“ชนะพล” ลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจหมื่นล้านเกิดอยากจะกินไก่ทอดขึ้นมาแต่ความที่เป็นคนรวยจึงไม่ค่อยมีเงินสดติดตัวนอกจากบัตรเครดิต ตอนที่ยืนงงๆ ว่าคนธรรมดาซื้อของกันยังไง สาวน้อยคนหนึ่งก็มายืนตรงหน้า
“ฉันให้” ชนะพลงงมากที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งยื่นถุงกระดาษให้ มันต้องเป็นไก่ทอดร้านนี้แน่ๆ เพราะถุงมีโลโก้แบบเดียวกัน
“ให้ผมเหรอ”
“ใช่ค่ะ คุณหิวใช่ไหม ฉันเห็นคุณมาด้อมๆ มองๆ หน้าร้านนานแล้ว”
“อ้อ … คือผม”
“กินเถอะ ฉันซื้อราคาพนักงานถูกมาก” เขาใส่ชุดธรรมดาแต่ดูแล้วคงเป็นนักศึกษาแน่ๆ นี่ก็ปลายเดือนแล้วเขาอาจจะเงินหมดก็เป็นได้เลยมายืนลังเลอยู่หน้าร้านแถมวันนี้มีโปรโมชั่นด้วย
“คือว่า…” ชนะพลพยายามจะพูด
“ไม่เป็นไรแค่ไก่ชุดเดียวเองแต่ฉันต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวหมดเวลาพัก”
“คุณชื่ออะไรเหรอ”
“ปุ้มปุ้ยจ้ะ ไปก่อนนะ” เด็กผู้หญิงคนนั้นโบกมือให้แล้วเดินจากไป ทิ้งผมไว้กับไก่ทอดและน้ำอัดลมหนึ่งแก้ว
Guest
