ยัยตัวร้ายกับนายเพล์ยบอย

บทนำ

สวัสดีค่ะฉันชื่อนางสาวศิมีลัน ชื่อเล่นลัน ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ม.6ของโรงเรียนดังแห่งหนึ่ง ฐานะค่อนข้างจะดี แต่ก็มีกรรมคือฉันไม่สวย ฉันเป็นคนที่ดำมากและขี้เหร่ที่สุดในโรงเรียนเลยแต่เพราะความพยายามให้ผู้ชายที่ปฏิเสธความรักของฉันให้เขาได้รู้ว่าฉันสวยมากกว่าที่เค้าคิด ฉันจึงปรับปรุงตัวตนเองจากที่ขี้เหร่ที่สุดดำที่สุดจนวันนี้ฉันเปิดเทอม วันนี้เป็นภาคเรียนที่2 ฉันดีใจมากที่จะได้เจอเพื่อนและคนที่ฉันเคยชอบ ฉันเคยบอกชอบเค้าไปแล้วครั้งหนึ่งแต่เค้าปฏิเสธฉันเพราะฉันไม่สวย ครั้งนี้ฉันจะทำให้เค้ามาขอจีบฉันเอง ผู้ชายคนนั้นชื่อโอเล่เรียนอยู่ห้องเดียวกันกับฉันเป็นดาวโรงเรียน หล่อรวยดูดีมีระดับคบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า บลาาาาาา...

วันเปอดเทอม

"เย้เปิดเทอมสักทีจะได้เจอเพื่อแล้วดีใจอ่ะโทรชวนแตงโมไปด้วยดีกว่า"อ่อลืมบอกแตงโมคือเพื่อนสนิทของฉันไปไหนต้องมีแตงโมไปด้วยรักแตงโม5555และมันนี้แหละทำให้เราสวยขึ้นจนทึกวันนี้

"โม ตื่นยังว่ะ วันนี้วันเปิดเทอมน่ะมึง"แตงโมพูดตอบว่า"เห้ยมึงกูลืมว่ะแปปน่ะกูอาบน้ำแต่งตัวก่อน"

"เออๆเดียวกูไปรับน่ะมึงเร็วๆด้วย"

แล้วเราก็กดวางสายจากมันและลงไปกินข้าวข้างล่าง "แม่ค่ะวันนี้มีอะไรให้กินหนูกินบ้าง"

แม่เลยตอบกับมาว่า

"ข้าวต้มกุ้งของโปรดหนูอ่ะ หนูไปรอที่โต๊ะอาหารเลยน่ะเดียวแม่ตักไปให้"

"ได้ค่ะท่านแม่"เราเป็นคนบี้กวนชอบกวนตีนอ่ะสนุกดีอิอิแม่ถือถาดข้าวต้มมาแล้ว

"มาแล้วจ้ะลูก รีบกินจะได้รีบไปเรียนน้ะค่ะเดียวจะไปสาย"

พูดจบแม่ก็เดินออกไปหาพ่อที่สวนหลังบ้านเลย สงสัยไปทานข้าวด้วยกันมั่ง เราเลยรีบกินข้าวแล้วขับรถไปรับแตงโม ไปถึงมันก็ออกมายืนรอหน้าบ้านมันพอดี มันขึ้นรถมาเลยถามมันว่า"โมมึงว่ากูสวยมั้ยว่ะ กูไม่ค่อยมั่นใจเลยอ่ะ"

"ลัยฟังกูน่ะ มึงสวยมากเปลี่ยนไปมากถ้าใครไม่สนิทกับมึงคงจำมึงไม่ได้อ่ะ"

"จริงหรอว่ะโม"

"จริงดิว่ะ ไปเถอะเดียวไม่ทันเข้าแถว"

พอมาถึงโรงเรียนมีแต่คนมองเราสองคนเราเลยหันไปถามอิโมว่า

"มีอะไรแปลกๆบนหน้ากูหรอโม ทำไมคนมองกูเยอะจัง"

"แปลกน่ะลัน"

"อะไรว่ะ"

"มึงสวยมากไง"

จากนั้นเราเลยเดินขึ้นห้องเรียนกันสองคนพอถึงในห้องเราทำใจก่อนเพราะเราจะได้เจอโอเล่และเพื่อนๆในห้องที่เคยด่าเราว่าเราขี้เหร่ สักพักเราเลยเดอนเข้าห้องไปทุกคนหันมามองเราแล้วพูดซุปซิปฝกันเป็นกลุ่ม เลยเดินไปนั่งโต้ะของเรา

โอเล่มันเลยเข้ามาทักมัยคิดว่าเราเป็นเด็กใหม่ อ่อลืมบอกเราตกลงกับโมว่าถ้าใครจำเราไม่ได้ก็ไม่ต้องบอกว่าเราเป็นใครปล่อยให้เค้ารู้เองดีกว่า โอเล่ถามเราว่า"หวัดดีเด็กใหม่ชื่ออะไรหรอ"เราเลยตอบมันว่า

"ชื่อศิมีลัน ชื่อเล่นชื่อลัน "

มันเงิ้บไปพักหนึ่งก่อนมันจะเดินกับไปนั้งที่โต้ะ หลังจากนั้นอาจสนก็เดินเข้ามาเพื่อมาพูดคุยหลังจากปิดเทอมแล้วก็ไปกอนข้าวนั่งเล่นคุยกับเพื่อนก็เลิกเรียนพอดี วันนี้โมมันกับบ้านกับพ่อมันเราเรยเดอนไปที่จอดรถคนเดียว เดินมาสักพักมีคนมาทักว่า"อีดำวันนี้ไม่มีคู่หูหรอ"ใช่แน่ๆเรยเสียงใช่สรรพนามที่ใช้เรียกอีดำ สำเนียงคุ้นหู โอเล่นั้นเอง เราเรยจอบไปว่า"ว่าไงเล่ ตอนี้เราขาวแล้วน่ะดูสิดูขาวกว่าเล่เยอะเรย"เราเอาแขนเราไปเทียบกับแขนมันซึ่งเราก็ขาวกว่ามันจริงๆ

"เออใช่มึงขาวกว่าจริงๆ สวยขึ้นมากกูจำแทบไม่ได้"

"หรอ ขอบคุณ เล่เด็กแกมาอ่ะเราไปก่อนน่ะ"เราจบบทสนทนาแล้วเดินออกมาขึ้นรถแล้วขับกับบ้าน