คุยกันก่อนอ่านนะคะว่าเรื่องนี้มีฉากNC+เกือบทั้งเรื่อง
ไม่ได้เน้นสาระอะไร
ไรท์แค่ฝึกหัดเขียนNC+เท่านั้นอาจไม่ดีอย่างที่หวัง
หรือถ้าหวังว่านิยายเรื่องนี้ต้องมีสาระอัดแน่นไปด้วยเหตุและผลนิยายเรื่องนี้ไม่มีแน่ๆค่ะก็บอกนักอ่านไว้ล่วงหน้าก่อนจะถูกด่าตามหลังกันเลยนะคะ
ไม่ได้หยิ่งแต่อย่างไดแค่อธิบายว่านิยายเรื่องนี้
ไม่เหมาะกับสาวๆโลกสวยค่ะ
ด้วยรัก
วลาลี
บทนำ
โครม!!!
ร่างที่ถูกโยนเหมือนเศษขยะกองอยู่บนพื่นห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น
"กูให้ไปทวงหนี้ไอ้กล่ำนี่พวกมึงเอาตัวอะไรมาให้กูวะ!!!"
ชายแก่หัวเถิกพุงใหญ่เหมือนพวกอาเสี่ยแก่ๆทั่วไปแต่ดวงตาตี่จนแทบปิดเหมือนตาปลาดุกไม่มีผิดดูจากโหงวเฮ้งก็รู้ว่าเป็นคนชั่วอย่างไม่ต้องส่งสัย
"ลูกเลี้ยงมันครับเสี่ยส่วนไอ้กล่ำผมจัดการตามที่เสี่ยสั่งเรียบร้อยแล้วครับแต่พอดีอีนี่ดันกลับมาเห็นจะฆ่าทิ่งก็เสียดายของสู้เอามันกลับมาทำเงินให้เสี่ยบ้างก็ยังดีครับดีกว่าศูนย์ให้ไอ้กล่ำไปฟรีๆ"
ไอ้เชิดนักเลงคุมบ่อนมือขวาของเสี่นกำจรรีบรายงานเอาหน้าทันที
"เฮอะ!!!ตัวเท่าลูกหมาแถมมอมแมมสกปรกขนาดนี้ใครจะกล้าออฟมันไปนอนด้วยว่ะไอ้โง่เอ้ยให้ฟรีกูยังไม่เอาเลยโว้ย!"
เสี่ยกำจรเตรียมง้างเท้าให้ลูกน้องที่ทำเกินหน้าที่
"เสียงดังเชียวเสี่ยโมโหอะไรกันนักกันหนาเสียงเสี่ยนะจะเรียกตำตรวจมาถล่มบ่อนเราทั้งกรมฯแล้วมั่ง"
เสียงขี้เล่นเป็นนิจของชายหนุ่มลูกชายนักการเมื่องคนดังที่ดูก็รู้ว่าพี้ยามาจนได้ที่แล้ว
อำนาจคือชายหนุ่มวัย25ปีบุตรชายคนเดียวของส.จ.อำนวย
ที่เป็นเจ้าของบ่อนแห่งนี้อย่างแท้จริงโดยมีเสี่ยกำจรเป็นนอมินีให้
"อ้าวคุณอั้นนึกยังไงมาที่นี่ได้ละครับ"
เสี่ยกำจรเปรี่ยนทั้งน้ำเสียงและถ้าทางทันที
จากที่ดุดันกลายเป็นมือเท้าอ่อนทันทีกับลูกชายนายใหญ่
"ก็...คุณพ่อให้พาแขกคนสำคัญมากๆมาเอ็นเตอร์เทนนิดหน่อยรู้จักไว้สินี่คุณชายตงอู่ลูกชายเพื่อนสนิทคุณพ่อที่ใต้หวัน"
"สวัสดีครับคุณชาย"ยกมือไหวคนรุ่นลูกทันที
แค่มีเงินมีอำอาจก็นับถือแล้วสินะ
ชายหนุ่มผิวสีออกแทนๆหน้านิ่งสนิทในตาคู่นั้นดูดุดันโดยไม่ต้องพูดแค่เพียงตวัดสายตาผ่านๆก็ทำเอาเสี่ยเฒ่าถึงกับเย็นสันหลังวาบๆ
"คุณชายนี่ผู้จัดการผับนี้"
อำนาจที่ดูจะเด็กกว่าเจ้าของร่างสูงกว่า185ซ.ม.
