นิยายเรื่องนี้ลงไม่จบนะคะ
เขา..ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเจอ เธอ...เผลอคิดถึงเขาบ่อยๆเมื่อได้พบหน้า เมื่อมีเหตุที่ต้องทำให้ทั้งสองได้อยู่ใกล้กัน เรื่องราวที่ไม่คาดฝันจึงเกิดขึ้นง่ายๆ
เรื่องของปาจรีย์เพื่อนสาวคนสุดท้ายของอรจิราค่ะ
--------------------------------
“คุณอดัมส์ปล่อยเถอะค่ะ ฉันจะไม่ถือโทษอะไรที่คุณทำตัวรุ่มร่ามกับฉันเพราะคุณกำลังไม่สบาย แต่ตอนนี้คุณควรจะปล่อยได้แล้ว” หญิงสาวเอ่ยเสียงแข็ง พยายามดันร่างเธอออกจากร่างหนาข้างใต้
แต่เหมือนเขาไม่ได้สนใจกับคำเอ่ยของเธอเลย ที่มากกว่านั้นคือเขากอดรัดเอวเธอแน่นขึ้นพลิกร่างตนเองและเธอให้นอนตะแคงเข้าหากัน ส่งรอยยิ้มน่าหลงใหลให้ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงที่เธอไม่คิดว่าเขาจะคุยกับเธอ เพราะมันรู้สึกว่าเป็นกันเองเสียเหลือเกิน “อะไรกันที่รัก มากกว่านี้ผมก็เคยทำมาแล้ว แค่นี้ไม่ถือว่ารุ่มร่ามหรอก”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณมองเห็นฉันเป็นใครนะคะแต่ได้โปรดปล่อยฉันเถอะค่ะ” หญิงสาวพยายามเอ่ยให้เสียงราบเรียบที่สุด ตอนนี้มันทั้งโกรธทั้งหงุดหงิดจากสิ่งใดที่เธอก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเขาคงเห็นเธอเป็นใครสักคน...สุดท้ายก็คือเขาละเมอมองเห็นเธอเป็นผู้หญิงคนไหนสักคนแน่นอน
“ผมก็เห็นคุณเป็นคุณไงที่รัก อย่าเพิ่งหนีผมไปเลย ผมไม่อยากตื่นตอนนี้” หญิงสาวนิ่วหน้าไม่เข้าใจ เขาคิดว่าเขาหลับอยู่เหรอ
แล้วหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อมือร้อนข้างหนึ่งของเขาสอดเข้าไปในผ้าขนหนูของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เธอรีบจับมือหนาที่สะกิดอยู่ตรงหน้าท้องนั้นไว้ ตอบเขากลับด้วยอาการทั้งตกใจทั้งโมโห เธอไม่คิดว่าภายใต้ความดูดีของชายหนุ่ม เขาจะเป็นคนฉวยโอกาสแบบนี้ ทั้งที่รู้ว่าเธอคือเพื่อนของน้องสะใภ้ของเขา
“ปล่อยนะ!” ปาจรีย์เอ่ยเสียงแข็ง
แต่ชายหนุ่มไม่สนใจ ซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอระหงของหญิงสาว เธอตัวแข็งทื่อเพราะทำอะไรไม่ถูก สัมผัสนุ่มชื้นที่ประทับอยู่ที่ซอกคอมันทำให้เธอต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกเหมือนถูกประจุไฟฟ้าวิ่งผ่านยามที่ริมฝีปากได้รูปของเขาพาดผ่าน แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อซอกคอของเธอถูกขมเม้ม มันไม่ได้เจ็บแต่ความรู้สึกบางอย่างที่เหมือนกระแสไฟพุ่งจี๊ดไปที่ซอกคอแผ่ลามไปทั่วเรือนร่าง ลามไปถึงท้องน้อยด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร
“ที่รัก อย่าเพิ่งใจร้ายกับผมตอนนี้เลย ผมเองก็มีแรงไม่มาก ขอแค่ได้สัมผัสคุณก็พอ แล้วฝันครั้งต่อไปเราค่อยทำมากกว่านี้นะที่รัก”
คืออะไร...ฝันครั้งต่อไป...ทำมากกว่านี้...
ปาจรีย์พยายามคิดหาคำตอบจากคำพูดของเขา แต่ความคิดของเธอก็ต้องหยุดลงอีกครั้ง เมื่อปมผ้าขนหนูของเธอถูกกระตุกออก
“ดะ เดี๋ยว...อื้อ..”หญิงสาวอ้าปากหวังจะให้เขาหยุดการกระทำ แต่กลายเป็นว่า ปากอันแสนร้อนของเขาประกบปิดปากของเธอไปเรียบร้อยแล้ว
------------------------------
วางจำหน่ายเป็นอีบุ๊คแล้วนะคะ ใครสนใจรีบสอยนะคะ ช่วงนี้ลดราคาอยู่ค่ะ
ด้านล่างเป็นเฟสบุคฝากกดติดตามด้วยค่ะ
https://www.facebook.com/เหมันต์จันทรา-263543320670631/