"แกคิดอะไรของแกกันห้ะนังลูกไม่รักดี!!!"หญิงสาวผู้เป็นแม่ตะโกนและระเบิดโทสะใส่ผู้เป็นลูกด้วยความโกรธจัดเพราะลูกสาวจากตระกูลซัคคิวบัสผู้โด่งดังของเธอกลับไปมีลูกกับมนุษย์โสโครกชั้นตำ
"แต่แม่คะหนูรักเขาจริงๆนะคะ!!"ผู้เป็นลูกพยายามอธิบายให้แม่ของเธอเข้าใจความรักระหว่างเธอและมนุษย์คนนั้น
"แม่บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้แกต้องเอาเด็กคนนี้ไปทิ้งแล้วแต่งงานกับคนของตระกูลอินคิวบัสซะ!!!"ผู้เป็นแม่ตะโกนใส่ลูกสาวของตัวเองอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาเพราะเหตุผลบางประการทำให้เธอเกลียดและกลัวเด็กที่เกิดมาเป็นอย่างมาก
"แต่....."
"ไม่มีแต่!! ถ้าแกไม่ยอมแม่จะให้คนไปฆ่าเจ้ามนุษย์โสโครกนั่นซะ!!!"ผู้เป็นแม่ตะโกนด้วยความเหนื่อยหอบพร้อมกับยืนมองลูกสาวของตนเองที่กำลังกอดเด็กทารกพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
"ค่ะ...แม่..."
ครืน!! เสียงฟ้าร้องดั่งลั่นสายฝนกระหน่ำเทลงมาอย่างไม่หยุดยั้งแต่ท่ามกลางสายฝนกลับมีปีศาจสาวสวยซึ่งเธอเป็นซัคคิวบัสที่มีผมสีชมพูอ่อนยาวถึงหัวเข่าและนัยน์ตาสีเหลือง เธอกำลังร้องไห้ ทั้งตัวเธอเปียกปอนราวกับลูกหมาตกนำก็ไม่ปานไม่มีใครสามารถทราบได้ว่าใบหน้าที่เปรอะเปื้อนนั้นมาจากสายฝนหรือน้ำตากันแน่หญิงสาวยืนมองเด็กทารกที่นอนร้องให้อยู่หน้าประตูคฤหาสหลังใหญ่ได้สักพัก เธอก็เดินเข้าไปใกล้เด็กทารกแล้วมอบสร้อยคอรูปไม้กังเขนกลับหัวสีดำให้ ก่อนที่เธอจะวิ่งฝ่าสายฝนแล้วหายลับไป
และแล้วรุ่งเช้าก็มาเยือนและคู่สามีภรรยามหาเศรษฐีที่กำลังกังวลเรื่องที่พวกเขาไม่สามารถมีลูกได้ก็มาปรึกษากันเรื่องเดิมๆกันอีกครั้ง
“คุณคะชั้นว่าเราควรทำเด็กหลอดแก้วนะคะ”คุณนายเกรวี่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจเพราะนี่เป็นทางเลือกเดียวที่พวกเขายังไม่ได้ลองและเป็นทางเลือกสุดท้าย
“จะบ้าหรอคุณ คุณก็รู้นี่นาว่าเด็กหลอดแก้วน่ะมีโอกาสที่จะเกิดมาพิการ อ่อนแอ หรือเกิดการผิดปรกติทางพันธุ์กรรมได้ง่ายนะ อีกอย่างถึงเราจะมีเงินแต่คนที่จะทำให้เราน่ะต้องเรียกเก็บค่านู่นนี่มหาศาลแน่เพราะเด็กหลอนแก้วก็ใช่ว่าจะทำกันได้ง่ายๆ”นายเดวิดพยายามอธิบายให้ภรรยาของตนฟังด้วยความเหนื่อยอ่อน
“นายท่านคะ!! นายหญิงคะ!!!เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ!!”สาวใช้วิ่งหน้าตาตื่นมาหาเจ้านายของตนด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด
“เกิดอะไรขึ้นเจน??”คุณนายเกรวี่ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยเธอเป็นหญิงสาวที่งามทั้งหน้าตาและจิตใจเธอเป็นคนอ่อนโยนและคอยเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นเพราะเหตุนี้เธอจึงเป็นที่รักของทุกคน
“มีคนนำเด็กมาวางไว้หน้าประตูคฤหาสของนายท่านกับนายหญิงค่ะ!!”สาวใช้พูดด้วยความรีบร้อน
“จริงหรือเจน!! โอ้พระเจ้า”คุณนายเกรวี่วิ่งหน้าตาตื่นตามสาวใช้ไปที่หน้าประตูคฤหาส แล้วเปิดประตูออก เธอพบกับเด็กทารกกำลังนอนอยู่ในตะกร้าเด็กทารกคนนี้มีผมสีชมพูและอายุประมาณ2เดือนหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มผิวขาวชมพูระรื่อขนตายาวพริ้มกำลังนอนหลับและกอดสร้อยคอเอาไว้
“ตายแล้วหน้าตาน่ารักจริงๆ!! ลูกเต้าเหล่าใครกันนะ?”คุณนายเกรวี่อุ้มเด็กทารกขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด แผ่นซองสีขาวก็ค่อยๆปลิวหล่นลงมาจากตะกร้าสู่พื้น
“อ้ะ!!?? จดหมายอะไรเนี่ย”คุณนายเกรวี่หยิบจดหมายขึ้นมาเปิดอ่าน ในจดหมายเขียนไว้ว่า
เด็กคนนี้ชื่อเคลิอาร์เซอร์ เบล ซัคคิวบัส เป็นเด็กผู้ชายฉันขอฝากเด็กคนนี้ให้คุณดูแลด้วย
จดหมายเขียนไว้เพียงแค่นั้นด้วยความใจดี ความรักเด็ก และความอยากมีลูกของคุณนายเกรวี่เธอจึงรับเบลมาเลี้ยงอย่างเต็มใจ
------------------จบบทนำ----------------------
Guest
