เเดนสวาทมาเฟียเถื่อน
(ฉบับรีไรท์ NC แบบจัดเต็ม)
บาซิลิโอ เซฟาโน
คิดจะลูบคมคนอย่างผม งั้นเรามาลอง...กันสักตั้งนะที่รัก
ณัฐริกา อนันต์รุ่งรัตน์
อย่าคิดว่าคนอย่างฉันอ่อนแอนะ คนอย่างฉันร้ายกว่าที่นายคิด!!!
ฟานิโอ คาสติโน
อย่าปากดีให้มาก...อย่าหาว่าคนอย่างผมไม่เตือน!!!
เอลิซ่า สมิซสัน
คิดว่าฉันจะกลัวอย่างนั้นเหรอ...คนอย่างฉันไม่มีอะไรที่ต้องกลัวคนอย่างนาย!!!
ผู้ชาย
ก็เหมือนควันบุหรี่ที่ดูอันตรายแต่ก็มีคนมากมายต่างอยากสูดดมลิ่นและรับรสชาติแม้รู้ว่ามันสามารถทำร้ายเราได้
ผู้หญิง
แม้ดูอ่อนแอราวกับดอกไม้ที่ไม่นานก็เหี่ยวเฉา แต่ดอกไม้บางชนิดมันแฝงไปด้วยพิษร้ายซึ่งยิ่งสวยยิ่งมีพิษร้าย
ความแค้นที่ถูกเก็บเอาไว้กำลังจะถูกสะสางกับเชลยแสนสวยที่เข้ามาเขย่าหัวใจมาเฟียหนุ่มให้หลอมละลาย
เงื่อนงำที่ถูกเก็บเอาไว้ใครจะเป็นคนคลี่คลาย????
เธอหันมามองชายหนุ่มด้วยสายตาอาฆาตที่เขากล้าทำร้ายเธอแบบนี้ อย่างน้อยเธอก็เป็นเพศแม่ที่เขาสมควรอย่างยิ่งที่มาทำร้ายเธอแบบนี้
“นายมันสารเลวๆ จริงๆ ทำร้ายแม้กระทั่งผู้หญิง!!”
“ฉะ...ฉัน” เขาเองก็อึ้งกับตัวเองที่เขาพลั้งมือทำร้ายสาวน้อยร่างบางที่อยู่ใต้ร่างของเขา ตอนนั้นเขากำลังโกรธถึงขีดสุด ทำให้เขาไม่ทันคิด
“คนอย่างนายต่อให้ตายก็ไม่มีใครเขารับคนนาย เพราะนายมันเห็นแก่ตัวเอง ไม่คิดถึงใจของคนอื่นเขา”
มือข้างที่เขาใช้ตบหญิงสาวสั่นเทา เขารู้ว่าเมื่อสักครู่ที่เขาทำร้ายเธอมันแรงมาก เพราะขนาดมือของเขาเองยังรับรู้ถึงความเจ็บปวด
“หยุดพะ...พูดนะนัตตี้!!”
“ไม่หยุด คนสารเลว!!!”
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบริมฝีปากหนาของชายหนุ่มก็เข้ามาประกบปากบางของเธออย่างรวดเร็ว แต่ด้วยความที่หญิงสาวได้สติ ทำให้เธอเม้มปากของตัวเองแน่นเพื่อไม่ให้เขาล่วงล้ำเข้ามาในปากของเธอได้ง่าย
เขาถอนปากของเขาออกห่างจากปากบางด้วยความขัดใจที่เธอไม่อมให้ความร่วมมือกับเขาเหมือนครั้งนั้น แต่ในเมื่อเธอดื้อนักมันก็เป็นอะไรที่ท้าทายสำหรับเขา
“ดี...พยศให้เยอะๆ” พูดจบเขาก็เอามือหนาของตัวเองบีบที่แก้มป่องของเธออย่างแรง จนเธอต้องอ้าปากโดยปริยาย
“อือ...อ่อยอะ ไอ้อ้า!!!” เธอพูดด้วยเสียงอู้อี้ด้วยความไม่ถนัด
“หึหึ” เขาหัวเราะในลำคอด้วยความสะใจที่เธอต้องแพ้เขาอยู่ร่ำไป
เธอพยายามดิ้นดิ้นให้หลุดออกจากเกาะกุมของเขาแต่ทำอย่างไงเธอก็ยังถูกเขาจองจำตามเดิม
เมื่อได้โอกาส เชาจึงประกบปากของหญิงสาว จากนั้นเขาก็แทรกลิ้นหนาของตัวเองเข้าไปเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กๆ ของเธออย่างหิวกระหาย
“อื้อ!” เมื่อมือน้อยของเธอเป็นอิสระเธอก็ทุบที่ไหล่หนาของเขาอย่างแรงเพือ่ให้เขายอมปล่อยเธอ แต่เขาไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย
ด้วยความกระหายใคร่ ทำให้เขาดูดดึงเรียวลิ้นบางของเธอเข้ามาในปากของเขา แม้ว่าเธอจะพยายามหลบหลีกแล้ว แต่ทำยังไงเธอก็หนีไม่พ้น
ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!
เสียงทุบที่เธอกระแทกกำปั้นของตัวเองไปที่หลังของชายหนุ่ม มันเริ่มทำให้เขารำคาญกับความวุ่นวายของหญิงสาว เขาถึงผละออกจากร่างน้อยของเธอ ก่อนที่จะจัดการปลดเข็มขัดของตัวเองและรูดออกมาด้วยความเร็ว ซึ่งเธอเองก็งงว่าเขากำลังทำอะไรกันแน่ และเธอก็มาเข้าใจก็ตอนที่เขารวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ แล้วเขาก็เอาเข็มขัดของเขามัดที่ข้อมือของเธออย่างแรง จากนั้นเขาก็ผูกมันไว้ที่หัวเตียงทำให้ตอนนี้มือของเธอไม่สามารถประทุษร้ายเขาได้อีกต่อไป
“กรี๊ด!!! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต แกมามัดมือฉันทำไม” เธอร้องโวยวายออกมาด้วยความเหลืออดที่เขามาทำร้ายสิทธิเสรีของเธอจนหมดหนทาง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
เรื่องนี้เคยอัพและตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ไปเมื่อ 3 ปีก่อนนะคะ ไรท์จะเอากลับมารีไรท์ใหม่และทำใหม่ทั้งหมดเนาะ เวอร์ชั่นนี้จะจัดเต็ม NC กว่าเวอร์ชั่นก่อนเนาะ ใครอยากรู้ว่าเป็นยังไงต้องไปติดตามกันเลยค่า
รูปภาพเป็นเพียงส่วนประกอบของนิยายที่เเค่เพิ่มอรรถรสในการจินตนาการเท่านั้น
มาการิต้า - นักเขียน
มาการิต้า - นักเขียน
Guest
