Say HII
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน
ตามชื่อเลยค่ะ นิยาย EXO ฮานฮุน
ย้ำ ว่า ฮานฮุน นะยูวว
พี่ฮานเมะไง
เค้าชอบบบ >///<
ไม่บ่นพร่ำเพื่อ ไปอ่านกันเลย
ปล.ฟิคนี้เกิดจากจินตนาการของเรา
ไม่มีความเกี่ยวข้องกับศิลปิน
หรือต้องการให้ศิลปินเสื่อมเสียนะคะ
เกิดจากแรงมโน
<3
คาแรกเตอร์
พี่เสี่ยว ลู่หาน
#ลู่หานคนแมน
น้อง โอ เซฮุน
#น้องหน้าหวาน
(แต่รูปนี้สวย)
คาแรคเตอร์คู่อื่น
ชานแบค
#ไวรัสเฮฮากับหมาแบค
ไคโด้
#เด็กดำกับพี่ตาโต
หมินเฉิน (เดี๋ยวๆ หมินเมะ!)
#เปาหมินกับเป็ดเฉิน
คริสเลย์
#พ่อแม่ฝั่งเอ็ม
เทาโฮ
#คู่รักต่างไซด์
เนื้อหาอาจจะเนิบๆช้าๆ แรกๆจะไม่เกี่ยวข้องกับคู่หลัก
เอาฉบับหวานกุ๊งกิ๊งกันไปก่อน แล้วเดี๋ยวตัวจริงมา พวกเค้าจะถอยเอง
ฮร่าาาาา
“ไปไหนจ๊ะ คนสวย”
“ไปกับพี่มั้ยน้องสาว”
“น้องหน้าหวานจนพี่เห็นแล้วอยากร้อง ซี๊ด”
เสียงโหวกเหวกของเหล่านักเรียนมัธยมปลาย ที่ดังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของเด็กหนุ่มที่คนพวกนั้นเรียกว่า น้องหน้าหวาน หรือ โอ เซฮุน ไป
‘หน้ารำคาญ’
ทำได้แค่คิดแล้วเดินจากไป เขาไม่สนใจจะเสวนาหรือยืนด่าให้เสียเวลาของเขาเด็ดขาด มันไม่มีประโยชน์ ร่างบางเดินจับสายกระเป๋าเป้ ผ่านกลุ่มคนเหล่านั้น แต่ก็ไม่วายที่จะเอาหูฟังมายัดใส่หูพลางเปิดเพลงดังๆ เพื่อนไม่ให้ได้ยินเสียงซี๊ดปากของกลุ่มผู้ชายโรคจิตรพวกนั้น
“เป็นไรมึง หน้าบูดเป็นตูดทุกวัน”
เซฮุนเพียงแค่ปลายตามองเพื่อนสนิทอย่าง บยอน แบคฮยอน ก่อนจะนั่งลงข้างๆโดยไม่พูดจาอะไร จนเพื่อนตัวดีได้แต่ทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่าขัดใจ
“จะมีอะไร ก็คงไม่วายโดนไอ้พวกนั้นแซวเอาหน่ะสิ”
เป็นเสียงของ คิม จุนมยอน หรือ ซูโฮ รุ่นพี่ในกลุ่มที่มักจะมานั่งกับน้องรหัสอย่าง หวาง จื่อเทา เพื่อนในกลุ่มเดียวกันกับเขา แต่ถ้าให้เดา คงอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากกว่า ก็คนเป็นแฟนกันนี่นา
“โย่ว มาตอนไหนวะ”
ปาร์ค ชาลยอน แฟนของแบคฮยอน ที่กลุ่มของพวกเขาชอบเรียนมันว่าไอ้หูกาง เดินมาตบไหล่เซฮุนดังป้าบตามประสาคนเฮฮา ร่างบางเบ้หน้าด้วยความเจ็บก่อนจะหันไปมองค้อนขวับใหญ่ แต่ไอ้เจ้าหูกางมันกลัวซะที่ไหนหล่ะ ชานยาลหัวเราะร่า จนทำให้แฟนตัวน้อยฟาดเข้าที่แขนแกร่งอย่างแรง โทษฐานทำร้ายเพื่อนเขา
“โอ๊ย เจ็บนะเว้ย”
