12พ.ย-22 ธ.ค 67 ติดเหรียญและกุญแจครึ่งราคา/E-BOOK (จบ) || Beast of Nightmare || ปีศาจ บัญชารัก {เซนทอร์}❤

แนะนำ 

________________________________________ 

เรื่องของเขา “มาเฟียฮ่องกง” และเธอ “ตำรวจสากล” อยู่ระหว่างกลางคำว่า “ต่างฝ่ายต่างมีหน้าที่” แต่สิ่งที่เธอเอามาด้วยคือความแค้นในอดีต... 

ปมที่แสนซับซ้อน เบื้องหลังความผิดแปลกที่นำพวกเขา Loop มาพบกัน...เพราะโลกที่กลมหรือเป็นแผนของคนกันแน่!!! 

เมื่อต่างคน ต่างมีภาระหน้าที่ เธอจะทำเช่นไร? เมื่ออดีตหลอมรวมภารกิจ ทำให้เธอต้องเข้ามาพัวพัน เพื่อหลอกยืมมือคนชั่วเช่นเขา 

ทว่าหากเมื่อเธอ ได้เข้ามาสัมผัส เธอกลับค้นพบว่าเธอต่างหากที่ไม่รู้อะไรเลย ! 

อะไรคือผิด? อะไรคือถูก? เมื่อหัวใจอ่อนไหวเอนเอียง ส่งผลเสียต่อการตัดสินใจในหน้าที่ 

เธอยอมละทิ้งภารกิจไป เพราะเธอเชื่อสัญชาตญาณ ของหัวใจ 

แม้จะต้องยอมสละชีวิต เพื่อให้เขาได้บงการบัญชา!!!!! 

_____________________________________________________________ 

เขา คือสีดำ ที่ไม่มีทางมาบรรจบกับสีขาว... 

คือเส้นขนานสีเทาบนโลกมืด ครอบครัวและลูกน้องสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง 

แม้ภายนอกแข็งกร้าวเอาแต่ใจ ไบโพลาร์อ่อนๆ ชอบออกคำสั่ง 

แต่เขามีหัวใจ... เพราะเมื่อยาแก้คัน กลายเป็นน้ำมันและเปลวไฟ 

สร้างบาดแผล การทรยศกรีดลงที่ใจ บังคับให้เขาต้องร้าย 

..กระนั้น หากมีคำไหนที่เขาอยากตะโกนออกไป 

"ต่อให้กูเจ็บอีกพันครั้งแค่ไหน กูก็ยังจะรัก ด้วยหัวใจดวงเดิม" 

_____________________________________________________________ 

หลางVSเหม่ยเหม่ย 

ร่างใหญ่เดินออกจากห้องน้ำ กระชากผ้าปูที่นอนเหวี่ยงออกด้วยความเร็ว เหม่ยเหม่ย สะดุ้งเฮือกยันศอกมองคนไร้หัวใจ นุ่งผ้าขนหนูผืนขาว หล่อในคราบเจ้าชายขี่ม้าขาว แต่สันดานโจรป่าห้าร้อย 

“เหม่ยเหม่ย ลุกไม่ไหว ขอนอนที่นี่ได้…” 

เสียงเล็กอ่อนแรงเผยอปากเอ่ยถาม หลาง กับรีบกระโจนเข้าหาร่างเล็กบีบลำคอ 

จ้องมองตาประสานเหมือนจะกลืนกินเธอ เหม่ยเหม่ย จับลำแขนของเขาพยายามดึงออกเธอเริ่มขาดอากาศหายใจ 

เมื่อการบีบแรงขึ้นเรื่อยๆ แว่วตาเกรี้ยวกราดกัดกรามแน่นคงแค้นเธอมากใช่ไหม ฆ่า…ฆ่าเธอไปเลยสิ… 

“ไม่ใช่คนรักเป็นแค่นางบำเรอรู้จุดยืนหน่อย” 

เขาไม่ให้นางบำเรอ หรือคู่นอนชั่วคราวอยู่ต่อ เมื่อเสร็จสิ้นสิ่งที่ต้องทำคือไสหัวและแยกย้ายไปให้เร็วก่อนที่เขาจะโมโห โยนออกไปทั้งแก้ผ้าหน้าอับอายลูกน้องที่ยืนเฝ้าหน้าประตูห้อง!!! 

“แค่คืนนี้ จะไม่ขออะไรพี่หลางอีก…เหม่ยเหม่ย ขอร้องล่ะ อึก!!!” 

เธอบอกเขาก่อนจะสลบไปคามือ เขาเห็นอย่างนั้นปล่อยมือจากการกระทำรุนแรง 

ถอยออกห่างเดินหาขวดเหล้าตามเคย เหลือบมองกลับไปที่เตียง หน้าสวยเปื้อนน้ำตาเลื่อนสายตาดูกายเปลือยอย่างสำรวจตรวจดูรอยช้ำเต็มไปหมด 

“เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยล้านเท่า… เงินหรือแม้แต่โลกทั้งใบมันทดแทนชีวิตเมียและลูกของฉันไม่ได้!!!” 

