ท่ามกลางสภาพอากาศร้อนจัดของเมืองไทย ร้อนซะจนผู้คนไม่อยากออกไปไหน แต่ทว่ามีกลุ่มเด็กเริ่มที่จะเป็นวัยรุ่นตอนต้นอายุ สิบสาม กำลังใจจดใจจ่อวิ่งไล่ลูกกลมกลมอยู่กลางสนามบอลของโรงเรียน โดยไม่นึกถึงอากาศที่ร้อนแบบนี้ ชายร่างสูงซึ่งนั่งพักเหนื่อยอยู่ข้างสนาม เขาเหม่อมองท้องฟ้าไปเรื่อยเรื่อย จนไปสะดุดตากับเด็กชายตัวเล็กที่ดูแล้วน่าจะอ่อนกว่าเขาไม่กี่ปี เด็กชายจดจ่อกับโทรศัพท์ บ้างก็ยิ้มบ้างก็ขมวดคิ้วเป็นปม ทำเอาร่างสูงที่แอบมองอยู่เพลิดเพลินจนเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
ปึก!!
ลูกบอลลอยมาจากในสนามพุ่งเป้ากระแทกใบหน้าร่างสูงอย่างจัง'แปลน'เขาเป็นเพื่อนสนิทของร่างสูงและเป็นผู้กระทำลูกบอลปลิวมาก็วิ่งกรูมาถามไถ่อาการ
"โอ้โห้วว เชี่ย'ดิน'นั่งไม่หลบเลย ตายยัง555"แปลนแสดงความห่วงใยแบบขำขำ แต่ร่างสูงกลับมองไปด้านข้างสนามจนแปลนมองตามไปก็พบกับต้นต่ออาการของร่างสูง
"อ้าว!ค้าง!!ทำไม เด็กนั่นมันถูกใจขนาดนั้นเลย?"แปลนลองเดาใจ ถึงจะรู้ว่าร่างสูงมีแฟนอยู่แล้วแต่ไม่แน่อะไรมันก็เปลี่ยนไปได้ทั้งนั้น ร่างสูงไม่สนใจคำถามแล้วมองเด็กชายไม่เลิกไม่ลาเสียที
"มันก็น่ารักดี มันชื่อไรวะ"ร่างสูงไม่ตอบคำถามแปลน แต่ถามกลับ จนแปลนมองด้วยสายตาล้อเลียนแต่เขาไม่สนใจสายตานั้นเลยซะนิด 'กูแค่สนใจและเอ็นดูมัน'เขาพยายามข่มใจตนเอง เขามีแฟนสาวอยู่แล้ว เขาแค่อยากรู้จักเด็กนี่เท่านั้นจริงจริ๊ง
"หึหึ น่าจะ'เมฆ'มั้ง แต่คนชอบเยอะจริงวะ" แปลนเป็นคนดังของโรงเรียนคนหนึ่ง ก็พอรู้มาจากปากของรุ่นน้องที่สนิท
'เมฆ'อย่างงั้นหรอ'
.
.
.
.
.
ท้องฟ้าสีครามบ่งบอกว่า เริ่มพลบค่ำ กระทบกับตะวันสีชมพูอมส้มสวยสะดุดตา แลเห็นก้อนเมฆอยู่ร่ำไรในเมืองใหญ่ มันเป็นช่วงเวลาของผู้ที่เหน็ดเหนื่อยจากหน้าที่ของตนได้คนกลับสู่อ้อมกอดคนรักในบ้านแสนสุข ได้พักผ่อนหรือสังสรรค์ภายในบ้านสร้างความสุขสำราญให้สมาชิกในครอบครัว ยกเว้นแต่กับเขา
.
.
.
.
.
เด็กชายอายุสิบสอง นอนตะแคงข้างร่ำไห้อยู่บนเตียง หยอดน้ำเล็กเล็กไหลออกจากตา ใบหน้าแดงกร่ำซบกับหมอนที่แต่ก่อนเคยอ่อนนุ่มน่าสัมผัสแต่ตอนนี้กลับเปียกชื้น เด็กชายร่ำไห้มาเป็นเวลานานและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เขาได้เริ่มต้นความรักกับหญิงสาวคนหนึ่งในช่วงประถมปลาย เขารักเธอมาก แต่แล้ว ความรักครั้งนี้ก็จบลงแบบไม่มีคำร่ำลา เขาเสียใจมากกับความรักของเขา แย่ไปกว่านั้น คือ คนรักไปพบรักครั้งใหม่แบบไม่เคยบอกกล่าวลาแม้แต่น้อย ความรักครั้งนี้มันอาจจะเป็นรักแรกหรือบางคนอาจคิดว่า มันเป็นความรักแบบเด็กเด็กประเดี๋ยวก็มีใหม่แต่สำหรับเขามันไม่ใช่เขาจริงจังกับเรื่องแบบนี้ เขาร่ำไห้นานจะหลับไหลไปในห้วงนิทรา
.
.
.
.
.
แต่มีสายคู่หนึ่งจ้องมองร่างเล็กอยู่บนเตียง เขาเฝ้ามองมาเนิ่นนานแล้ว เขาเห็นร่างเล็กร่ำไห้แล้วนึกสงสาร เขาเป็นผู้รู้เหตุการณ์ดีกว่าใคร เขาอยากจะโผกอดแล้วปลอบว่า'ไม่เป็นไร' แต่ถ้าร่างเล็กเห็นเขาก็คงจะดีไม่น้อย มันมีบางสิ่งกั้นกลางระหว่างเขาและบางอย่างที่ไม่สามารถรับรู้ได้ หรือจะเรียกว่า รักข้างเดียวก็ถูก แต่ถ้าได้อยู่ใกล้ใกล้แบบนี้ก็ดีใจมากแล้วสำหรับเขา
.
.
.
.
.
!!เรื่องราวจะเป็นอย่าง โปรดติดตามตอนต่อไป!!ปัง!!
************************
สวัสดีค่ะ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์
ถ้าผิดพลาดประการต้องขออภัย
เอาล่ะค่ะ เราจะมาเปิดสอนชีว ดินก้อนเมฆ?555
ทำไมดูเศร้าๆ+นกๆนี่อะไร555 แต่ไม่มาม่าเพราะนี่ไวไว:) คิคิ
หลังจากที่เนื้อเรื่องลงเหวออกทะเลก็กลับมาอีกครั้ง เย้ๆๆ
จริงๆแล้วก็เขียนไว้นานแล้วแต่ว่า ลั่นลบ._.เซ็งโคตรๆ
สุดท้ายก็เปลี่ยนตั้งแต่ชื่อเรื่องยันเนื้อหา555
.
ฝากกดถูดใจให้บ้างน้าาาา><
.
ขอบคุณค่ะ
!!เปิดโลกจินตนาการและความเพ้อ ณ บัดนี้!!
บะบุย
Guest