หันมาพูดภาษาจีนกลางกับคนหน้าดุอีกทีเพราะคิดว่าร่างสูงใหญ่คงฟังภาษาไทยไม่ได้แน่ๆเพราะเท่าที่รู้บุตรชายคนที่สามของเพื่อนสนิทบิดาคนนี้ไม่เคยมาเมื่องไทยมาก่อนสักครั้ง
แต่คนถูกเรียกว่าคุณชายก็แค่มองผ่านๆไม่สนใจที่จะทักทายชายแก่เจ้าเล่ห์แต่อย่างได
ชายหนุ่มลูกชายนักการเมืองดังก็ไม่ได้จะสนใจอยู่แล้วแค่ป๋าสั่งเขาก็ทำตามเท่านั้น
"มีของใหม่ๆมาหรือเปล่าละเสี่ยจัดมาให้หน่อยสิของฉันขอสองนะแต่ขอแบบสดๆซิงๆหน่อยยิ่งเด็กๆเลยก็ดีฉันชอบ"
ชายหนุ่มบอกความต้องการออกไปก็เขารู้ดีว่าที่นี่เป็นมากกว่าผับธรรมดาอย่างไรถ้าอยากสนุกกับสาวๆก็ต้องมาหาเสี่ยกำจรที่ผับกึ่งบ่อนแห่งนี้อย่างน้อยก็ปลอดโรคสำหรับคนรักสนุกแบบเขา
"อื้อ..."
ร่างเล็กที่ถูกทุบจนสลบก่อนจับมัดแบบหมู
เริ่มรู้สึกตัว
เธอ...พุทธรักษา คงแก้ว หญิงสาวกำพร้าวัย22ปี
เธอเกิดมาก็มีแต่แม่ที่เป็นแม่ค้าขายผักอยู่ในตลาดเช้าของเมื่องเชียงใหม่ส่วนพ่อแท้ๆหญิงสาวไม่เคยเห็นหน้าจะมีก็แค่นายกล่ำที่เป็นพ่อเลี้ยงเพียงเท่านั้น
แต่เมื่อเดือนที่แล้วแม่เธอก็มาถูกรถชนตายตอนเอาผักออกมาขายยามเช้ามืด
ทิ่งให้เธอต้องทนอยู่กับพ่อเลี้ยงขี้เมาแถมยังติดการพนันอย่างงอมแงม
และวันนี้ความซวยก็มาเคาะประตูเยือนถึงบ้านเมื่อไม่มีแม่หาเงินให้ใช้นายกล่ำจึงมีหนี้สินจากการเล่นพนันและดื่มเล่ามากมายแต่ไม่มีปัญญาจ่ายหนี้ความตายจึงมาเยือนพ่อเลี้ยงเธอในวันนี้นี่เอง
แต่หญิงสาวจะไม่เสียใจเลยถ้าเธอจะไม่ซวยมาเห็นเหตุการเข้า
เมื่อไล่เลียงความคิดที่ค่อยๆคืนตามสติมาทีละน้อยพุทธรักษาก็ให้เกิดความกลัวอย่างจับขั้วหัวใจ
เธอถูกลูกน้องของเจ้าหนี้พ่อเลี้ยงจับมาซึ้งใครๆก็รู้ว่าไอ้เสี่ยเฒ่านี่ไม่ได้เปิดแค่ผับกับบ่อนแต่ยังมีการเอาผู้หญิงมาขายบริการด้วยทั้งที่จำยอมและถูกบังคับมา
ให้ตายเถอะ!!!
เธอซวยขนานแท้แน่แล้วนังรักษ์เอ้ย
เมื่อมีเสียงแปลกปลอมดังแทรกขึ้นมาทุกสายตาจึงพุ่งตรงไปที่ห่อผ้าห้มเก่าๆที่ถูกมัดเป็นแหนม โผล่มาเพียงใบหน้ามอมๆกับผมยาวสีดำสนิทยุ่งเหยิงเท่านั้น
อลัน ตงอู่ หรือคุณชายสามของบ้านตงอู่สดุดตาเข้าอย่างจังเมื่อยามดวงตากรมโตสีดำสนิทดังนิลเนื้อดีลืมขึ้น
อา...
