.
.
.
.
'มนุษย์สมควรหายไปจากโลกใบนี้จริงหรือ? '
.
.
.
.
'แน่อยู่แล้วล่ะ พวกมันรังแต่จะสร้างความเดือดร้อนและทำลายโลกที่ท่านพ่อสร้างให้
ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด ! '
.
.
.
.
'แต่มนุษย์ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นทั้งหมดนี่ ที่ผ่านมา พวกเขาก็พยายามปรับเปลี่ยนพฤติกรรม
และร่วมกันแก้ไขปัญหานี้ด้วยกันแล้ว '
.
.
.
.
'นั่นมันก็แค่เปลือกนอก ดูสิ ! มนุษย์ที่พวกเจ้ารักหนักหนาเหล่านั้น
ยังไม่หยุดที่จะก่อปัญหา พวกมันยังไม่สำนึกเลยแม้แต้นิดเดียว ! ! '
.
.
.
.
'จะเป็นไปไม่ได้เลยหรือ ถ้าหากเราให้โอกาสพวกเขา พวกเขาก็เปรียบเสมือนพี่น้องของเรา
พี่น้อง....ที่ท่านพ่อสร้างขึ้นมาพร้อมกับเราตั้งแต่อดีตกาล '
.
.
.
.
'เราให้โอกาสพวกมันมามากพอแล้ว บัดนี้ พวกมันลืมเลือนแม้กระทั่งตัวตนของพวกเรา
ตัวตนของท่านพ่อ เอาแต่คิดว่าตนเป็นใหญ่ สิ่งที่ท่านพ่อสร้างมาก็จะค่อยๆเลือนหายไป
และไม่นาน....โลกใบนี้ก็จะดับสลาย เพราะพวกมัน ! ! '
.
.
.
.
'.................'
.
.
.
.
'ข้าจะทำลายล้างพวกมัน ! '
.
.
.
กราบสวัสดีนักอ่านทุกท่านที่หลงเข้ามาด้วยนะคะ เฮฮฮฮ(??)
อนึ่ง นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นมาจากความคิดเล่นๆของอิฉันเองค่ะ
เนื้อเรื่องอาจจะงงๆแปลกๆไปบ้างนิดๆนะคะ(งี้ก็ได้หรอ 5555)
อาจจะมีการอัพช้าบ้างอะไรบ้าง ก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ
สุดท้ายแล้ว ขอให้ทุกคนสนุกไปกับนิยายเรื่องนี้นะคะ °˖✧◝(⁰▿⁰)◜✧˖°
ปล. สำหรับฮัจจิแล้ว ทุกไลค์ ทุกคอมเม้นท์ที่มีมันจะทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อ่านเรื่องที่เราแต่งเองอยู่แค่คนเดียว เพราะฉะนั้นมันจึงเปรียบเสมือนกำลังใจและแรงผลักดัน(บางครั้งก็กดดัน)ให้เราเขียนต่อไปได้ค่ะ 55555 ๐·°(৹˃̵﹏˂̵৹)°·๐