THE MOON…ขอรักจากดวงจันทร์
บทนำ
“เพี๊ยะ” เสียงฝ่ามือที่กระทบลงบนในหน้านั้นแสดงให้เห็นได้ชัดว่าผู้กระทำเต็มใจขนาดไหนที่ได้ใช้ฝ่ามือตบลงมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้โดนกระทำจะเจ็บขนาดไหน ก็แค่มีรอยฝ่ามือปรากฏลงบนใบหน้าและเริ่มขึ้นสีเท่านั้น
“คุณจันทร์ นุชเจ็บนะค่ะ”หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บและระบมบนใบหน้าด้านที่โดนตบลงมาที่เริ่มปรากฏรอยริ้วสีแดง
“สมควรแล้วที่เธอโดน เพราะแหวนวงนี้เหมาะสมที่จะไปอยู่บนนิ้วของคนอื่นที่คู่ควร ไม่ใช่มาอยู่บนนิ้วของเธอ”ใช่แหวนวงนี้เหมาะกับคนที่สมควรจะได้รับมัน แต่ไม่ใช่เธอคนนี้
“คุณจันทร์ฟังนุชก่อนนะค่ะ มันไม่ใช่”หญิงสาวอ้อนวอน
“เธออย่ามาโกหก เพราะผู้หญิงอย่างเธอมันเห็นแก่ตัว”
“แต่...โอ๊ย..” ยังไม่ทันได้อธิบายอะไรก็โดนผลักอีกแล้ว
“แค่นี้ยังไม่ตายหรอก...นุชจรีย์”
“ทำอะไรนะจันทร์ พี่บอกให้หยุดๆๆ ทำไมถึงทำแบบนี้ นุชเขาไปทำอะไรให้ถึงต้องลงไม้ลงมือกันขนาดนี้ด้วย” ดวงเดือนเข้ามาห้ามน้องสาวทันที่ ที่ได้ให้คนในอ้อมแขนโดนกระทำ
“ฮึ...จันทร์ไม่มีอะไรจะพูด แค่จันทร์พูดพี่เดือนก็ว่าจันทร์แก้ตัวแล้ว แต่มีเรื่องหนึ่งที่จันทร์อยากถามทำไมพี่เดือนต้องมาเป็นห่วงเป็นใย เป็นเดือดเป็นร้อนกับนุชจรีย์ด้วย พี่เดือนก็รู้ไม่ใช่เหรอว่า นุชจรีย์กำลังคบกับพี่รุจอยู่” ดวงจันทร์พูดออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลเมื่อเอ่ยถามถึงเหตุผล
“พี่แค่...”ดวงเดือนมองหน้าน้องสาวพร้อมมองหน้าคนในอ้อมแขนว่าเขาควรจะบอกความจริงหรือปิดบังต่อไป
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ใครก็ได้บอกฉันที”
แต่ยังไม่ทันได้บอกก็มีคนที่เดินเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน พร้อมกับผู้มาใหม่เอ่ยถามถึงเหตุการณ์ในตอนนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น “เอ้าๆๆ ฉันถามอยู่นะตอบมาสิ แล้วนั้นแก้มนุชโดนอะไรมานะ” ชายหนุ่มมาใหม่เอ่ยถามทันทีเมื่อยังไม่ได้รับคำตอบ
“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดค่ะ”หญิงสาวผู้ถูกกระทำเลือกตอบออกไปเพื่อจะได้จบปัญหา
“แต่...หน้านุชเป็นรอยนะ จะเป็นเรื่องเข้าใจผิดได้ยังไง” ชายหนุ่มบอกพร้องทั้งสังเกตุอาการของคนทั้งสามไปด้วย
“ใช่ค่ะ จันทร์เป็นคนทำ นี่ใช่ไหมค่ะคือคำตอบที่พี่รุจต้องการได้ยิน”ดวงจันทร์พูดออกไปด้วยความเต็มใจไม่มีการประชดแต่น้ำเสียงที่พูดออกมานั้นแสดงให้เห็นว่าคนพูดเศร้าเพียงใด
“คุณจันทร์ ไม่ได้ทำอะไรนุชนะค่ะ”นุชจรีเอ่ยบอก
“พอทีเถอะนุช เลิกปกป้องคนผิดเสียที”ดวงเดือนตะวาดออกมา
“ใช่ฉันทำฉันก็จะรับผิด คนอย่างเธอไม่ต้องมาช่วย” ดวงจันทร์มองหน้าคนทั้งสามพร้อมกันและส่งสายตาไปให้นุชจรีย์ว่าไม่ต้องสงสารเธอ
“เอาล่ะ ในเมื่อจันทร์เป็นคนทำ จันทร์ขอโทษนุชเขาซ่ะ” อติรุจเอ่ยบอกออกไปเพื่อให้เรื่องจบลงและให้ดวงจันทร์สำนึกผิดด้วยแต่อติรุจน์คงคิดผิด
“ไม่ค่ะ จันทร์ไม่ผิด ทำไมจันทร์ต้องขอโทษ เพราะสิ่งที่จันทร์ทำมันเป็นสิ่งที่สมควรทำแล้ว จันทร์ไม่จำเป็นต้องขอโทษ”เอ่ยบอกทั้งน้ำตา
“แต่เธอผิดนะจันทร์ ผิดที่ไปตบหน้านุชเขา อย่าคิดว่ารอยบนหน้านุชจะไม่ใช่ฝีมือเธอนะ พี่ไม่เชื่อ” ใช่หลักฐานยังมีอยู่บนใบหน้าเลย
“ไม่ค่ะ จันทร์ไม่ขอโทษ”ใช่สินะก็พี่รุจเป็นคนรักของยัยแอ๊บนี้นิ
“ดวงจันทร์ “เพี๊ยะ”พี่ขอ...” ยังไม่ทันได้พูดจบประโยคว่าขอโทษหญิงสาวก็เดินหนีไปแล้วเพราะไม่คิดว่าตนจะลงมือตบหน้าหญิงสาวได้ลงเพราะอารมณ์ชั่ววูบแท้ๆๆเลย
“ไอ้เดือน ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจมือมันไปเอง” อติรุจน์เอ่ยขอโทษด้วยความเสียใจจริงๆ
“ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ แกไปพักเถอะเดียวฉันจะคุยกับจันทร์ให้เอง”
“อืม...ขอบใจมาก ฉันว่าแกพานุชไปทำแผลเถอะเดี๋ยวฉันไปทำงานก่อนแล้วแกค่อยตามไปนะ” อติรุจเอ่ยบอกเพื่อนแล้วขึ้นไปทำงานต่อให้เสร็จแต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองขึ้นไปข้างบนว่าป่านนี้คนข้างบนจะเป็นเช่งไรบ้างนะกับการกระทำชั่ววูบของตน
หวัดดีค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ หากผิดพลาดประการใดขอโทษมาณ.ที่นี้ด้วย
คิมเม้รติชมมาได้นะค่ะ
รักสุดๆๆๆ...nok
Guest