“มึงตีเพื่อนกูอ่ะ มันยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ เบามือหน่อยไม่ได้ไง แรงอย่างกับควาย”
“กูก็เป็นแบบนี้ของกูปกติป่าววะ มึงจะรมเสียไรเนี่ยไอ้แบค”
“ก็มึ…”
“หยุดเลยพวกมึงสองตัวอ่ะ! ไรวะ กูพึ่งมาถึงก็ต้องทนฟังพวกมึงสองตัวผัวเมียทะเลาะกัน รำคาญหว่ะ”
เป็นเสียงของ คิม จงอิน ที่เดินเข้ามาในกลุ่มพร้อมกับแฟนตาโตอย่างรุ่นพี่ โด คยองซู
“เสือกx2”
“อ่าว ไอ้เหี้ย”
จงอินทำหน้าเหวอ เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆในกลุ่มได้เป็นอย่างดี พวกเขานั่งคุยกันไปรอเวลาเข้าเรียน แต่ดูเหมือนว่าเซฮุนจะเข้าสู่โลกส่วนตัวไปแล้ว เนื่องจากทุกคนอยู่กันเป็นคู่ มีบางครั้งที่แบคฮยอนจะหันมาคุยกับเขาบ้างแต่ก็แค่แปปเดียว แค่แปปเดียวจริงๆ เพราะแฟนหูกางมันเข้ามาขัดเพื่อนตัวเล็กของเขาตลอดเลยต้องหันไปแวดใส่ ในใจเขาก็แอบน้อยใจ แต่อีกใจก็ไม่อยากจะเรียกร้องอะไรมาก ก็เข้าใจ ว่าคนเป็นแฟนกัน ก็อยากอยู่ด้วยกันเป็นธรรมดา จริงมั้ย?
“อ่าว พี่คริสหวัดดีพี่”
ชาลยอนเอ่ยทักรุ่นที่ในสายรหัสอย่าง อู้อี๋ฟาน ที่มาพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มอีก 5คน คือ จาง อี้ชิงแฟนของอู๋อี้ฟาน คิม มินซอก คิมจงแด และ เสี่ยวลู่หาน รุ่นน้องพากันหันไปไหว้ให้กับรุ่นพี่ที่รู้จักกันผ่านปาร์ค ชานยอล ก่อนที่จะคุยอะไรกันนิดหน่อย แล้วขอตัวเดินจากไป เซฮุนเพียงแค่ชายตามองรุ่นพี่หน้าหวานคนนึงในกลุ่ม ที่มักจะยิ้มให้เขา แต่เขาจะหันหน้าหนี เพราะรอยยิ้มที่สดใสของรุ่นพี่คนนั้น มันดูไม่หน้าไว้ใจ มันเหมือนกับว่ารอยยิ้มนั่น เป็นแค่หน้ากาก เพื่อปิดบังตัวตนที่แท้จริงของผู้ชายที่ชื่อว่า เสี่ยว ลู่หาน ก็เท่านั้น
“ไป ได้เวลาเรียนละพวกมึง กูไปก่อนหล่ะ ไปหาพวกไอ้ฟานกันคยองซู เดี๋ยวพวกมันรอนาน”
ซูโฮที่กำลังลุกไปแล้วเรียกเพื่อนตัวเล็กให้ตามมาด้วย โดนแฟนเด็กดึงไปจูบก่อนหนึ่งที เรียกสายตาทุกคู่ให้หันไปมองอย่างอิจฉา ซูโฮตีเข้าที่แขนของจื่อเทาอย่างแรง และมองค้อนขวับใหญ่ เห็นอย่างนั้นมันไม่ได้น่ากลัวเลย ออกจะน่ารักมากๆด้วยซ้ำ จนจื่อเทาอยากจะดึงมาจูบสักสิบรอบ จงอินเห็นอย่างงั้นเลยอยากทำบ้าง แต่แฟนรุ่นพี่ของขา เดินนำหน้าเพื่อนอย่างซูโฮไปก่อนแล้ว
“ไม่รอกูเลยนะมึง”
ซูโฮบ่นอุบอิบ ก่อนที่จะกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเพื่อนตัวเล็กไป
