“ซิสเตอร์ครับ ทำไมผมถึงมองไม่เห็นพ่อกับแม่”เด็กชายวัย 6 ขวบเอ่ยถามหญิงชราในชุดคลุมสีขาว เส้นผมที่กลมกลืนไปกับผ้าคลุมศรีษะบ่งบอกถึงอายุได้ดี
“เพราะว่าพระผู้เป็นเจ้าและพระแม่ผู้เป็นบิดาของเราทุกคนคอยมองเราอยู่ห่างๆไงลูก”หญิงชราตอบพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม แต่เด็กชายกลับไม่ได้ยิ้มตามไปด้วย ดวงตาว่างเปล่ามองไปที่ตักของตัวเอง
“แต่...ผม..ผมยากได้พ่อแม่ที่เป็นของผมคนเดียว..แบบนั้น”เด็กชายเงยหน้าพร้อมชี้นิ้วไปที่นอกเขตรั้วโบสถ์ไปยังเด็กใบหน้าเปื้อนยิ้มที่อยู่บนผู้ชายร่างสูงและผู้หญิงท่าทางใจดีกำลังป้อนขนมให้เด็กที่อยู่บนนั้น
เด็กชายมองตามผู้คนเหล่านั่นไปด้วยความรู้สึกโหยหา อยากได้สิ่งที่เด็กคนนั่นมี
แม้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า สิ่งนั้น เรียกว่า
‘ครอบครัว’
_______________________________________________________________________________________
ฮัลโหลววว
คุยกานก่อนะแจ๊ะ
มิล์ฟ อายุ 17 นะก๊ะ จะเรียกพี่ น้อง หนู มิล์ฟ / มิฟ ไร ตามใจเด้อ
ว่าด้วยเรื่องฟิค จะบอกว่าหนูไม่ได้อยู่สถานเลี้ยงเด็กนะคะ เป็นพุทธด้วย พุทธทั้งดุ้น แต่ตอนรดน้ำต้นไม้อยู่ๆก็คิดพลอตได้ขึ้นมา ถ้ามันไม่ถูกต้องทางหลักศาสนายังไงก็บอกด้วย
แล้วก็เรื่องภาษาอาจจจะใช้ภาษาไม่เก่ง ไม่สวย แต่อยากให้มันสวย ช่วงไหนงงๆ อ่านไม่รู้เรื่องก็บอกน้า เรื่องพิมพ์ผิด พิมพ์ตกก็บอกกันได้
ความจริงก้แต่งหลายเรื่องนะ แต่ไม่เคยลง 555555 เพราะไม่จบ
ความหวังของเรื่องนี้......หวังให้จบ จย้าาาา ยาวไปล่ะ
เม้นกันได้ ดูกระแสก่อน ถ้าดีเดี๋ยวให้ช่องทางติดต่อ
555555555555555
Guest
