พร่ำรักซาตาน
(ชื่อเดิม : ลิลลี่สีมายา นามปากกา : Laleeya)
story : ยณิณดา (คัทรินทร์)
ต่อให้สูงส่งอยู่บนฟ้า...ก็จะดึงลงมาให้เปื้อนดิน
“ในเมื่อฉันไม่มีความสุขก็อย่าหวังว่าใครจะมีความสุข”
“..........”
“ในเมื่อฉันเจ็บ...คนอื่นก็ต้องเจ็บด้วย...”
น้ำใสๆ ไหลรินจากดวงตาคู่งามหลังจากได้ยินคำพูดของเขา
เขาเจ็บเหรอแต่เขาคงเจ็บน้อยกว่าเธอแน่นอน เขาไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หัวใจของเธอเจ็บปวดและร้าวรานมากแค่ไหน
หัวใจของเธอมันเจ็บเหมือนกำลังถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ และคนที่ฉีกมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก...
เขานั่นแหละที่กำลังฉีกหัวใจเธออยู่!!
เธอไม่ได้เจ็บที่เอริคจะรักโรสแต่เธอเจ็บ...
เจ็บที่เฟเดอริกยังยึดติดไม่ยอมปล่อยวางอะไรซักที ทั้ง ๆ ที่เธอก็อยู่กับเขาแล้ว ทำไมเขาถึงไม่เลิกทำร้ายคนอื่นสักที
ลิลลี่สะอื้นฮักออกมาอย่างสุดกลั้น ปล่อยให้น้ำตาหยดแหมะโดยไม่คิดที่จะเช็ดมันออก เธอมองใบหน้าอันเย็นชาของเขาผ่านม่านน้ำตาอันพร่ามัว...
เฟเดอริกเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้านวลอย่างแผ่วเบา เขาไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ ยิ่งเห็นเธอร้องไห้เขาก็ยิ่งเจ็บปวด แม้จะรู้ดีว่าหญิงสาวเจ็บกับการกระทำของเขาแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุด ในเมื่อเธอพูดเองว่าเธอรักมัน เขาก็จะทำลายมันให้พินาศ!
“ในเมื่อฉันเจ็บ...คนอื่นก็ต้องเจ็บกว่า...”
“...........”
“ทั้งฉัน...ทั้งเธอ...ทั้งเอริค...หรือแม้แต่โรส ก็ให้มันเจ็บไปด้วยกันแบบนี้แหละ เพราะฉัน...ไม่ยอมเจ็บคนเดียวอย่างแน่นอนลิลลี่...”
ในเมื่อปล่อย เธอก็จะไป...เขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อฉุดรั้งเธอไว้
ต่อให้ต้องตีตราเธอไว้ด้วยตราบาปที่แสนขื่นขม ต้องกลายร่างเป็นซาตานร้าย ครอบครองทั้งตัวและใจ เขา...ก็จะทำ!!
Guest
