มาทีหลังคือชู้?
ผมมาทีหลังก็จริง... แต่ผมก็รักเขา.. รักมาก.. แต่แค่แสดงตัวตนออกมาไม่ได้..
"นี่แก! มีนักเรียนใหม่ย้ายมาอะ ตัวจริงโคตรหล่อ ขาว เพอร์เฟคไปหมด ฉันละอยากได้มาเป็นพ่อของลูกจริงๆ" เสียงหญิงสาวโต๊ะหน้าสะดีดสะดิ้งพอสมควรพูดกับอีกคน
"จริงหรอๆ" เมื่อเพื่อนๆได้ยินอย่างนั้นแล้ว เดินมาหาผู้ที่คนเมื่อกี้ที่กำลังนินทาคนเข้ามาใหม่
3-4 นาทีผ่านไปสักพัก คุณครูเข้ามาในห้องกับเด็กใหม่ที่ใครหลายคนบอกว่าหล่อ
"ครู จะแนะนำนักเรียนใหม่ให้รู้จักนะ ชื่ออะไร" ครูหันมาบอกแล้วสบตากับอีกคนที่ยืนข้างๆ
"ผม นายธีรวัธ วิวัธธนชิต ชื่อภูผาครับ" เสียบเรียบนิ่งเอ่ยขึ้น ดวงตาคมกริบไม่สนใจใคร ใบหน้าไร้สิวกลับนิ่งเหมือนไม่มีความรู้สึกใดๆ รูปร่างสมส่วน
ต่อมาเสียงโห่หิ้วของสาวๆในห้องทำให้ผู้ชายบางคนไม่พอใจ แทนที่เขาควรจะเขินอายบ้าง แต่กลับนิ่งไร้ตัวตนจริงๆของเขา
ทำไมกันนะ? ผมถึงอยากทำความรู้จักกับเขา.. เขาสะดุดตากับความนิ่งของเขาทำให้อยากค้นหาเข้าไปอีก..
"เข้าไปนั่งได้แล้ว" คุณครูขัดจังหวะบอกอีกคนที่อยู่ด้านข้าง
"....." เขาพยักหน้าแล้วเดินมาหาโต๊ะที่นั่ง ในห้องเรียนเป็นโต๊ะเดียว แต่โต๊ะอีกข้างจะไกล้ชิดกันมาก
พอเขาเดินมารู้สึกใจเต้นแรงแปลกๆ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ดวงตาคมกริบมองมาที่ผมยิ้มมุมปากนิดๆ ทำให้ผมเกือบละลาย คนอะไรหล่อนักหนา ยิ่งยิ้มแบบนี้ผมยิ่งห้ามใจตัวเองไม่อยู่..
"นั่งด้วยนะ" เสียงใหญ่เอ่ย ผมหันไปมองพร้อมพยักหน้า....
Guest
