หวานใจนายมาเฟีย

"มึงคิดว่า...มึงจะผลัดวันจ่ายตังค์กูได้นานแค่ไหนห๊ะ!" ฉันตะคอกสุดเสียง เสียงตะคอกนั้นทำให้ ลูกหนีที่นั่งก้มหัวเรียงรายอยู่ต่อหน้าฉันสะดุ้งเฮือกใหญ่

"ขะ ขะ ขอโทษครับ ผมไม่มีจริงๆ" ชาติชาย ลูกหนี้ที่ติดหนี้ฉันอยู่เยอะที่สุด ตอบกลับอย่างหวาดๆ

หึ!

ฉันยกยิ้มที่มุทปาก ทีแบบนี้ทำเป็นกลัว ตอนที่มากู้ไม่เห็นจะเเบบนี้เลย

"พวกมึงทุกคน! คิดว่ากูจะเลี้ยงคนประเภทนี้ไว้นานแค่ไหนกัน ความอดทนมีจำกัดครับ!"

ฉันลุกขึ้นพร้อมดึงชายเสื้อสูทลง พร้อมกัยจัดปกคอเสื้อ

"กูต้องการ...สิ่งขัดดอก หรือไม่...ก็มาขายแลกหนี้ก็ได้"

ฉันเดินลงจากเก้าอี้เเละเดินออกไปมุ้งไปที่รถคันหรู พร้อมบอดีการ์ด อีก สิบกว่าคนตามหลัง...