Love Deeply
ฉันจะกู่คำรักให้ก้องโลก
เธอรู้ไหมเธอคือสมบัติของฉัน
ฉันมีคำสัญญาบางอย่างที่ต้องกลับไปแก้ไข
เธอต้องเป็นเขา ทำหน้าที่แทนเขา และทำทุกอย่างที่ฉันอยากให้ทำ
เขาประมูลฉันออกมาจากซ่องมืด
เขาบอกว่าฉันคือ เธอคนนั้น?
ไม่รู้สิ ฉันจำอะไรไม่ได้สักอย่าง แต่ฉันจะเป็นแบบนั้น แบบที่เขาอยากให้เป็น
เมสัน การ์เซีย ไลริต้า ชายผู้เคยสร้างเรื่องราวอันน่าจดจำ ใน "กลรักนายเหมืองเถื่อน" ชายผู้บูชา และศรัทธาความรัก แต่เขากลับเป็นผู้ที่อยู่ในวังวนแห่งความเจ็บช้ำไม่รู้ลืม
ยังคงเป็นพระเอกสายดิบจึงไม่เหมาะกับคนที่วาดฝันว่านิยายเรื่องนี้ต้องสวยสดงดงาม แต่ตัวละครไม่ได้เลวร้ายและผิดศีลธรรมจรรยา หากชอบก็ติดตามให้กำลังใจกันต่อไป หากไม่ปลื้มก็ไม่ว่ากันค่ะ เรื่องนี้ลงจบค่ะ (ติดเหรียญ) และมี e book (เพิ่มตอน) ยังโหยหาคำแนะนำและกำลังใจจากรีดเดอร์เช่นเดิมจ้า
แด่ทุกคนที่ยังลืม "ความรักครั้งเก่าไม่ได้"
ร่วมสร้างตำนานรักของเสือร้าย "เมสัน การ์เซีย" ใน Love Deeply กู่รักให้ก้องโลก
ฝาก e book ด้วยจ้า
Love Deeply กู่รักให้ก้องโลก
ดอกแก้วสีส้ม
www.mebmarket.com
เสียงเคาะระฆังรัวเร็วพร้อมเสียงตะโกนลั่นของชายฉกรรณ์บนเวที “สามร้อยห้าสิบชิพ สูงสุดตั้งแต่เปิดเวทีนี้มาและขอจบงานประมูลในค่ำคืนนี้” เสียงโห่ร้องดังก้อง “ผมขอเชิญผู้ชนะขึ้นมารับเธอได้” ผู้ชนะ ผู้ชนะอย่างนั้นหรือ คิ้วสวยชนกันด้วยคำถามมากมาย แสงไฟเจิดจ้าจนทำให้บริเวณรอบนอกมืดมิดนัก หญิงสาวมองบริเวณรอบตัวช้าๆ เพื่อสอดส่ายสายตาหา “ผู้ชนะ” นั่น ก่อนจะเห็นการปรากกฎตัวของเงาดำทะมึนที่เดินผ่านผู้คนขึ้นมาบนเวทีนั่นช้าๆ “ผู้ชนะ” หญิงสาวพึมพำช้าๆ ซ้ำไปซ้ำมา “ผู้ชนะ เขาเดินมาแล้ว เขาเดินตรงมาที่ฉัน แสงไฟสาดส่องจากทางด้านหลังจนไม่เห็นใบหน้านั่น เขาเดินเข้ามาช้าๆ ก่อนจะหยุดนิ่ง ฉันปรับสายตาเพื่อมองใบหน้า ผู้ชนะนั่น ฉันสัมผัสได้ถึงความเฉยชาจากผู้ชนะของฉัน ใบหน้านั่นดูน่ากลัวนัก เขาไม่ยิ้ม ไม่พูดอะไร ดวงตีนิลน่ากลัวนักรอยแผลเป็นที่หางคิ้วนั่นอีกเล่า “ไป” คำพูดสั้นๆ ก่อนเขาจะยื่นมือมาหาฉันที่เป็นอิสระจากการถูกมัดแล้ว
Love Deeply กู่รักให้ก้องโลก
ดอกแก้วสีส้ม
www.mebmarket.com
เสียงเคาะระฆังรัวเร็วพร้อมเสียงตะโกนลั่นของชายฉกรรณ์บนเวที “สามร้อยห้าสิบชิพ สูงสุดตั้งแต่เปิดเวทีนี้มาและขอจบงานประมูลในค่ำคืนนี้” เสียงโห่ร้องดังก้อง “ผมขอเชิญผู้ชนะขึ้นมารับเธอได้” ผู้ชนะ ผู้ชนะอย่างนั้นหรือ คิ้วสวยชนกันด้วยคำถามมากมาย แสงไฟเจิดจ้าจนทำให้บริเวณรอบนอกมืดมิดนัก หญิงสาวมองบริเวณรอบตัวช้าๆ เพื่อสอดส่ายสายตาหา “ผู้ชนะ” นั่น ก่อนจะเห็นการปรากกฎตัวของเงาดำทะมึนที่เดินผ่านผู้คนขึ้นมาบนเวทีนั่นช้าๆ “ผู้ชนะ” หญิงสาวพึมพำช้าๆ ซ้ำไปซ้ำมา “ผู้ชนะ เขาเดินมาแล้ว เขาเดินตรงมาที่ฉัน แสงไฟสาดส่องจากทางด้านหลังจนไม่เห็นใบหน้านั่น เขาเดินเข้ามาช้าๆ ก่อนจะหยุดนิ่ง ฉันปรับสายตาเพื่อมองใบหน้า ผู้ชนะนั่น ฉันสัมผัสได้ถึงความเฉยชาจากผู้ชนะของฉัน ใบหน้านั่นดูน่ากลัวนัก เขาไม่ยิ้ม ไม่พูดอะไร ดวงตีนิลน่ากลัวนักรอยแผลเป็นที่หางคิ้วนั่นอีกเล่า “ไป” คำพูดสั้นๆ ก่อนเขาจะยื่นมือมาหาฉันที่เป็นอิสระจากการถูกมัดแล้ว
เพจไรท์ค่ะ
นามปากกา ดอกแก้วสีส้ม
Guest
