ไคล์ (25) :: อยู่กับกูมึงไม่ต้องทำงานอะไรแบบนั้น!! เงินกูมีให้มึงทั้งชีวิต เลิกทำงานในนั้นสักทีสิวะ!!
ภีม (20) :: ผมไม่อยากเป็นหนูตกถังข้าวสาร ผมมีคนที่ผมต้องดูแลมางอมืองอเท้าไม่ได้หรอกครับ
..Intro.....
ผับ Gand Pub
“ภีม บอสเรียกเราขึ้นไปพบที่ห้องนะ” ผมหันหน้ามองไปยังต้นเสียง ผู้จัดการนี้เอง ผมไปทำอะไรให้บอสไม่พอใจอีกละ
“ครับ เดี๋ยวผมขึ้นไป”
“ไม่ต้องหรอก ไปพบบอสก่อนเดี๋ยวเรียกคนอื่นมาทำแทนเอง” ผมโค้งหัวให้ผู้จัดการ ก่อนจะวางผ้าเช็ดโต๊ะ แล้วเช็ดมือก่อนไปพบบอส บอสที่ว่าคือคุณไคล์ เป็นน้องของคุณคิล แต่คุณคิลดูใจเย็นกว่าคุณไคล์รึเปล่า คุณไคล์เค้าคือคนที่ทุกคนต้องการ ไม่ใช่ผม คนที่เหมาะกับเค้าก็ไม่ใช่ผม
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
“บอสเรียกผมมาพบทำไมครับ” ผมมองบอสด้วยสายตาที่เรียบเฉย
“มานั่งตักของกูสิครับคนดี”
“อย่าเลยครับ มันจะดูไม่ดี”
“จะมาไม่มา” สายตาที่มองมาด้วยความกดดันของคุณไคล์ทำผมใจเสีย ก่อนเดินขึ้นไปนั่งตักของคุณไคล์ เค้ากอดเอวผมไว้แน่น
“กูได้ข่าวมาว่ามีลูกค้าจับแก้มมึง”
“จริงครับ”
“ทำไมมึงยังไม่เลิกทำงานอีก มึงไม่กลัวพวกคนพวกนั้นหรอ?”
“คุณน่ากลัวกว่าคนพวกนั้นอีกครับ”
“เลิกทำซะ กูไล่มึงออก”
“ถ้าผมไม่ทำที่นี้ผมก็จะไปทำที่อื่น” ผมน้ำตาคลอแล้วรีบลุกขึ้นจากตักของคนด้านหลังผมมีคนที่ต้องดูแล ชีวิตของผมต้องดิ้นรน คนที่มีทุกอย่างแบบเค้ามันจะไปเข้าใจอะไร คนที่เกิดมาแล้วมีทั้งเงิน ทอง อนาคต ต่างกับผมที่ไม่มีอะไรเลย แถมต้องดูแลพ่อแม่และน้องชายอีกคน ผมมีหนี้เป็นแสนๆ เค้าจะไปเข้าใจอะไร
“กูมีให้มีทั้งชีวิตแล้วมึงจะต้องการอะไรอีก!!”
“แต่ผมมีคนข้างหลังที่ต้องดูแล! คุณไม่มีทางเข้าใจมันหรอก!!”
พรึ่บ !
มือหนาจับข้อมือของผมก่อนออกแรงกระชากผมมาอีกห้องที่ติดกับห้องทำงาน มันคือห้องนอนที่เค้าใช้นอนที่นี้เวลามีงานเยอะๆ ก่อนเหวี่ยงผมขึ้นมาบนเตียงแล้วตามมาคร่อมด้วยร่างกายที่กำยำของเค้า มือหน้าจับหน้าผมล็อคให้มองที่เค้า สายตาผมมีแค่เค้า
“มึงต้องอยู่กับกูที่นี้! มึงไม่ต้องทำงานอะไรทั้งนั้น กูมีเงินเลี้ยงมึง!!”
“แค่นี้ผมก็โดนคนเกลียดมากมายแล้ว! ขอร้องละ อย่าทำอะไรมากไปกว่านี้เลยครับ..”
“กูจะซื้อตัวมึงและน้องมึงจากพ่อแม่มึง”
“…”
“ไม่ว่ามึงจะหนีกูไป หรือยังไง กูก็จะไล่ล่ามึง”
“…”
“มึงไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นของใครทั้งนั้น กูคือคนแรก และสุดท้ายของมึงจำไว้!”
Guest