_____________________________________________________________ 

เจคVSเจ้าหญิงเจมี่ 

“งานต้องทำ ฉันไม่ใช่ลูกสาวสุลต่าน จะได้นั่งบนกองเงินกองทอง” 

“ฉันบอกกี่รอบแล้ว ว่าสามีคนเดียวฉันเลี้ยงได้ เลิกทำงานบ้าบอแล้วกลับมาอยู่เป็นครอบครัว” 

“ไม่ ตราบใดที่ประเทศชาติ ยังสกปรกเพราะยาเสพติดฉันจะไม่ลาออก” 

“ต่อให้ตาย จนลูกกำพร้าด้วยหรือเปล่า? ต่อให้มีคุณสักล้านคน ไม่มีวันล้างบาง ยาเสพติดจากประเทศชาติได้หรอก!!!” 

เมื่อมาถึงห้องจากจะเริ่มบทรัก กับต้องมามีปากเสียงในเรื่องเดิมวนกลับมาให้ทะเลาะทุกครั้งที่เขากลับมา เจมี่ ไม่เคยเข้าใจงานของเขาไม่เคยเข้าใจเป้าหมายของเขาเพราะชีวิตแสนสุข บนกองเงินกองทองลูกสาวคนที่สามของสุต่าน 

เจ้าผู้ครองแดนเบี้ยล่างมากมายเฉกเช่นชีค…จะไปรู้อะไรถึงความโสมม นอกและในประเทศ วันๆ เอาแต่จะเริงร่ากับชายชู้ทำไม เขาจะไม่รู้ คนจากนี่ ส่งข่าวไปเท่าไหร่ ไม่ใช่เพราะงานแต่อยากให้ภรรยาสุขกับชู้ได้นานๆ ขัดคนติดสัตว์กลัวจะเป็นบาปเหมือนขัดสัตว์ผสมพันธุ์!!! 

คิดทุกครั้งที่กลับมา เหมือนนอนกับโสเภณีในซ่องปากีสถานให้ผ่านพ้นกำหนด และรีบกลับไปทำงาน แต่ครั้งนี้คงจะนาน เมื่องานเป้าหมายหลักเทมาที่บ้านของเขา คงจะต้องอดทนกับการเห็นหน้าเมียเดินเข้าเดินออกระหว่างห้องสามีและห้องชายชู้ จะเสี้ยมสอนลูกให้บอกพ่อว่าตัวเองเป็นแม่ที่ดี เฝ้าคอยสามีก็ให้มันเนียนหน่อยกับการกระทำลับหลังของตัวเอง… 

“เหมือนกับที่ฉันไม่สามารถล้างหนี้บุญคุณกับพ่อเธอสินะ…” 

_____________________________________________________________ 

ซานVSไป๋ 

“พี่ซาน…” 

คนตัวเล็กเดินมาโผกอดเขาทางด้านหลังรัดแน่นซุกซับหยาดน้ำตาบนใบหน้า ฟังเสียงเขาที่สีหน้าเย็นชากรอกเสียงเข้มทุ่มต่ำใส่ปลายสายรีบขับไล่เธอ เขาไม่อยากให้เธออยู่ที่นี่ขนาดนั้นเลยเหรอ... 

“เปล่าครับ ผมคงไม่กล้า ไว้ผมไปสิงคโปร์เมื่อไหร่?จะรีบอธิบายให้เฮียไซคลอปฟัง” 

เสียงที่เล็ดลอดคงทำให้คนในสายเกิดความสงสัยถามไถ่ถึงน้องสาว เสียงเหมือนกำลังออดอ้อน แต่ใครจะรู้ว่าคือการอ้อนวอนขอความรักที่คนเป็นพี่เชื่อใจปลูกฝั่งลูกน้องตัวเองเคยคิดว่าขอให้น้องสาวได้แล้ว...แต่ที่จริงตอนนี้มันกำลังจบลงพร้อมหัวใจดวงน้อยๆที่พังยับเยิน!!! 

คนตัวเล็กปล่อยมือจากการโอบกอดแผ่นหลังกว้าง เดินโซซัดโซเซจนขาอ่อนแรงทรุดลงนั่งกับพื้น คลานเข่าราวหมาจนตรอกขึ้นเตียงต้องการหมอนสักใบให้ได้กกกอดแนบหน้าปล่อยเสียงร้องโฮออกมา 

“เฮียไซคลอปจะส่งคนมารับเธอที่นี่ พรุ่งนี้ตอนเช้า” 

คำพูดพร้อมมือใหญ่วางลงบนแขนคนตัวเล็กเขาตั้งใจปลอบแต่เธอเลือกปฏิเสธขยับตัวหนี เธอไม่มีใจจะฟังเขาพูดกกกอดหมอนแน่น สะอื้นไห้จนตัวสั่นเทิ้ม ร่างใหญ่ดึงผ้านวมห่มให้ล้มตัวลงนอนข้างกาย ร่างเล็กรู้ถึงมุมประชันหน้าพลิกตัวหันหลังให้