ความบังเอิญทำให้เรา....ได้เจอกัน

ท้องฟ้าในยามราตรีนี้ช่างครึกครื้นกว่าทุกวันเป็นไหนๆ ร่างบางที่นั่งอยู่แถวบาร์ด้วยสภาพซึมเศร้า  ด้วยรูปร่างหน้าตาที่อ่อนกว่าวัยปากนิดจมูกหน่อยรับกับใบหน้าหวานที่ตรงกันข้ามกัวเพศตนเอง เขาไม่คิดว่าชิวิตนี้จะเป็นแบบนี้เลย จากคุณหนูที่แค่กระดิกนิ้วสั่งทุกอย่างต้องมายกเว้นเรื่องผู้หญิงที่ต่างปฏิเสธเป็นเสียงเดียวกันว่า ร่างบางนั้นสวยกว่าพวกเธอเป็นไหนๆ นั้นทำให้พวกเธออายเวลาที่ควงไปไหรมาไหนด้วย ทุกคนต่างหันหลังให้กลับร่างบางกันหมด และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่หญิงสาวทิ่งให้ร่างบางอยู่คนเดียว

ด้วยความที่เมามากพร้อมกับความเสียใจร่างบางเดินเซเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ด้วยความมึงจนเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิด เมื่อร่างบางเมามากเกินไปใบหน้าที่แดงก่ำ เซไปชนกับอกแกร่งของคนที่เพิ่งเข้ามา ร่างบางมองตาปรือ เผลอปากพูดบางยางออกไป

'ช่วยผมด้วย ฮึก ทำไมมีแต่คนทิ้งผม ผมมันไม่ดีตรงไหน ฮึก'ร่างบางสะอื้นไห้กับความอับยศของตนเองเป็นอย่างมาก ร่างบางซุกไปกลับอกแกร่งที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร เสียงสะอื่นดังขึ้นอยู่สักพักก็เบาลง พร้อมกับร่างบางที่เงยขึ้งมองสบตากลับร่างสูง เอ่ยเสียงแผ่วลง 'ได้โปรด ช่วยกอดผมที ผมเหงาเหงาเหลือเกิน'

....................................................

จบไปแล้วกวการเกริ่นนำ อาจไม่หนุก จะติจะชมไม่ว่ากัน ขอให้เม้นกันก็พอ มือใหม่หัดเขียน ปรานีกัยด้วยนะครับ^_^