“หนึ่งเทวีต้องฑัณฑ์......ด้วยเหตุแห่งความรัก”
“หนึ่งความรัก.....แปรเปลี่ยนเป็นความชัง”
“หลายชีวิตต้องสูญสิ้น......นำมาซึ่งความแค้นมิรู้คลาย”
“กังสตาลวตี เหตุใดเจ้าจึงทำตัวเลวทรามเช่นนี้” พระเจ้าสีหราชโรตรัสถามเสียงดังต่อหน้าพระธิดาที่ทรงโปรดปรานยิ่งกว่าใคร แต่ทรงได้รับคำตอบเพียงเสียงร่ำไห้จากพระธิดาองค์น้อยเท่านั้น
“ได้ ในเมื่อเจ้าไม่มีอะไรจะพูด นำนางออกไปให้พ้นหน้าเรา”
“เสด็จพ่อ...เสด็จพ่อ ลูกไม่รู้ๆ อภัยให้ลูกด้วยเถอะ ได้โปรดเสด็จพ่อ” แม้ภาพที่ธิดาผู้เป็นดั่งดวงใจถูกลากออกไปด้วยน้ำตานองหน้าจะก่อให้เกิดความเจ็บปวดในทรวงอกของผู้เป็นบิดายิ่งนัก แต่ความผิดครั้งนี้ของผู้เป็นลูกใหญ่หลวงยิ่งนัก ได้แต่หวังว่านครแห่งนี้จะรอดพ้นหายนะครั้งนี้ไปได้
สองขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงแทบทรุดลงกับพื้นเมื่อเห็นมัจจุราชก่อตัวเป็นน้ำวนและคลื่นยักษ์ซัดปะทะบ้านเมืองและผู้คนมากมายหลายร้อยหลายพันชีวิตให้จมหายไป เสียงกรีดร้องโหยหวนด้วยความรู้สึกสิ้นหวังดังระงมทุกทิศทาง
“ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ” หญิงสาวก้มหน้ายอมรับชะตากรรมที่ใกล้จะมาถึงของตนก่อนคลื่นยักษ์จะกลืนกินจมหายไปจนลับตา
Guest
