ท้องฟ้ามืดครึ้ม...ดูซึมเซา ภาพตึกสูงตระหง่านที่เรียงรายอยู่ภายนอกกระจกบานใสบนตึกชั้น 40 ผ่านสายตาของชายหนุ่มวัย 30 ปีผิวขาวเปล่งประกาย ใบหน้างดงามราวกับรูปปั้น เคราครึ้มที่ถูกจัดแต่งเป็นอย่างดีเสริมส่งให้ดูคมเข้ม ภายใต้เสื้อสูทสีกรมท่าสะอาดสะอ้านซ่อนร่างกายกำยำกับส่วนสูง 180 เซนติเมตรนั้น เขาคือ CEO หนุ่มไฟแรงทายาทรุ่นที่ 3 แห่งตระกูลสกุลศิราโรจน์ เจ้าของสถานีโทรทัศน์ SSR GROUP ที่เพิ่งเข้ามาบริหารงานได้ 1 เดือนหลังเรียนจบจากอเมริกาและถูกเรียกตัวกลับอย่างกะทันหันหลังสูญเสียผู้เป็นพ่อจากอุบัติเหตุ เขากลายเป็นที่หมายปองของสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งบริษัท
"คุณก้องคะ คุณสินีมาขอพบค่ะ" เสียงเลขาฯสาวเสียงหวานในชุดเดรสสีชมพูเข้ารูป แหวกอกลึกเผยให้เห็นเนินอกขาวเอ่ยกับบอสหนุ่มหลังเคาะประตูอยู่หลายครั้ง ก่อนตัดสินใจเปิดประตูเข้ามา
"บอกเธอว่าผมขอเวลา 15 นาที ให้เธอไปพบผมที่ห้องเดิม" ก้องภพตอบด้วยเสียงสุขุมนุ่มลึก จากแววตาที่เหม่อลอยเปลี่ยนเป็นดุดัน เย้ายวน และโหยหาเสมือนกำลังจะได้กินเนื้อชั้นดีชิ้นโตที่มีคนป้อนให้ถึงปาก ท่าทีนั้นทำให้ วนิดา เลขาฯสาวคนสวยหยุดชะงักและตอบกลับด้วยเสียงแผ่วเบาเสมือนต้องมนต์สะกด "ได้ค่ะบอส"
ที่หน้าห้องผู้บริหาร สินิ ดาราสาวผู้รับบทนางเอกประจำช่อง SSR ในชุดเดรสสีดำเข้ารูป อวดรูปทรงองค์เอวเห็นชัดถนัดตา หน้าอกนูนสวยกลมกลึงกำลังดี เอวคอดเล็ก ผมยาวดำสลวยขับกับผิวสีขาวนวลเนียน หน้ารูปไข่กับแววตากลมโตภายใต้แว่นกันแดดสีดำถูกแต่งแต้มด้วยสีสันอ่อนๆ ชวนหลงใหล ริมฝีปากบางสีแดงจัดยิ่งทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายเกือบทั้งประเทศหลงรัก ท่านั่งไขว้ห้างเผยให้เห็นต้นขาเนียนสวย ทำให้บรรดาพนักงานของช่องที่ผ่านมาพบอดมองไม่ได้ แม้จะคุ้นชินกับการมาของเธอตั้งแต่สมัยคุณ ไกร พ่อของ ก้องภพยังมีชีวิตอยู่
"คุณสินีคะ คุณก้องให้แจ้งว่าไปเชิญพบที่ห้องเดิมค่ะ" เลขาฯ สาวบอกอย่างเรียบๆ และปึงปังนั่งลงอย่างไม่พอใจ
"ขอบใจ" สินียิ้มเยาะ และลุกขึ้นก้าวขาฉับๆ ออกไปอย่างไม่ไยดี ทำให้วนิดาขบกรามแน่น
สินีกดลิฟต์ชั้นที่ 42 ออกจากลิฟต์เลี้ยวขวาเดินตรงไปยังทางเดินแคบๆ สุดทางทีี่มีไฟสลัว พร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆ เธอไม่รู้ว่านี่คือกลิ่นของน้ำหอมปรับอากาศยี่ห้ออะไร แต่กลิ่นช่างเย้ายวนชวนปลุกเร้าเธอนัก ยิ่งนึกถึงใบหน้าคมเข้ม และหนวดเคราครึ้มของคนที่เรียกตัวเธอไปพบ ใจยิ่งเต้นระรัว ระหว่างทางเดินเธอจัดคอเสื้อที่ลึกกว้างเผยให้เห็นไหล่ ดันทรงบราให้เข้าที่ ปัดผมให้ดูยุ่งๆแบบไม่ตั้งใจ และมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องหมายเลข 24
ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือเคาะประตู ประตูนั้นเปิดออกอย่างช้าๆ และสายตาของเธอก็ประสานกับชายผู้รอเธออยู่ในห้อง........