"นิยายรักแสนน้ำเน่าแสนน่าเบื่อ มันไม่มีอยู่จริงหรอก รักอย่างในนิยายนะ
มันแค่เรื่องเพ้อฝันของสาวน้อยช่างจินตนาการเท่านั้น ถ้าช่างเพ้อฝันนัก อ่านนิยายแฟนตาซี ยังดีเสียกว่า"
คำปรามาส ที่กล่าวขึ้นลอยๆ ก่อนสาววัยรุ่นหุ่นสูงโปร่งที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา จะโยนนิยายเล่มหนาทิ้งไปยังมุมนึงของห้อง เนื่องจากเกิดอาการขัดใจขึ้น
เธอลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอเป็นสาววัยรุ่นวัย 17 ที่ไม่เคยมีความเชื่อในเรื่องของความรัก แม้จะมีคนจำนวนพอสมควรแวะเวียนมาแจกขนมจีบเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจ และมักคิดว่า มันก็แค่คนที่มาสนใจภายนอกเธอเท่านั้นล่ะ
"เหนื่อยเหลือเกิน กับการอยู่เพียงลำพัง"
สาวใหญ่ร่างเล็ก บ่นพลางถอนหายใจ ก่อนจะชายตาไปมองดวงจันทร์ที่กลมโต ก่อนจะคิดกับตัวเองใหม่ พอกันทีกับความรัก เราจะไม่อ่อนแอ อยู่กับความโสด อย่างมีความสุขดีกว่า
สองสาวที่ไม่มีทางน่าจะมาพบเจอกันได้ทั้ง หน้าที่การงาน ฐานะ หรือแม้แต่อายุที่ต่างกัน รวมถึงเวลาที่ไม่ตรงกัน แต่พรหมลิขิตก็กำลังจะเล่นงานเธอทั้งสองให้ได้เจอกัน...
ด้ายแดงที่เกี่ยวพวกเธอไว้ด้วยกัน เกี่ยวไว้อย่างน่าประหลาดใจ
Guest
