หัวใจพาไป
17
ตอน
56.3K
เข้าชม
308
ถูกใจ
85
ความคิดเห็น
254
เพิ่มลงคลัง

 

บทนำ 

“คุณแม่คะ มิ้นท์จะขอเลื่อนวันเดินทางเป็นพรุ่งนี้เลยนะคะ” 

เสียงเล็กบอกผู้เป็นแม่ผ่านโทรศัพท์มือถือ พยายามกดน้ำเสียงให้เรียบและเป็นปรกติที่สุดเพื่อปกปิดความอ่อนแอ 

[“อะไรกันพรุ่งนี้เลยเหรอ ไหนบอกว่าจะไปเดือนหน้าพร้อมกันไงคะ ไปกระทันหันแบบนี้แม่ไปด้วยไม่ได้นะ แม่ติดงานอยู่”] 

กันยารัฐต์ผู้เป็นแม่ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงร้อนรนเป็นห่วงลูกสาวคนเล็ก ที่จู่ๆก็มาบอกว่าจะไปก่อนกำหนดโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย 

“มิ้นท์เปลี่ยนใจแล้วค่ะคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ มิ้นท์ดูแลตัวเองได้” 

[“แต่แม่ว่า...”] 

“แค่นี้ก่อนนะคะคุณแม่ มิ้นท์จะไปจัดกระเป๋าแล้ว สวัสดีค่ะ” 

มีนาเรศรีบตัดบทและวางสายทันทีอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ไม่อยากให้มารดารู้ว่าเกิดอะไรและทำไมถึงตัดสินใจแบบนี้  ก่อนจะหันไปเจอกับร่างสูงที่เธอพยายามจะหลบหน้า 

“มิ้นท์คะ...พี่อยากจะคุยด้วย” 

ร่างสูงที่แอบมายืนอยู่นานแล้วแต่ไม่กล้าเข้าไปเผชิญหน้ากับร่างเล็กเพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง 

“มิ้นท์ พี่ขอโทษนะคะ อย่าโกรธพี่เลยนะ” 

หญิงสาวร่างสูงอ้อนวอนด้วยแววตาละห้อย จ้องมองร่างเล็กที่เดินผ่านหน้าเธอไปอย่างไม่สนใจที่จะฟัง 

“มิ้นท์คะ พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะคะ เรื่องเมื่อคืน พี่...” 

ร่างสูงกระอึกกระอักพูดไม่ออก คว้าข้อมือของคนตัวเล็กที่เอาแต่จะเดินหนีไม่พูดไม่จาแต่ก็ถูกสบัดมือออกอย่างไม่ไยดี มันกำลังทำให้เธอแทบจะเป็นบ้า 

“มิ้นท์...ฟังพี่ก่อนได้ไหมคะ” 

ร่างสูงรีบสวมกอดร่างเล็กจากข้างหลังเพื่อไม่ให้เดินหนี 

“ปล่อย!! พี่ไม่ควรทำแบบนี้” 

ร่างเล็กบอกเสียงแข็ง พยายามดิ้นแกะมือของร่างสูงที่โอบกอดตนไว้แน่นจนรู้สึกอึดอัด 

“ก็...น้องมิ้นท์ไม่ยอมคุยกับพี่นี่คะ พี่ต้องทำยังไงมิ้นท์ถึงจะให้อภัย พี่ขอโทษนะคะ ยกโทษให้พี่นะ” 

ใบหน้าสวยซบลงบนไหล่ของร่างเล็กที่เริ่มจะสงบลงแล้ว 

เธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย รู้สึกกังวนกลัวสาวน้อยตรงหน้าจะโกรธ จะเกลียด  จนไม่ยอมให้อภัย 

"....." 

“พี่รักมิ้นท์นะคะ อย่าเงียบกับพี่แบบนี้ได้ไหม พี่ขอโทษ” 

ร่างสูงอ้อนวอนกล่าวคำขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่าหวังให้ร่างเล็กยอมให้อภัย 

“เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ค่ะ เราควรจะหยุดตรงนี้” 

มีนาเรศหันหน้าไปสบตาร่างสูงด้วยหัวใจที่ปวดร้าวและผิดหวัง 

“ไม่ พี่ไม่ยอมให้มันจบแบบนี้ พี่จะ...” 

ใบหน้าคมสวยเริ่มมีน้ำตาคลอ คำพูดย้ำเตือนของคนตรงหน้าช่างบีบหัวใจของตนเหลือเกิน 

“ไม่ได้ค่ะ มิ้นท์ไม่ต้องการเห็นหน้าพี่อีก ขอให้มันจบแค่นี้ มิ้นท์จะลืมมันไป เรื่องเมื่อคืนนี้ไม่เคยเกิดขึ้น” 

เสียงเล็กพูดตัดบททันทีโดยไม่คิดที่จะฟังอะไรอีกทั้งนั้น 

“มิ้นท์คะ...ดีกันนะคะ” 

ร่างสูงเอ่ยเสียงสั่นแทบจะล้มทั้งยืน พยายามส่งนิ้วก้อยง้อขอคืนดีอย่างหมดหนทางด้วยความหวังอันน้อยนิด 

“ถ้าพี่เมษ์ไม่ฟังมิ้นท์จะเกลียด...” 

มีนาเรศแข็งใจพูดออกไปเสียงสั่น พยายามห้ามน้ำตาแล้วแต่มันก็ไหลไม่หยุด ความเจ็บปวดทางกายมันไม่เจ็บเท่ากับหัวใจของเธอในตอนนี้ 

เธอไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป ที่ๆเคยมีความทรงจำดีๆ มีแม่มียายและพี่สาวสองคน บ้านที่เธอไม่เคยคิดที่จะจากไปไหนไกล 

แต่ด้วยความกลัว กลัวหัวใจตัวเองว่ามันจะไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีและหวั่นไหวไปกับคนที่นั่งคุกเข่าร้องไห้อยู่ตรงหน้า 

เธอจึงตัดสินใจเอาไว้แล้วว่าจะย้ายไปเรียนเมืองนอกเพื่อตัดใจ 

มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับตนและผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่สาวทางสายเลือด 

===== 

ถ้า comeon-book ล้มนานไปก็คงต้องเอามาลงที่นี่ 

กำลังหัดใช้เวปนี้นะคะ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว