คำเตือน
:
นิยายเรื่องนี้
เกิดจากจินตนาการและความเพ้อเจ้อของนักเขียนล้วนๆ
ออกแนวจะ
มีความสับสนในตัวเองอยู่ไม่น้อย
เนื้อหา
อาจมีการกระทำหรือคำพูดที่ค่อนข้าง
หยาบคายโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
แต่ถ้าใครไม่ชอบกด
X
ได้ค่ะ
ไม่ว่ากัน
เป็นเพราะงานที่พ่อของเขาส่งมาให้ทำตอนกลางดึก
หลังจากที่เขาเลิกเวรที่โรงพยาบาล
เขาถึงได้
เสร่อดันไปขับรถชนคนตอนที่กำลังตามจับพวกคนร้าย
และสุดท้ายเขาก็ต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงเด็ก
ไทม์
...ชีวิตของเขาไม่มีอะไรมาก มีแม่เป็นหมอมีพ่อเป็นซีไอเอ
ส่วนตัวเขาก็เป็นมันทั้งสองอย่างนั่นแหละ...
อยู่ดีๆเธอก็ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลซะอย่างงั้นแถมจำอะไรไม่ได้เลย
แล้วเขาคนนี้เป็นใครล่ะทำไมต้องทำหน้าโหดใส่เธอขนาดนั้น
ปลายฝัน
...ตัวเองเป็นใครมาจากไหนก็ยังไม่รู้
เพราะจู่ๆก็ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล
แล้วสุดท้ายก็กลายมาเป็นแม่บ้านจำเป็น...
"เธอทำอะไรกับห้องของฉันวะเนี่ย!!!"
ผมตะโกนถามด้วยความโมโห ก็จะไม่ให้ผมโมโหได้ยังไงก็
ยัยเด็กบ้านี่จะทำน้ำท่วมห้องผมอยู่แล้ว
"ฉ...ฉันขอโทษ ก็ฉันพยายามจะปิดน้ำแล้วแต่มันก็ไม่หยุด
ไหลสักที"
ผมมองปลายฝันที่ยืนตัวสั่นงันงกอยู่หน้าห้องน้ำสภาพ
เหมือนกับลูกหมาตกน้ำไม่มีผิดน้ำที่หยดตามชายเสื้อผ้าเจิ่งนองอยู่
หน้าห้องน้ำเป็นวงกว้าง
"แล้วที่ฉันสอนวิธีปิดไปเมื่อกี้จำไม่ได้รึไง"
"..." ปลายฝันไม่ตอบแล้วค่อยๆส่ายหน้าไปมาช้าๆ
"เออ! ดี! คราวหน้าจะทำไฟไหม้บ้านกูมั้ยเนี่ย"
เขาบ่นพึมพำก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆแล้วยืนมอง
ปลายฝันสักพัก ยัยนี่ก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่หือไม่อืออาจจะรู้สึกผิดล่ะมั้งที่
ทำห้องของผมเปียก
"..."
"เลิกก้มหน้าได้แล้ว รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นหวัดขึ้นมาจะ
ลำบากฉันอีก"
ผมว่าพลางเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ปลายฝัน
เปลี่ยน ผมยื่นเสื้อ้าไปให้แต่ยัยนี่ก็ยังนิ่งไม่ไหวติง
"..."
"นี่! ไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไง ปลายฝัน!"
พรึบ!
ผมจับที่ต้นแขนของปลายฝันและทันทีที่ผมออกแรงดึงเล็ก
น้อย ร่างบางนั้นก็เอนลงมาซบที่อกผมทันที ถ้าไม่รับไว้คงหัวฟาด
พื้นแน่ๆ พอก้มหน้าลงไปดูก็พบว่า...
หลับ!
"Zzzz"
"เหี้ย! ผู้หญิงอะไรวะยืนหลับแบบนี้ก็ได้ด้วย"
ไทม์กับปลายฝันมาแล้วนะคะตามคำเรียกร้องเลยเน้อออ
ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ติชม เม้น ถูกใจ ให้ดาวกันด้วยนะคะ
ไรต์รับทุกคำติชมแต่ก็ต้องคงความสุภาพกันด้วยนะคะ
ปล.ภาพเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างจินตนาการไม่ได้พาดพิงหรือ
เกี่ยวข้องกับ
เนื้อหาใดๆในนิยายทั้งสิ้น
Guest
