รักนะนายรุ่นพี่ Funny girl. (ส่วนลด30%)

รักนะนายรุ่นพี่ Funny girl.

เมื่อเขา.....รุ่นพี่ที่เธอเกลียดที่สุด ต้องมาเป็นพี่รหัสเธอ

และเธอ....หญิงสาวมารยาทดี แต่ต้องมาเกลียดเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน

แต่สายรหัสที่มันเป็นโชคร้ายที่เธอไม่ต้องการ รุ่นพี่ที่ไม่ได้เรื่องจะช่วยให้เธอรอดได้หรือไม่?

นายไพธยา  รัตนปกรณ์(ไพร์)

อายุ:23ปี

ส่วนสูง:184ซม.

อาชีพ:นักศึกษาวิศวะกร

นิสัย:ปากตรงกับใจ อารมณ์ดี กวนนิดๆ 

นางสาวอลิมา  กิจกรณ์(อีฟ)

อายุ:20ปี

ส่วนสูง:160ซม.

อาชีพ:นักศึกษาวิศวะกร

นิสัย:ขี้สงสาร เรียบร้อย ไม่ยอมคน รักความเสมอภาค

บทนำ

"อีฟ อย่าลืมเอากระเป๋าไปนะลูก"เสียงแม่นิ่มที่เตือนสติให้ฉันไม่ลืมกระเป๋า

"หนูไม่ลืมหรอกค่ะแม่ ไปก่อนนะคะเดี่ยวสาย"ฉันรีบหอบกระเป๋าและวิ่งออกจากบ้านทันที แต่ก็พึ่งนึกว่าได้ลืมสิ่งสำคัญ

"อีฟ ลืมอะไรลูก?"เสียงที่เป็นห่วงกับอาการขี้ลืมของลูกสาว เอ่ยออกมาอย่างรีบร้อน

"อีฟลืมหอมแม่ค่ะ ไปจริงๆแล้วนะคะ"ฉันหอมแม่แรงๆก่อนจะเริ่มออกวิ่งไปขึ้นรถเมล์เพื่อไปเรียน

ในเวลาพอสมควรกว่าจะถึงมหาลัยฯ วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันจะได้เป็นนักศึกษาของที่นี้  เสียงรุ่นพี่ที่เรียกรุ่นน้องให้เข้าแถวตามคณะ ผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ ฉันใช้เวลาหาเพื่อนไม่นานก็เจอ

"เธอมาสายนะอีฟ" เสียงของณีร์ที่เป็นคนตรงต่อเวลาเอยทัก

"แค่10นาทีเองณีร์ แล้วรุ่นพี่ณีร์ยังไม่เรียกหรอ?"ฉันถามพรางหอบไปด้วย

"กำลังเรียกอยู่ แต่นัดกับอีฟไงเลยต้องมา"ฉันบ่น

"งั้นไปเถอะ เจอกันหลังรับน้องเสร็จ"ฉันบอกว่า เพราะ เราเรียนกันคนละคณะ

"อย่าลืมอะไรที่ไหนนะ"ฉันย้ำอีกครั้ง

"ไม่ลืมแล้ว"ฉันมั่นใจว่าไม่ลืมอะไรแล้ว

"น้องปี1 คณะวิศวะ เข้าแถวครับ มาถึงแล้วเข้าแถว"เสียงรุ่นพี่ที่ประกาศเรียก

"ไปก่อนนะ"ฉันบอกลา ก่อนจะรีบวิ่งมา แต่ด้วยรีบมากเลยไม่ทันสังเกตุว่ามีรถวิ่งผ่านมา

"โอ็ย!!! เจ็บนะ"โชคดีที่รถไม่ทันได้ชน แต่ฉันล้มลงไปแล้ว

"มาวิ่งเล่นหรือไง ทำไมไม่มองว่ามีรถมามั้ย"เสียงที่ออกแนวโมโหกำลังใส่อารมณ์กับฉัน

"แล้วถ้ารู้ว่าจะเจ็บ จะวิ่งมาให้รถชนมั้ยหละ"ฉันไม่เคยเจอใครที่ไม่มีมารยาทขนาดนี้มาก่อนเลย

"ลุกขึ้นเองนะ เธอล้มเองนะ"เธอวิ่งมาชนรถผมเองก็ช่วยไม่ได้ ผมหันหลังพรางเดินไปขึ้นรถ

"ไอ้ไม่มีมารยาทเอ้ย"เสียงด้านหลังที่ตะโกนมา พร้อมดึงคนร่างสูงลงไป ก่อนจะกระชากหมัดลงบนใบหน้าอย่างแรง

"โอ็ยย!!!! เธอกล้าต่อยฉันหรอ"ผมทั้งเจ็บทั้งโกรธ ไม่เคยมีใครกล้าต่อยผมมาก่อนเลย

"นายไม่มีมารยาทจริงๆนิ สมควรโดนแล้ว"ฉันพูดจบ ก็รีบวิ่งหนี

"อย่าให้เจอกันอีกนะยัยบ้า เธอได้ตายแน่"ผมหัวเสียแต่เช้า แต่ก็ต้องขับรถต่อ เพราะ วันนี้เป็นวันรับน้อง

1 คอมเม้นต์ = 1ล้านกำลังใจ

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของไรต์เองล้วนๆ หากมีคำผิด ไรต์ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเลยนะคะ

ปล.บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวละครแต่อย่างใด เป็นเพียงอิมเมจที่ไรต์สร้างขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลในภาพแต่อย่างใด

ลงนิยาตอนที่1:2017-03-20