เคยไหม...อยู่ ๆ ก็มีเพศตรงข้ามเดินสวนมา แต่เพียงแค่ปลายหางตาแวบเดียว ก็เหมือนมีแรงอะไรสักอย่างมาบังคับให้เราต้องเหลียวกลับไปมองข้างหลังของเขา หรือเธอคนนั้นจนไม่วางตา ได้แค่แอบมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ พร้อมกับยืนอมยิ้มอยู่คนเดียวในโลกของตัวเอง
ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่มีคนหลายร้อยหลายพันเดินผ่านหน้าเราไป แต่ทำไม บางครั้งบางเวลาเราถึงได้มาสะดุดตาสะดุดใจกับใครสักคนหนึ่งที่เจอกันแค่ครั้งเดียว
มันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่ ทำไมเราถึงเหมือนถูกสะกดจิตให้สนใจอยากรู้จักใครสักคนมากมายขนาดนี้…
...รักแรกพบ...
โอเซ : พี่สาวครับ ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ
เทา : ผมเป็นคนน่ารักมุ้งมิ้งฟรุ้งฟร้งกระดิ่งแมวมากนะอย่ามองคนที่ภายนอกดิ
จงอิน : ผมไม่ได้เป็นคนโง่นะ แค่คิดช้ากว่าคนอื่นเท่านั้นเอง
#รักแรกพบ
คำเตือน... นิยายเรื่องนี้มีแรงขับเคลื่อนด้วยคอมเม้นท์นะคะ กรุณาคอมเม้นท์ทุกครั้งเมื่ออ่านเสร็จ ด้วยรักและเคารพค่ะ <3