ปริศนาร้ายซ่อนรัก

ทักทายค่ะ!!!!!!

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนฝากติดตามด้วยนะค่ะ

ระหว่างที่ "ติณภัทร"กำลังเดินไปขึ้นรถหรูของเขาเพื่อเตรียมตัวที่จะกลับไปคอนโดหรูใจกลางเมืองพลันสายตาของเขากลับหันไปเห็นผู้หญิงร่างบางคุ้นตาคนหนึ่งกำลังยืนคุยกับก้อนหินอย่างเมามัน

ไม่สนใจโลกภายนอกซึ่งสีหน้าของเธอนั้นดูมีความสุขมาก  สังเกตุได้จากหน้าตาที่หงิกงอและเท้าที่ใช้เตะก้อนหินซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นของเธอ หึ หึ

ฉะนั้น เขาซึ่งเป็นสุภาพบุรุษจึงรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

ไอ้ก้อนหินบ้า!!ทำไมไม่หลีกไม่เห็นคนเดินมาหรือไงห๊ะ!!!!!

มาขวางไว้ทำไม!!!

ยังๆโดนด่าแล้วยังเฉยยังไม่สำนึกอีก!!!!

อย่างนี้มันต้องสั่งสอน....."

ทางด้านหญิงสาวที่กำลังเตะก้อนหินอย่างรัวเร็วและใส่เต็มไม่ยั้ง    พร้อมทั้งสาดวาจาใส่มันแม้มันจะไม่ได้ยินแล้วไม่รู้สึกกับสิ่งที่เธอทำลงไปแต่เธอก็ขอที่ทำอะไรซักอย่างนึงเพื่อให้สมกับความแค้นที่มันบังอาจมาขวางทางเธอจนทำให้พลาดสะดุดมันเข้าอย่างจัง      จนส่งผลให้เกือบล้มหัวคะมำน้ำตาแทบเล็ด     เป็นอันต้องหยุดชะงักเท้าไว้อย่างรวดเร็วแล้วปรับสีหน้าให้เรียบเฉย  แม้ว่ามันจะเจ็บแปลบที่เท้าอย่างไม่น้อยอยู่ก็ตาม เพราะได้ยินเสียงผู้ชายคุ้นหูคนหนึ่งดังแว่วมา

สวัสดีครับสาวน้อย ''มีอะไรให้ช่วยรึปล่าวครับ

มีค่ะ"

หึ หึ ว่ายังไงครับ

ช่วยไปไกลๆได้มั๊ยค่ะ  "ซิณญอริษา" เอ่ยพูดรวนๆกลับไปพร้อมกับยิ้มหวานให้ชายหนุ่มเพราะตอนนี้อารมณ์ของเธอนั้นยังไม่กลับสู่ภาวะปกติดีเท่าไหร่นัก

หว่าาา!! ทำไมสาวน้อยพูดอย่างนี้ละครับ ผมอุส่าต์เป็นห่วง แหม๋ใจร้ายจัง!!!!

ติณภัทรเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเศร้าๆอย่างตัดพ้อ  ซึ่งหญิงสาวคิดว่ามันช่างดูขัดกับแววตาของเขาอย่างยิ่งนัก  เพราะแม้ชายหนุ่มจะมีใบหน้าเศร้าสร้อยเหมือนน้อยอกน้อยใจเสียเต็มประดาแต่ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นของเขากลับเผยแต่ความ  เจ้าเล่ห์แววตาสั่นระริกอย่างกลั้นขำสุดความสามารถเสียมากกว่า

งั้นต้องขอโทษด้วยนะค่ะกรุณาหลีกทางให้ฉันด้วยค่ะ......"

หญิงสาวกล่าวคำขอโทษเพื่อเป็นการตัดบทสนทนากับชายหนุ่มที่ยืนขวางทางเธอตรงหน้าพร้อมทั้งกล่าวขอทางกับชายหนุ่ม

แต่นอกจากเขาจะไม่หลีกทางให้เธอแล้วเขากลับเดินหน้ามาประชิดตัวเธอแล้วช้อนอุ้มเธอขึ้นสู่อ้อมกอดด้วยเวลาอันรวดเร็วโดยที่เธอตั้งตัวไม่ทัน

คุณทำบ้าอะไรเนี่ย"

หญิงสาวโวยวายลั่นพร้อมทั้งดิ้นเพื่อให้ตนหลุดพ้นออกมาจากอ้อมกอดชายหนุ่มมือไวคนนี้

ก็กำลังอุ้มสาวน้อยอยู่นะซิครับไม่รู้เหรอ....."

ชายหนุ่มพูดพร้อมทำหน้าใสซื่อเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

แล้วคุณมาอุ้มฉันทำไม  ปล่อยเดี๋ยวนี้น่ะ!!!!!!

หึ หึ สาวน้อยน่าจะดีใจนะครับคุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยที่ผม(อยาก)"อุ้ม"อย่างนี้..."

ซึ่งมันก็คือความจริงที่ว่าเขาไม่เคยต้องคิดที่จะไปอุ้มใครเพราะเพียงแค่เขาปรายตามองพวกเธอเหล่านั้นก็พร้อมที่จะกระโจนเข้าใส่จนไม่ต้องเสียเวลามาอุ้มให้เสียเวลาหรอกพวกเธอคงพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมอีกทั้งยังกระโดดขึ้นนอนรอบนเตียงอยู่แล้วเสียมากกว่า

ซิณญอริษา ได้แต่คิดอย่างฉงนว่าเหตุใดคำว่า"อุ้ม"ของเขามันถึงได้ฟังดูทะแม่งๆเสียอย่างนั้นไหนจะแววตาเจ้าเล่ห์วิบวับของเขานั่นอีก

ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ!!!

รักนะค่ะ.....มาม่ะจุ๊บแหม่งงง