รักอันตรายเจ้าชายเย็นชากับยัยก๋ากั่น (จิกหมอน ) >_<''

เค้าจูบชั้นด้วยความดิบเถื่อน ร้อนแรงชั้นรู้สึกได้ เค้าจูบชั้นเหมือนโกรธชั้นมาเป็นชาติ มันทั้งร้อนแรงดิบเถื่อน จนชั้นทุบไหล่เค้าไม่รู้กี่รอบร่างใหญ่ก็ยังนิ่ง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลิ้นร้อนๆของเค้าเข้ามาลุกล้ำในปากฉัน ปากหนาบดเบียดปากลงมาจนชั้นได้กลิ่นคาวเลือด มันทำให้สติชั้นขาดสะบั้น กำปั้นที่ทุบอยู่กลับเพลามือลงมาเป็นจิกบนไหล่หนาด้วยสมองที่พร่าเบลอ

"อ้ะ!!" ชั้นได้สติกลับมาอีกครั้งตอนบีบเค้นทรวงอกชั้นแรงมาก แรงจนชั้นเจ็บ กระนั้นปากชั้นกับเค้าเรายังติดกันจนชั้นเริ่มหายใจไม่ออก มือเค้าอยู่ไม่เป็นสุข ปั่นป่ายลำตัวชั้นไปทั่ว ความดิบเถื่อนคราวนั้นเปลี่ยนเป็นความวาบหวาม

เค้าถอมริมฝีปากออกจากปากชั้น ชั้นเจ็บปากชั้นบวมเจ่อขึ้นมา แต่มือของเค้ายังวางอยู่ที่เดิม กำลังคลึงเค้นทรวงอกชั้น จากอ่อนโยนตอนนี้ เค้าบีบมันแรงขึ้นเรื่อยๆ

"โอ้ย" สติชั้นกลับมา ชั้นผลักหน้าอกเค้าออก

"ทำไมละ ของชอบไม่ใช่หรอแบบนี้!" คำพูดดูถูกถากถางชั้นพร้อมด้วยสายตาเย้ยหยัน มันทำให้ตาชั้นร้อนผ่าว ไม่นานเม็ดใสๆ ก็รินไหลจากดวงตาของชั้น