเล่ห์ซะสนิท เขาฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิม“อื้ม!! แต่มันเจ็บนะ ทนได้หรือเปล่า” เขาแกล้งถาม“เจ็บมากมั้ยคะ” หน้าตาใสซื่อของเธอถามขึ้น เขาส่ายหน้าเบาๆ“ไม่มากหรอก แค่เธออย่าเกร็งก็พอ” เขาบอก นภันต์ค่อยๆกอดเธอแน่นขึ้น ริมฝีปากหนาค่อยๆก้มลงไปประกบปากบางสีชมพู แอลหลับตาพริ้มรับจูบของเขา\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*“คิดอะไรอยู่แอลทำไมหน้าเครียดจัง” ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆโอบไหล่เธอไว้เบาๆ หญิงสาวเอียงเข้าซบไหล่เขาทันที“หลินค่ะ ชื่อจริงๆของแอลคือหลิน” หญิงสาวบอกออกไป “หลินจำทุกอย่างได้แล้วค่ะคุณพอร์ช” เธอพูดต่อเมื่อเห็นเขาเงียบ“ถ้าเธอจำได้ เธอก็คงจะไปจากฉันใช่มั้ย” จู่ๆนภันต์ก็ถามเสียงสั่น น้ำตาลูกผู้ชายคลอออกมา“ไม่ค่ะ หลินไม่ไปไหน หลินรักคุณพอร์ช” เธอกอดเขาเอาไว้แน่น“รัก…เมื่อกี้เธอบอกว่ารักฉันเหรอ” เขาทวนคำด้วยความแปลกใจปนดีใจ
Guest
