"โอ๊ย คุณหญิงแม่ขา เมทัลโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ ปีหน้าก็จะเข้าปี 2 ไปแล้ว"
เมทัล สุวรรณเดชา ทิ้งตัวลงนั่งพิงกับต้นไม้ต้นใหญ่ ทอดสายตาก็มองไปยังน้ำตกที่อยู่เบื้องหน้า มือก็หยิบก้อนหินขึ้นมาปาเล่นอย่าสนุกสนาน เธอขอตามพี่ชายมาด้วยเนื่องจากพี่ชายได้พาเพื่อนจากอังกฤษมาเที่ยว
"โธ่..อนาวิลเข้าไม่สนใจผู้หญิงแบบเธอหรอกเมทัล เพราะชีวิตนี้ อนาวิลเขาสนใจแต่การแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจ ไม่งั้นคไม่ทิ้งการเรียนแล้วดร็อปไว้เพื่อจะได้ไปแข่งรถ หรอก"
ริมฝีปากบางยื่นยาวออกไปเล็กน้อย เมื่อพูดถึงคู่ปรับเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน จริงๆ นะ ไม่เชื่อถามที่มาร์คได้เลยค่ะ
เธอยังคงส่งเสียงเรื่องราวของ อนาวิล ไปอีกสักพักก่อนจะวางสายไป โดยหารู้ไม่ว่าที่เขาพูดถึงหรือนินทากับนั่งอยู่หลังต้นไม่ที่เธอนั่งคุยโทรศัพย์อยู่ อีกด้านหนึ่ง และตอนนี้เขาได้ขยับมานั่งใกล้ๆ เธออย่างที่เธอยังไม่รู้ตัว อนาวิลใช้สายตามองเมทัลผู้หญิงร่างเล็ก ผมยาวตรงสวย
"เธอนินทาอะไรฉันฮะยัยตัวแสบ เสียงแข็งๆ เอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความตกใจของเธอที่ถึงกับผละไปด้านข้างหลังแทบจะทันทีด้วยความตกใจเสียงนั้น
"อ่าว..นี่นายมาได้ไงเนี่ย แล้วเมื่อกี่..ดวงตาเบิกกว้างขึ้นไปอีกเมื่อมาพบกับใบหน้าสวยของเขาที่ยื่นมาหาตรงหน้า
"โอ๊ย..แล้วเธอจะมานั่งอยู่รออะไรเนี่ย เพ่นก่อนสิเมทัย เผ่นเร็ว"
เมื่อความคิดนั่นเกิดขึ้นก็ส่งให้ร่างกายอันสาวบางเตรียมลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว แต่มีมือดีคว้าเอวเธอไว้อย่างรวดเร็วจนไม่ทันตั้งตัว
"เธอจะไปไหน มานี่เลยเมทัล"
มือใหญ่ดึงเอวผู้หญิงร่างเล็กมานั่งบนตัก เธอจะไปไหน ลำแขนแข็งแรงรัดไว้อย่างแน่นหนา จนเมทัลรีบยกมือดันหน้าอกอันกว้างเอาไว้ ปากก็พูดออกไปด้วยความตกใจ และมีสีหน้าแตกตื่นอย่างเห็นได้ชัด
"อนาวิล นี่นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ มือบางทาบทับอยู่บนแผงอก ซึ่งรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของมันเป็นอย่างดี
"ฉันถามเธอว่าเมื่อกี่เธอนินทาอะไรฉัน"
มือใหญ่รูปผมผู้หญิงร่างเล็กและกระตุกทีหนึ่ง จนใบหน้าเนียนใสผิวขาวผ่องเงยขึ้นมองอีกฝ่ายในระยะใกล้ชิด จัดได้คาหนังคาเขาแบบนี้ เขาอยากจะรู้นักว่าเธอจะแก้ตตัวว่าอย่างไร
"ฉันไม่ได้นินทานายน่ะ ฉันแค่ชื่นชมนายต่างหาก"
"555 ชื่นชมเหรอ"
"ฮื่อ" ปากแดงจิ้มลิ้มช่างเจรจายอกย้อนขยับขึ้นลงมันช่างเชิญชวนให้ปาก และลิ้นของเขาเข้าไปค้นหายิ้งนักรู้ไหม
"คำพูดไหนบ้างที่ชื่นชม เพราะเทาที่ฉันนั่งฟังมันไม่มีเลยนี่"
"ทุกคำนั่นแหละ "เหรอ" ปล่อยฉันได้แล้ว เมทัลดิ้นอยู่บนตัก พยายามตะเกียกตะกายลงมาให้ได้ แต่ผู้ชายแรงเยอะกว่ากลับกอดไว้ด้วยความแน่น
"งั้นฉันขอชื่นชมเธอบ้างสิยัยตัวแสบ จะได้หายกัน"
"นายจะชื่นชมอะไรฉัน ชื่นชม? ใบหน้างงๆ ปนความแปลกใจในคำขอ อนาวิล
"อื่อ" อนาวิลไม่ยอมให้เธอได้สงสัยนานนัก เพราะเรียวปากร้อนทาบทับลงมาหากลีบปากอย่างนุ่มนวล เมทัลรู้สึกเหมือนตอนนี่
โลกหยุดหมุ่นไปชั่วขณะหนึ่ง ดวงตากลมโตกะพริบปริมๆ เหมอนไม่เข้าใจว่ามนเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอชายหนุ่มถอดริมฝีปากออกมาอย่างช่าๆ และทำท่าจะผละออก แต่เมื่อสบตาเข้ากับดวงตาคู่งามของเธออีกครั้ง กลับโน้มใบหน้าเข้ากาปากอิ่มที่หอมกรุ่น อย่างไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้เลย
คราวนี้เากลับส่งลิ้นอึ่นซ่านแทรกลึกเข้าไปในปากบ่างที่นุ่มลิ้นเชยชมรสชาติหวานละมุนอย่างเร่าร้อน ตักตวงความหวานเข้าไปเติมเต็มในตัวของเขาอย่างคนไม่จักพอ จูบที่ช่ำชองปลุกปั่นอารมณ์ของหญิงสาวให้ลุกกระพือร่วมไปกับเขา จนเผยริมฝีปากรับจูบหนักหน่างไปอย่างลืมตัว
มือใหญ่เริ่มลูบไล้บริเวณเอวคอดที่เรียบลื่น นุ่มเนียนมือราวกับผิวเด็กน้อยส่วนจมูก และปากร้อนๆ ก็เริ่มแทะเล็มไล้ต่ำมาตามลำคอ นุ่มหอม จนอดในไม่ไหวประทับรอยตีตราจองไว้ที่ผิวนิ่มๆ เป็นรอยแดง เมทัลตัวแข็งเกร็งไปทั้งตัว ต่อว่าอีกฝ่ายพร้อมกับทุบไปบนหลังหนาอย่างแรง
"โอ๊ย นีมากัดคอฉันทำไม อะไร ไม่นะ กัดคอเหรอ อนาวิลหัวเราะออกมา
Guest