“งั้นพวกเราก็ขึ้นเรียกกันเหอะ เดี๋ยวจะสาย แล้วมึงจะไปไหนหน่ะเซฮุน”
“ชานม”
พูดแค่นั้นแล้วเดินจากไป ปล่อยให้เพื่อนในกลุ่มมองตามอย่างปลงๆ ก็เข้าใจว่าต้องแดกทุกเช้าตามประสาคนติด แล้วทำไมมีเวลาตั้งนานมึงไม่ยอมไปซื้อ
“กูไปด้วย พวกมึงขึ้นเรียนกันไปก่อนเลยนะ โอ้ย อะไรของมึงเนี่ยกูเจ็บนะ กูจะไปซื้อชานมเป็นเพื่อนมัน”
“ตอแหล กูรู้ว่ามึงไม่ได้ต้องการไปเป็นเพื่อนเซฮุนหรอก หาเรื่องไปอ่อยชาวบ้านเขาหน่ะสิ มานี่”
แบคฮยอนโดนแฟนหนุ่มลากขึ้นห้องเรียนไปแล้ว จงอินและเทามองตามยิ้มๆ กะว่าจะไปเป็นเพื่อนเซฮุน แต่เจ้าตัวปฏิเสธ จึงพากันเดินขึ้นห้องไป
เซฮุนเดินมาถึงร้านประจำ ก่อนที่จะสั่งเมนูเดิมเหมือนทุกวัน ระหว่างรอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นค่าเวลาไปพลางๆ
“อ้าว น้องฮุน ยังไม่ขึ้นเรียนอีกหรอคับ จะสายแล้วนะ”
คิม มินซอก หรือ ซิ่วหมิน รุ่นที่ในกลุ่มของซูโฮและคยองซู เอ่ยทักขึ้นด้วยท่าทางเป็นมิตร เซฮุนเพียงแค่ยิ้มตอบกลับไป ในใจก็อยากจะถามกลับไปว่า แล้วรุ่นพี่หล่ะคับ ไม่ขึ้นเรียนหรอ เราเข้าเรียนเวลาเดียวกันนี่
“มินซอกคุยกับใครหน่ะ อ่าวน้องฮุน”
คิม จงแด เดินเข้ามาหาเพื่อนสนิท หรือ แฟนนั่นแหละ ก่อนที่เอ่ยทักเขา เซฮุนเพียงแค่ยิ้มให้ตอบกลับไปเหมือนเคย ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือต่อ ไม่ได้สนใจสายตาของรุ่นพี่ทั้งสองที่มองมาเท่าไหร่นัก ความจริงแล้ว เซฮุนไม่ค่อยชอบกลุ่มของรุ่นพี่คริส หรือ อู๋อี้ฟานเท่าไหร่ จากที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ที่เซฮุนย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ประวัติของคนในกลุ่มนี้มีแต่เรื่องเสื่อมเสียทั้งนั้น แต่จะทำไงได้ ในเมื่อรุ่นพี่ในกลุ่มนี้เป็นแฟนกลับเพื่อนเขา ต้องทนเจอหน้ากันทุกวัน คงตีตัวออกห่างได้ยาก แล้วยิ่งรุ่นพี่ที่ชื่อว่าลู่หานคนนั้นที่มักจะจ้องมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ มันยิ่งทำให้เขาอึดอัดเข้าไปใหญ่
“ผมขอตัวก่อนนะคับ”
เซฮุนโค้งให้รุ่นพี่ทั้งสองหนึ่งทีเมื่อได้ของที่ต้องการแล้ว ก่อนที่จะรีบเดินออกจากบริเวณนั้นไป ใจนึงก็รู้สึกอึดอัด อีกใจก็กลัวเข้าห้องสายจนโดนทำโทษ แต่จะให้ทำไงได้ ก็เขาต้องกินมันทุกเช้านี่หน่า พูดง่ายๆคือติดชานมบ้าๆนี่แล้ว
ดองไว้ก่อนเดี๋ยวมาต่อค่ะง่วง แหะๆ ฝันดีค้า
Guest
