I love your brother

ก่อนอื่นต้องกราบสวัสดีทุกท่าน

และแจ้งไว้ ณ ที่นี้ว่า นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวชายรักชาย

สำหรับใครที่ไม่ชอบ อยากให้ลองเปิดใจอ่านดู เพราะผู้เขียนคอนเฟิร์มว่าจะไม่มีฉากแทงกันเลือดสาดให้ท่านผู้อ่านต้องรู้สึกสะอิดสะเอียน  [No NC]

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ผู้เขียนได้รีเมคจากนิยายเรื่อง "I hate you รักน้องชาย เสือกได้กับพี่" ที่ผู้เขียนเคยแต่งเอาไว้และเผยแพร่ทางเวปหนึ่ง เมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว รู้สึกคิดถึงอยากกลับไปอ่าน แต่ปรากฏว่าถูกลบไปแล้ว แต่เนื่องด้วยผู้เขียนยังจดจำเรื่องราวต่าง ๆ ในนิยายนั้นได้ดี จึงจะขอเขียนขึ้นมาอีกครั้ง ภายใต้ชื่อของ "I love your brother! (ยังไม่มีชื่อไทย)"

ณ ร้านนมแห่งหนึ่งใกล้ ๆ กับมหาวิทยาลัย

“อิ่มแล้วหรอ ทำไมวันนี้กินน้อยจัง?” ผมกล่าวถาม หนุ่มน้อยที่นั่งอยู่ตรงหน้า

“ไม่ค่อยหิวอ่ะครับ” ภูตอบพร้อมสีหน้าที่แสดงออกชัดเจนว่ากำลังกังวลใจอยู่ ซึ่งผมเองก็พอจะเดาได้ว่าภูกำลังกังวลเรื่องอะไร

“อืม มีอะไรรึเปล่า?”

“ช่วงนี้พี่ผมมันจับตาดูผมตลอด แถมยังขู่อีกว่าจะเอาเรื่องของเราไปบอกพ่อ” ภูกล่าว

ผมถอนหายใจแล้วพยายามชวนน้องภูคุยเรื่องอื่น ทั้งที่ในหัวผมก็ยังกังวลเรื่องที่ภูพูดไม่น้อยเหมือนกัน

ผมกับภู เราคบกันมาเกือบ 1 ปีแล้ว เราเจอกันด้วยความบังเอิญ และเริ่มคุย เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างเราค่อนข้างสั่นคลอน เพราะทางครอบครัวของภู ไม่ยอมรับเรื่องของเพศที่สาม ทำให้เราต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ แอบคบกันตลอดมา

ผมชื่อ “โซ่” ปัจจุบันอายุ 21ปี เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ตอนนี้อยู่ปีสองแล้ว ตอนนี้ผมคบอยู่กับเด็กคนนึง ชื่อ “ภู” เป็นเด็กหนุ่ม หน้าตาดี ผอม ตัวขาว สูงโปร่ง เรียกได้ว่าเป็นพิมพ์นิยมของเด็กมัธยมสมัยนี้เลยก็ว่าได้ ปัจจุบันภูอายุ 17 ปี กำลังจะจบชั้นมัธยมปีที่หกแล้ว อุปนิสัยของภู เป็นคนที่มีนิสัยดี มักเห็นอกเห็นใจผู้อื่นเสมอ เป็นคนที่จริงจัง และทุ่มเทให้กับเรื่องเรียน แต่ในเรื่องของความรัก ภูกลับเป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง

และอีกหนึ่งตัวแปรสำคัญในความรักครั้งนี้ “ไอ้ภพ!” ไอ้ภพเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของภู อายุเท่ากันกับผม เรื่องหน้าตาก็ไม่ค่อยห่างกันเท่าไหร่ แต่ถ้าพูดถึงนิสัยก็คงบอกให้มองภาพได้อย่างชัดเจนว่า ภูเป็นส่วนที่สว่างของพระจันทร์ และไอ้ภพเป็นอีกด้านนึงที่แทบจะไม่เคยเจอแสงไปตกกระทบเลย

“พี่โซ่ครับ ใกล้ห้าโมงเย็นแล้ว ผมต้องกลับแล้วครับ”

“อืม ต้องรีบกลับก่อนไอ้ภพสินะ”

“ครับ” ภูตอบแล้วพยักหน้าหงึก

“ถ้างั้น ดูแลตัวเองด้วยนะ นั่งรถเมล์ก็อย่าหลับล่ะ เดี๋ยวเลยป้ายอีก” ผมแซว

“ฮ่า ๆๆ อย่าแซวดิ แล้วพี่จะกลับเลยไหมครับ?”

“ยังหรอก ต้องรอไอ้ยักษ์ซ้อมบาส แต่อีกเดี๋ยวก็คงเลิกแล้วแหละ”

“งั้นผมกลับก่อนนะครับ” ภูกล่าวแล้วเดินออกจากร้านไป

ผมนั่งมองภูเดินออกไปจนลับตา พร้อมกับความกังวลใจในหัว ที่คิดอยู่เสมอว่า ครั้งนี้อาจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้มาคุยกันแบบนิ้อีกก็ได้ ไม่ใช่เพราะเราจะตายจากกันหรอก แต่เพราะพี่ชายตัวดีของภูต่างหาก ที่มักจะขัดขวาง และกีดกันความรักระหว่างเรา ซ้ำยังเคยขู่เอาไว้ว่าถ้าผมยังไม่เลิกยุ่งกับภู มันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อมัน ซึ่งก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่ เพราะดูเหมือนพ่อของมันที่เป็นอดีตทหารก็คงจะแอนตี้เรื่องเพศที่สามอยู่เหมือนกัน

แต่ไม่ว่าความรักครั้งนี้จะลงเอยยังไง ผมก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าผมจะเต็มที่กับความรู้สึกที่มีต่อภูให้มากที่สุด จะทำทุกวันที่เรายังมีกันให้คุ้มค่ามากที่สุด ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วมันจะจบลงด้วยความเจ็บก็ไม่เป็นไร

“เห้ย! เหม่ออะไรอยู่?” ไอ้ยักษ์กล่าว พร้อมกับเอาลูกบาสกระแทกมาที่หัวผมเบา ๆ

“หืม? เปล่านี่”

“เปล่าอะไร กูมานั่งตั้งนานแล้วเนี่ย ถามอะไรก็ไม่ตอบ”

“อ้าว หรอ? โทษที”

“แล้วตกลงกินอะไรยัง? กูหิวแล้วไปหาข้าวกินกัน”

“เออ ไปดิ”

“สะพายกระเป๋าให้หน่อย” ไอ้ยักษ์บอกแล้วยื่นกระเป๋าที่เต็มไปด้วยหนังสือของมันมาให้ผม

“ไอ้ภาระ!” ผมบ่น แต่ก็ยอมเอากระเป๋าของมันมาสะพายไว้แต่โดยดี

“อย่าบ่น ๆ”

<----O<<::::::======[ ฝากติดตามด้วยนะครับ]======::::::>>O---->