สวัสดีครับผมชื่อชเวยองแจอายุ21ปีเรียนมหาลัยxxx เอกจิตวิทยามีเพื่อนสนิทด้วยกัน3คนชื่อแจ็คสันจินยองยูคยอม
ผมดันแอบรักเพื่อนสนิทคนหนึ่งคือแจ็คสันเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ม.แต่ผมดันไปแอบรักเขาตอนม.2แล้วจนตอนนี้ผมอยู่มหาลัยปี2แล้วเป็นรักที่ทรหดมากไม่กล้าบอกเขาพยายามหักห้ามใจแล้วแต่มันก็ไม่ยอมหยุดผมไม่รู้จะทำยังไงผมพยายามเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ไม่อยากให้เพื่อนคนไหนของผมรู้ผมกลัวกลัวว่าพวกมันจะรับผมไม่ได้
ปัจจุบัน
“เจอคนนี้ฟินเลยบอกตรงรักจุงเบยอยากอวดทุกคนเลยว่าพบเจ้าของหัวใจ”เสียงหอนของแจ็คสันกับยูคยอมดังขึ้นเมื่อมีเดินปีหนึ่งหน้าตาดีเดินผ่าน
“พวกมึงนี้อารมณ์ดีจังเลยนะงานวิจัยที่จะเอามาใช้ในการทำงานหาให้พวกกูยัง” ผมเอ่ยถามด้วยหน้าตายิ้มแย้มต่างกับหัวใจที่กำลังบอบช้ำ
“แม้แตงแค่นี้เอ่ยเขาไปหาไม่เกินครึ่งชั่วโมงจะเอามาประเคนให้เลยครับ”
“เออทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกันครับคุณแจ็คสันถ้าทำไม่ได้คืนนี้นอนที่อื่นนะครับ”ผมตอบออกไป
“จะให้ผัวไปนอนที่อื่นแล้วใครจะกอดเมียล่ะครับ”
“ใครเมียคุณมึงไม่ทราบทุกวันนี้ให้นอนที่หอด้วยก็บุญหัวแล้วเด็กใจแตกหนีออกจากบ้านเพราะแค่อยากได้รถมาขับไปมหาลัยทั้งที่บ้านมึงนี้ติดกับรั่วมหาลัย”
“กูไม่ผิดเว้ยกูแค่อยากได้รถเอาไว้รับส่งเมีย”
“อย่าเอากูมาอ้างกูรู้ว่ามึงจะขับรถมาอวดสาว”
“อ้าว…มึงยอมรับแล้วเหรอว่าเป็นเมียกู”
“55555แตงมึงยอมรับแล้วจริงดิ”ยูคยอมที่นั่งฟังผมกับแจ็คสันคุยกันก็เอ่ยปากแซวขึ้นมา
“กูไม่คุยกับมึงแล้วไปหาจินยองดีกว่าส่วนมึง2ตัวไปหาวิจัยมาถ้าหาไม่ได้ไล่ออกจากกลุ่ม” ผมเอ่ยขึ้นมาแก้เขินให้ตัวเองที่โดนยูคยอมแซวได้แต่คาดโทษไว้ในใจเมื่อไรมึงพลาดมาโดนกูแน่