แฝด

ธาราริน เด็กสาววัย 18 ปี งานอดิเรกคือ ถ่ายแบบ ศึกษาอยู่ชั้นป.โท

ธารธารา เด็กหนุ่มวัย 18 แฝดพี่ของธาราริน งานอดิเรก คือ ถ่ายแบบ ศึกษาอยู่ขั้นป.เอก

กริ๊งงง~

"โทรศัพท์น่ะยัยริน"

'ธาร' ผู้เป็นพี่ชายเอ่ยอย่างหงุดหงิด แล้วถือโทรศัพท์มายื่นให้ผู้เป็นน้อง 'ริน'

ผู้เป็นน้องสาวเดินหน้ามุ่ยเข้ามาคว้าโทรศัพท์จากพี่ชาย

"รู้แล้วน่า ฮัลโหลค่ะป๊าา~ "

เสียงใสๆของรินเปล่งออกมาเมื่อคนในสายคือคนที่เธอรักที่สุด

"ห๊ะ!ที่เมกาน่ะเหรอคะ ไม่เอาด้วยหรอกหนูไม่ยอมไปอยู่กับม๊าเด็ดขาด"

เด็กสาวอุทานออกมาเสียงดัง

"มีอะไรรึเปล่ายัยริน"

ธารที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆเงยหน้าขึ้นมาถามเมื่อเห็นอีกคนคุยโทรศัพท์กับปลายสายเสียงดัง

"นิดหน่อยอะธาร แค่นี้นะคะป๊า"

รินวางสายก่อนถอนหายใจเฮือกยาว แล้วส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ธาร

"ป๊าโทรมาว่าไง"

ธารวางหนังสือแล้วถอดแว่นออกแล้วตั้งใจฟังสิ่งที่น้องสาวจะพูด

"ก็ป๊าน่ะสิ บอกว่าอยากให้พี่ธารกับรินไปอยู่กับม๊าที่เมกา แถมยังบอกอีกว่าถ้าไม่ไปจะตัดค่าขนม แล้วจะไม่จ่ายค่าน้ำค่าไฟให้อีกด้วย"

รินยู่หน้าเข้าหากันทำเอาธารที่เห็นถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่

"ฮะ..ฮ่า ฮ่า นี่เธอคิดว่าป๊าพูดจริงเหรอ บ้าน่า"

"แต่เสียงป๊าจริงจังมากนะพี่ธารงั้นเอางี้ลองเช็คเงินในบัญชีของพี่ธารดูสิ"

ธารรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คตามที่รินพูดทันที

"อึก..ไหนลองเช็คบัญชีแกดูสิ"

รินเปิดโทรศัพท์แล้วดูเงินในบัญชีอยากรวดเร็ว

"ไม่ถึง 5,000 บาทเลย"

รินน้ำตาคลอเบ้า ทำเอาธารถึงกับลุกขึ้นทันที

"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ไปเก็บของไป"

"นายจะไปจริงเหรอถ้างั้นก็ต้องแคนเซิลงานหมดเลยสิ"

"ก็คงต้องเป็นแบบนั้น"

ธารธาราลุกเดิน"ขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านก่อนจะจัดของให้เรียยร้อย

22:40 น.

"ยัยริน นี่ยังจัดของไม่เสร็จอีกเหรอ"

ธารเปิดประตูแล้วปรือตามองริน ที่เทียวยัดนู่นใสทียัดนี่ใส่ที

"นี่กะจะเอาไปหมดบ้านเลยเหรอ"

ธารเดินไปขยี้หัวน้องสาว

"ก็มันมีแต่ของสำคัญนี่ อย่างตุ๊กตานี่ก็เป็นของปัจฉิมที่คุณยายให้ไว้ก่อนท่านจะเสีย แล้วก็นี่้ป็นรูปที่ถ่ายกับพี่ญาญ่า นี่ก็เป็น..."

ธารรีบเอามือมาปิดปากของรินแล้ว

ขืนปล่อยไว้คงพูดไม่หยุดแน่

"อ่าๆรู้แล้วๆฉันว่าเธอไม่ต้องเอารูปนี่ไปหรอก นั่นด้วย เอาไปแค่ตุ๊กตาของคุณยายก็พอ"

รินยู่หน้าเข้าหากันทันที

"ก็ได้ ชิ ออกไปได้แล้วจะนอน ฮึ!"

รินดันแผ่นหลังหนาของธารออกไปจากห้อง ก่อนจะปิดประตูอัดหน้า ปัง!!

"เป็นอะไรอีกล่ะเนี่ย"

ธารได้แต่เกาหัวอย่างสงสัยก็จะเดินเข้าห้องของตัวเองไป