ดวงใจมาเฟีย

ดวงใจมาเฟีย 

ฟาง  ฟารีดา 

พัฒนโชติ 

(ยัยเปี๊ยก....ของคุณคิน)  อายุ 23 ปีสาวน้อยหน้าหวาน ที่พกพาความน่ารักน่าขย่ำมาเกินพิกัด ทั้งทรวดทรงองเอวของเเท้ที่แม่ให้เธอมานั้นทำให้หัวใจของมาเฟียขี้โมโหถึงกับสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอสวย  เธอน่ารัก เธอสดใส เธอทำให้คนหล่อใจสั่น... 

คุณคิน  ภาคิน 

แพททริคสัน เวลส์ 

(คุณคิน...ของยัยเปี๊ยก) อายุ35ปีเจ้าพ่อสายการบินที่ความหล่อและความรวยติดอันดับทอปของโลก ทว่ามนุษยสัมพันธ์เข้าขั้นติดลบ เขาหยิ่ง เขานิ่ง เขาเนี๊ยบ(ตั้งแต่หัวจรดเท้า) เขาเป็นที่หมายปองของสาวๆค่อนโลก เขาไม่เคยแคร์ใคร... กระทั่งได้พบเธอ 

ลุงหนวด...สุนัขพันธ์เนาเซอร์ 

(ไอ้หมาเน่า...ศรัตรูตัวฉกาจของคุณคิน) อายุ4ขวบเจ้าหมาหน้าหนวดพันธ์ชเนาเซอร์ ถูกเจ้านายใจร้ายนำมาปล่อยทิ้งข้างถนนจนเกือบถูกรถ(ของคนหล่อขี้โมโห)ชนตาย 

เดชะบุญที่พระเจ้ายังใจดีส่งนางฟ้าแสนสวยเข้ามาช่วยชีวิตเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด 

******************************************************* 

ลุงหนวดมีอีบุ๊คเป็นของตัวเองแล้วนะคะ ไรต์จัดรูปหน้าใหม่เเละปรับเปลี่ยนบทเล็กน้อยแต่เนื้อหาข้างในยังฟินเหมือนเดิมจ้า 

ใครอยากซื้อเก็บไว้เป็นที่ระทึกเชิญได้เลยจ้า 

https://www.tunwalai.com/ebook/detail?ebookId=7934 

โปรยยยย 

“จะเอายังไงดีครับบอส” 

นิโคลัสเอ่ยถามขณะที่เจ้านายหนุ่มเอาแต่จ้องมองสิ่งมีชีวิตที่กำลังหลับไหลอยู่ในอ้อมกอดของตนเองตาไม่กระพริบมากว่าสิบนาที พร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าเกลี่ยซับหยดน้ำฝนที่เปราะเปื้อนใบหน้างามอย่างระมัดระวัง นิคเหลือบตามองกระจกหลังด้วยความประหลาดใจกับท่าทางอ่อนโยนที่เขาไม่เคยพบเคยเห็น 

“พากลับเพนเฮาส์ก่อน” 

ชายหนุ่มตอบกลับแต่ยังไม่ยอมละสายตาไปจากไปหน้านวลเนียนเกลี้ยงเกลาของร่างเล็กๆที่อาศัยตักแกร่งเป็นที่นอน 

เขาอยากรู้นักว่าดวงตาคู่ที่ถูกปิดทับด้วยแพนขนตางอนงามนี้เวลาลืมตาขึ้นมาแล้วมันจะน่ามองขนาดไหน อยากเห็นว่าปากสีชมพูจิ้มลิ้มที่กำลังเผยอน้อยๆอยู่ตอนนี้เวลาพูดมันจะน่ารักน่าเอ็นดูรึเปล่า 

อุ้งมือใหญ่ค่อยๆเอื้อมไปสัมผัสกับเรือนผมเส้นเล็กราวกับใยไหมที่เปืยกชุ่มเม็ดฝน นิ้วแกร่งเกลี่ยปอยผมที่ตกระใบหน้าหวานออกอย่างแผ่วเบา กิริยาอ่อนโยนเป็นไปอย่างธรรมชาติโดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัว 

“โอ้งๆ!” 

เจ้าชเนาร์ซอร์ที่นั่งสังเกตการณ์มาซักพักก็เริ่มส่งเสียงเพื่อเรียกร้องความสนใจราวกับกลัวว่าจะถูกลืม 

มาเฟียหนุ่มตวัดตาขึ้นมามองตาเขียวปัดแต่มันก็ยังมีหน้ามากระดิกหางใส่เขาแถมยังเอาอุ้งเท้ามาเขี่ยท่อนแขนเขาอีก ทำให้ร่างบางในอ้อมแขนเขาเกือบโดนรถชนมันยังไม่สำนึกอีก มันน่าเตะส่งลงข้างทางนัก ไอ้หมาเน่า!...ไวเท่าความคิดแขนแกร่งก็สะบัดออกจนสุดแรง.. 

“เอ้งงงงงง!” 

ขุ่นพระ! พระเอกรังแกหมาาา 

************************************************** 

ประกาศดังๆ 

***นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของว่าที่นักเขียน(ใส้แห้ง)ตัวน้อยๆนามปากกา พาฝัน(หวาน) รีดเดอร์ที่น่ารักท่านใดมีข้อติชมพาฝันยินดีน้อมรับและจะนำไปแก้ใขให้ดียิ่งขึ้น หากมีข้อผิดพลาดประการใดพาฝันก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 

#ด่าได้...แต่อย่าแรง..เพราะพาฝันเป็นโรคหัวใจอ่อนไหว(ออกตัวแรงไว้ก่อนกลัวจิโดนด่า) อิอิ 

***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงตามจินตนาการขงผู้เขียน ชื่อตัวละคร ฉาก ตัวละคร สถานที่ วัน เวลา เหตุการณ์ และพฤติกรรมของตัวละครเป็นเพียงเรื่งสมมติเท่านั้นไม่เป็นความจริงแต่อย่างใด 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

***ภาพบุคคล หรือตัวละครที่ปรากฏเป็นบุคคลที่นำมาสมมติเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้นไม่มีเจตนาละเมิดลิขสิทธิ์หรือเจตนาร้ายแต่อย่างใด 

ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยนะคะ 

ขอบคุณค่ะ 

ปล...ฝากติดตามคุณคินกับหนูฟาง และเป็นกำลังใจให้พาฝันด้วยนะคะ อย่าพึ่งเมินกันเน้อออ