สวาทรักเมียหลวง

สวาทรักเมียหลวง

“ฉันจะคุยกับเธอเรื่องหย่า” ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีพิธีรีตองอะไร เขาก็ขอพูดตรงไปตรงมาบ้างล่ะ

“ทำไมคะ”กัญญ์วราถามกลับเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจนั้นแสนปวดร้าว สองมือเรียวสวยกำเข้าหากันแน่นโดยที่เจ้าตัวนั้นลืมไปว่ามือข้างขวาของตนยังมีบาดแผลอยู่ แต่แผลที่มือไหนเลยจะเจ็บสู้แผลที่ใจได้ กัญญ์วราไม่รู้สึกเลยว่าตอนนี้ตัวเองนั้นกำลังจิกปากแผลของตนเองอยู่

“เหตุผลง่ายๆ ฉันไม่ได้รักเธอ แล้วอีกอย่างฉันเองก็มีคนที่ฉันรักและคิดจะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว”

คำพูดแสนโหดร้ายที่หลุดออกมาจากปากผู้ชายที่เธอรักมันเป็นดั่งหอกแหลมคมที่ทิ่มแทงร่างเล็กของกัญญ์วราไปทั้งร่าง หัวใจดวงน้อยสลดวูบ ฉันไม่ได้รักเธอ ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว สองประโยคสั้นๆ วนเวียนอยู่ในหัวของหญิงสาวไปมา หยาดน้ำตาใสๆ เอ่อคลอที่หน่วยตาจวนเจียนจะไหล หญิงสาวจิกบาดแผลตัวเองแรงขึ้นอย่างลืมตัว

“พี่วีร์มีคนรักอยู่แล้ว”ภรรยาผู้น่าเวทนาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ราวกับคนไร้สติ

“ใช่ฉันมีคนรักอยู่แล้ว ในเมื่อรู้อย่างนี้แล้วเธอก็ควรจะหย่าให้ฉันซะ” พศวีร์พยายามทำใจแข็งเอ่ยในสิ่งที่ต้องการ เขาพูดโดยไม่มองหน้าอีกฝ่ายเสียด้วยซ้ำ

“ไม่ ไม่มีทาง” เสียงพูดของเธอเบาราวกับว่าคนพูดนั้นต้องการพูดกับตัวเองมากกว่าจะเป็นการตอบคำถาม แต่ทว่าคนที่เฝ้ารอคำตอบกลับได้ยินมันชัดเจนเต็มสองหู

“เธอว่าอะไรนะกัญญ์วรา!” เพียงแค่ได้ยินคำปฏิเสธ ความอดทนของพศวีร์ก็หมดไป คนตัวโตเดินอ้อมโต๊ะทำงานของตัวเองมายังร่างบางที่เอาแต่นั่งก้มหน้าพูดคำว่า ไม่ ซ้ำไปซ้ำมา มือแกร่งกระชากต้นแขนซ้ายของผู้เป็นภรรยาขึ้นมาเต็มแรงตามแรงโทสะ เขาไม่สนว่าอีกคนจะเจ็บหรือไม่ และก็ไม่สังเกตเห็นเลือดที่ไหลตามมือเรียวหยดลงพื้น

“กัญญ์บอกว่าไม่หย่า กัญญ์ไม่หย่าให้พี่ได้ยินไหม!” กัญญ์วราหันมาเผชิญหน้ากับคนใจร้ายทั้งน้ำตา พลางตะโกนปฎิเสธคำขอหย่าเสียงดังลั่น

“แต่เธอต้องหย่า!ฉันไม่อยากทนอยู่กับคนที่ฉันไม่ได้รักอย่างเธอ!” ชายหนุ่มตอกย้ำความเจ็บช้ำของอีกฝ่ายอย่างเลือดเย็น มือที่บีบอยู่ที่ต้นแขนเล็กก็ออกแรงบีบมากขึ้น ในเวลานี้เขาโกรธเกลียดความเห็นแก่ตัวของกัญญ์วราจนหน้ามืด หัวใจของชายหนุ่มมืดบอดไร้ซึ่งความเห็นใจ มีแต่เพียงความอยากเอาชนะเท่านั้นที่อยู่ในหัว

พศวีร์

กัญญ์วรา 

“ครับตะวัน” คนเพิ่งตื่นกรอกเสียงลงไปในสาย ทั้งมือก็ผลักใสร่างเย้ายวนออกห่างจากกาย

“อะไรนะครับ ตะวันจะมาหาพี่เหรอ ตอนนี้ถึงหน้าบริษัทแล้ว ตะวัน ตะวัน!” ปลายสายตัดสายไปก่อนที่ธีรวิทย์จะได้เอ่ยสิ่งใดต่อ ชายหนุ่มตกใจเสียจนหน้าซีด ที่รู้ว่าคนตัวเล็กของเขาตอนนี้มาถึงหน้าบริษัทแล้ว แต่ร่างของเขายังเปล่าเปลือยแล้วไหนจะเลขาสาวที่ยังนอนอยู่บนเตียงของเขาอีก

“ลุกขึ้นไปแต่งตัวเร็ว ตอนนี้เมียฉันมาถึงบริษัทแล้ว ฉันให้เวลาเธอแค่หนึ่งนาทีจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อยแล้วรีบออกไปจากห้องนี้ซะ เร็วสิ!” 

ธีรวิทย์

เพียงตะวัน

E-Book จ้าาาา http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=14593

เรื่องนี้ขออนุญาติลงไม่จบเรื่องนะคะ เพราะวางขายเป็นรูปเล่มแล้วจ้า ไรท์จะลงทั้งหมด 17 บทนะคะ ฝากติดตาม+คอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^ ^