ตาเธอช่างทำเขาร้อนได้อย่างไม่หน้าเชื่อถึงจะมอมแมมจนดูไม่เห็นความสวยงามที่ตรงใหนแต่ให้ตายตาโตๆใสๆแวววาวนั่นทำเขามีอารมณ์
บ้าไปแล้วอลันนายต้องบ้าแน่ๆ
แต่ถึงจะคิดแบบนั้นแต่เท้าก็พาเขาเดินเลื่อยๆจนมาหยุดตรงหน้าร่างเล็กที่ถูกห่อและมัดจนแน่นปากก็ถูกมัดปิดเอาไว้แต่เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั่นนอกจากตากรมโตที่ดูไกลๆเป็นสีดำสนิทแต่พระเจ้า!
ตอนนี้เขานั่นทับบนส้นเท้าแล้วใช้มือเรียวยาวอย่างคนไม่เคยทำงานหนักจับคางเล็กๆให้เงยขึ้นสบตาเขาใกล้
เมื่อมันต้องแสงไฟเท่านั้นจากสีดำก็กลับกลายเป็นสีน้ำเงินเข้มทั้นที!
ให้ตายเขาไม่เคยถูกใจอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย
"เด็กคนนี้คือใคร?"
สำเนียงภาษาอังกฤชัดเป๊ะนั่นทำให้อำนาจขยับตัว
"คุณชายเขาถามว่าเด็กนี่คือใคร"
"เอิ่ม...ลูกของลูกหนี้บ่อนเรานะครับไอ้พวกนี้เห็นเป็นเด็กผู้หญิงเลยจับติดมือกลับมาด้วยครับคุณอั้น"
"อ่อ"
รับคำแค่นั้นก็หันไปตอบเอาใจแขกหนุ่มของบิดาทันทีเพราะเข้าใจเอาเองว่าชายหนุ่มหน้าดุนี่คงมีรสนิยมชอบเด็กสาวๆเหมือนกับตน
"ขายเท่าไหร่"
คนพูดน้อยถามตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม
"โอ้ย!ขงขายอะไรกันถ้าคุณชายชอบผมยกให้ฟรีๆครับถือเสียว่าเป็นบริการจากทางร้านเราก็แล้วกัน"
ทุกถ้อยคำที่พูดพุทธรักษาฟังรู้เรื่องตลอดเพราะเธอสนใจเรียนทั้งภาษาจีน-ญี่ปุ่น-อังกฤษร่วมถึงรัสเซีย
พะๆพวกนี้จะซื้อเธอ!!!
อลันไม่พูดอะไรแต่หันมองเลขาส่วนตัวเท่านั้นหวังปิงก็รู้โดยไม่ต้องพูดกันเยอะ
หวังปิงหยิบเช็คพร้อมปากกาส่งให้นายหนุ่มทันทีอลันปล่อยมือออกจากคางของยายเด็กตาสวยเพื่อเช็นชื่อบนเช็คเงินสดใบนั้นเสร็จแล้วส่งให้หวังปิ่งแล้วหันมายกร่างดักแด้ขึ้นพาดบนบ่าแล้วเดินดุ่มๆแบบไม่สนใจใครอีกหวังปิงส่งเช็คใส่มืออำนาจแล้วรีบตามเจ้านายหนุ่มไปทันที
ตอนแรกอำนาจจะร้องท่วงแขกของบิดาแต่พอเหลือบมองเห็นตัวเลขในเช็คก็ตาโตหุบปากสนิททันทีหนึ่งล้านบาท
โธ่เงินตั้งล้านใครจะไม่เอากันเล่า...
ร่างเล็กดิ้นสุดกำลังแต่ก็เหมือนไม่ขยับเลยเพราะถูกมัดจนแน่น
สุดท้ายน้ำตาก็หยดลงมาเป็นทางอย่างกลั้นไม่ไหวเธอกำลังจะตกนรกทั้งเป็น
แม่จ๋ารักษ์จะยอมตายแต่ไม่ยอมถูกขายย่ำยีแน่ๆ!!!