นิยายเรื่องนี้/ไม่ค่อยมีดราม่า/มุ้งมิ้ง/โหด/หื่น/ห่าม/เลว/ขี้หึง
เขา โอโซน
หล่อ/รวย/เลว/เจ้าเล่ห์/ขี้หึง
เธอ ณดา
น่ารัก สวย /เรียบร้อย/ขี้อ้อน
อย่าคิดจะขัด/อย่าคิดตะคอก/อย่าคิดมากเพราะฉันรักเธอคนเดียวเท่านั้นยัยตัวเล็กของฉัน
หยุดน่ารักสักทีได้ไหม
.....โอโซนกล่าวไว้......
19/11/59
intro
“โอโซนคนดูเราอยู่นะปล่อยเถอะนะอยากกลับบ้าน”
“หือ"ฟอดโอโซนคนปากไวหอมแก้มณดาอย่างฉวยโอกาส"เปิดห้องไว้แล้วฉันไม่ปล่อยให้ใครเห็นหรือได้ยินเด็ดขาดเป็นของฉันนะณดา”โอโซนเอ่ยขอณดา
“ไม่ฉันไม่ได้ชอบนายฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นฉันมีค่าพอพ่อแม่ฉันเลี้ยงดูฉันอย่างดีฉันมีศักดิ์ศรีพอถ้าคุณจะให้ฉันชดใช้แบบนี้ฉันช่วยไม่ได้กรุณาปล่อยด้วยค่ะ”ณดาเอ่ยอย่างหนักแน่นพอโอโซนเผลอจึงรีบผลักออกแล้วจะเดินออกไปแต่โอโซนคว้าไว้ได้ก่อนและด้วยความที่ณดาผอมโอโซนใช้แรงกระตุกนิดหน่อยจึงเซมานั่งบนตักโอโซนกระตุกยิ้มุมปากอย่างผู้ชนะ
“แค่แหย่นิดเดียวขึ้นเลยหรอณดา”โอโซนไม่พูดเปล่ามือก็พันธนาการเอวเล็กของณดา
“บ้านนายเค้าแหย่กันแบบนี้หรอปล่อยด้วยฉันอึดอัด”ณดาพูดพลางแกะมือของโอโซนออกแต่แกะเท่าไหร่ก็ไม่ออกซักที
“หึอย่าเสียแรงแกะเลยณดาถ้าฉันไม่ปล่อยเธอแกะให้ตายก็ไม่ออกหรอก”โอโซนพูดแล้วยิ้ม
“โอโซนฉันว่าปล่อยฉันดีกว่านะฉันไม่มีอะไรใหนายถูกใจหรอกหน้าตาก็ไม่น่ารักไม่สวยเหมือนสาวๆที่มาเต้นตรงนี้หรอกวันๆก็ได้แต่ตามใจน้องดูแลน้องเที่ยวกับเพื่อนๆไม่มีอะไรน่าสนใจสักนิด”ณดาเอ่ยพลางหาวิธีให้โอโซนเปลี่ยนใจ
“หึหึหึโกหกให้ตายฉันก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกณดา"
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่งบางฉากบางสถานมโนขึ้นเองรูปภาพทุกภาพนำมาเพื่อสร้างจิตนาการเท่านั้นไม่มีจุดประสงค์ทำให้เสียหาย ไม่อนุญาติให้ดัดแปลงแก้ไขหรือทำซำ้"