"แม่จ๋า พ่อหนูอยู่ไหน"
เด็กสาววัย4ขวบวิ่งมาพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มถามผู้เป็นแม่
"พ่อไปทำงานหาเงินให้หนูกินขนมไงคะ พอได้เงินเยอะๆ เดียวพ่อก็กลับมาหาเรานะคะ ร้องไห้ทำไมคะ หนูโตแล้วน่ะ ไม่ร้องไห้แล้วน่ะคะ" แพรไหมโกหกลูกอีกแล้วพร้อมเอามือเช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม เธอยิ้มให้กับลูกสาวแต่ข้างในใจของเธอตอนนี้เหมือนใจจะขาดที่เห็นลูกเธอร้องไห้และถามหาพ่อ
"เดียวพ่อก็กลับมาใช่ไหมคะ หนูมีพ่อใช่ไหมคะ แม่จ๋าบอกพ่อนะคะว่าหนูไม่กินขนมแล้วหนูอยากให้พ่อมาหาหนูพ่อไม่ต้องหาเงินแล้วนะคะ" เด็กน้อยยังถามต่อ เพราะเธอโดนเพื่อนที่โรงเรียนล้อว่าเธอไม่มีพ่อ
"จ้า เดียวแม่จ๋าบอกพ่อน่ะคะ ตอนนี้หนูหยุดร้องแล้วไปอาบน้ำน่ะคะ มีการบ้านไหม เดียวแม่สอนนะ หนูต้องเป็นเด็กดีน่ะคะพ่อจะได้รีบกลับมา" นี้คือข้ออ้างและคำโกหกที่แพรไหมใช้มาตลอดเวลาลูกเธองอแง