กำราบรักจอมบงการ

คำเตือน

** นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามอารมณ์ของไรท์ฯ เพราะฉะนั้นอย่าคาดหวังว่าจะมีสาระ เหมือนเรื่องอื่นๆ

** กำหนดอัพลงจนครบ 60% หลังจากนั้นตามไปโหลดได้ใน Meb หากสนใจ (นักเขียนต้องเลี้ยงปากท้องจ้ะ)

** ระยะการอัพในแต่ละบท แต่ละตอน 3วันครั้ง เพื่อให้ไรท์ฯมีเวลาได้คั้นสมองเพื่องานที่ดีที่สุด (เท่าที่จะเขียนได้)      เพราะไม่ใช่นักเขียนโด่งดังอาจทำได้ไม่ดีพอ จึงต้องแจ้งก่อนล่วงหน้า

** เพื่ออรรถรสในการอ่าน ขอให้ทำใจยอมรับว่า อาจจะมีคำหยาบบ้าง ในบางช่วงบางบท

** ติดตามความเคลื่อนไหวของนิยายแต่ละเรื่อง เข้าไปพูดคุย สอบถามให้กำลังใจไรท์ฯ

ได้ที่ FaceBook เพจ >>>>> เกตุมาลา <<<<<< คลิ๊กเข้าไปตรงชื่อได้เลยจ้ะ

กำ ร า บ รั ก จ อ ม บ ง ก า ร

          พระเจ้ารักมนุษย์เปรียบบุตรของพระองค์

และส่งต่อของขวัญนั้นแด่ลูกๆที่ทรงรัก

ทว่า มีลูกบางคนที่ไม่รู้จักมัน

มีเพียงความต้องการที่คุโชน

Wan’t Wish For

ห้วงแห่งแรงปรารถนาอันเร่าร้อน

Desire

พร้อมเผาไหม้หลอมละลายด้วยราคะ… ไร้พันธะ และไร้รัก

Sensuality....No Obligation

& No Love

“พระเจ้าตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่ทำให้ฉันไว้ใจทั้งนั้น ถอยออกไปเถอะค่ะ” ธมนต์เอ่ยอย่างตื่นกลัว

“คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเลยสักนิด เด็กดีเดินมาหาผมมารับรองผมไม่ทำให้คุณเจ็บแม้แต่นิดเดียว”

“มะ ไม่ค่ะ คุณโคลด์ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณที่กรุณาช่วยฉันหลายๆเรื่องแต่ แต่…ฉัน”

“ถ้าจะตอบแทนกันด้วยคำขอบคุณเรื่องวันนี้เก็บเอาไว้ก่อน เรามาพูดถึงตอนนี้ก่อนดีไหม เอาน่า ถึงจะเจ็บก็แค่นิดเดียว อีกเดี๋ยวจะรู้สึกเบาหวิวสบายตัวอย่างกับเดินอยู่บนเมฆเลยล่ะคนดี”

นั่นเขาพูดจริงหรือแค่คำหว่านล้อมของหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ ธมนต์รู้สึกในอกเต้นระทึกยิ่งเขาเข้ามาใกล้ดวงตาคู่นั่นยิ่งสะกดตราตรึงทั้งร่าง ลมหายใจติดขัดพลางใบหน้าร้อนผ่าวเหมือนไข้ขึ้นเอาดื้อๆ ลำคอแห้งผากจนแทบกลืนน้ำลายเหนียวข้นลงไม่พ้นลำคอ นัยน์ตาสีเทาเป็นประกายเร้าระทึกจนเกร็งทั่วทั้งร่าง

...February...

ภาวนาให้รักที่ดีจงอยู่ในมือคุณ