เล่ห์ลวงบ่วงมนต์ตรา
'พวกคุณเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ หรือมนต์ดำกันมั้ย??' นี่ไม่ใช่ประโยคคำถามเป็นประโยคบอกเล่าที่จะถูกนำมาเล่าจากรุ่นหนึ่งสู่รุ่นหนึ่ง บางคนก็เชื่อ บางคนก็ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ลบลู่ แต่บางคนที่ไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้เลยกลับต้องมาเจอเรื่องที่ไม่น่าเหลือขึ้นกับตัวเอง
ย้อนไปเมื่อเทอมที่แล้ว
อากาศที่แสนอบอ้าวในช่วงปลายเทอมมันทำให้นักศึกษาทุกชั้นปีเกิดอาการเบื่อที่จะเข้าเรียนหรือสอบกันแต่ก็ใช่ว่าพวกเราจะไม่เข้ากันแต่แค่ขอเวลาหาอะไรๆหวานๆใส่ปากก่อนค่อยเข้าเรียน อาจจะสายบ้างแต่ก็เข้านะจ้าาา
"ชิงๆกินหวานเยกัน"
"อิห่าาาา พูดดีๆดิ!!!"
"กินหวานเย็นกันค่อยเข้าม.เป็นไงชัดพอยัง??"
"เอออ'' ฉันละไม่ชินกับการเล่นมุกของพวกมันเลยจริงๆคือแบบยิ่งคบไปนานๆแล้วแบบแค่เห็นหน้าก็รู้แหละว่าพวกมันจะพูดไรกัน
เอออหวัดดีฉันชื่อชิงๆเด็กบ้านนอกที่ดันเผลอสอบติดมหาลัยชื่อดังเข้าแถมค่าเทอมนี่ก็สูงลิบลิ่ว ตอนแรกฉันกะว่าจะไม่มาเรียนแล้วละถ้าป๊ากับม๊าไม่ยืนยันว่าช่วยเรื่องค่าเทอมส่วนฉันอยู่ที่นี่ก็ต้องคอยระวังอีตาคู่หมั้นตัวดีที่ชอบหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ฉันตลอดๆยกตัวอย่างเช่น
"วันนี้ฉันรู้สึกแปลกอ่ะเหมือนมีอะไรสักอย่างคอยตามฉันอ่ะแล้วแบบฉันไม่กล้า เอ่ออออ คืออออออแบบบบ" นี่คือข้ออ้างที่จะเต่ะสาวของคู่หมั่นฉัน
"ไม่คอนโดนายก็มี เมื่อก่อนนายอยู่ได้ทุกวันนี้นายก็ต้องอยู่ให้ได้สิ!!!"
"แต่...ฉัน"
"อย่ามาปอด"
"ถ้าฉันตายขึ้นมาฉันไม่เอาเธอไว้แน่ตู้ดดดดดด"
นี่คือความเอาแต่ใจขนาดหย่อมๆของคู่หมั้นฉันที่อยู่ดีๆก็ได้มาง่ายๆเหมือนจับฉลากได้มา แต่นี่มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแหละฉันก็กำลังเบื่อ ราเชนต์มันมากๆด้วย
"ไอ้เชนต์อีกแล้วเหรอว่ะชิง"
"อืมมมโคตรเบื่อมันเลย"
"ก็เลิกดิว่ะ" ไอ้องศามันก็ชอบพูดตรงๆแบบไม่ต้องคิดอะไรอยู่แล้วแหละเพราะนี่คือสไตส์ของมัน
"ถ้ามันง่ายขนาดนั้นหนูชิงๆของเราคงเลอกไปนานแล้วว่ะ มาๆกินติมๆกัน เลิกเล่นได้แหละ" ไอ้ตงไห่นี่ก็อีกคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านชางช่องเค้าไม่หยุดไม่หย่อน บางทีมันก็เป็นคนน่าลำคาญบางทีมันก็ทำตัวมีประโยชน์อะนะแต่ประโยชน์มันมีน้อยไงและเพื่อนๆก็ไม่ได้สนใจอะไรมันมากนัก
"แล้วเย็นนี้มึงจะเอาไง ให้ช่วยป่ะ???"
"ข้อเสนอโอเคถ้าแกไม่หวังผล5555+"
"รู้ทันตลอดเอาเป็นว่าเย็นนี้เดี่ยวช่วยส่วนค่าตอบแทนเสร็จงานนี้เดี่ยวฉันบอก"
"เคตกลง นี่ก็บ่ายโมงกว่าแกละเข้าห้องกัน" พอฉันปรึกษาเรื่องส่วนตัวเสร็จฉันก็ชวนเพื่อนๆขึ้นห้องเรียนแต่ดันมาเจออริเข้าเนี่ยสิ!!!!
"จะไปไหนจะน้องสาว" หนึ่งในแก๊งที่ไม่ชอบขี้หน้าฉันเอ่ยขึ้นแต่ก็คงไม่มีใครปากหมาเท่าฉัน
"ขอโทษนะพอดีตอนเกิดจำได้ว่าคลานออกมาคนเดียวว่ะ" พูดจบฉันก็เดินชนไหล่แก๊งอันฐพานพวกนั้นมาเลยตอนแรกที่ดูท่าทางหัวหน้าของพวกนั้นก็ดูเหมือนอยากจะฆ่าฉันให้ตายแต่โทษที ชิงๆไม่กลัวแล้วฉันก็ยังสัมผัสพลังงานอะไรบางอย่างได้อีกด้วย
#ฝากด้วยนะค่ะ
Guest
