ทำความเข้าใจกันก่อนอ่านนะ
1. นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยาย Y หรือชายรักชายแต่อย่างใดนะคะ ชื่อว่าพี่ชายก็จริงแต่เป็นรักระหว่างชายหญิงค่ะ
2. อาจจะมีฉากบางฉากที่ไม่เหมาะสมกับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี เพราะค่อนข้างมีเนื้อหาที่รุนแรง และมีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศที่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านพอสมควร เนื่องจากเป็นนิยายอีโรติก ฉะนั้นฉากบางฉากจะไม่มีการเซ็นเซอร์หรือตัดทิ้งไปใดๆทั้งสิ้น
3. เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ฉะนั้นฉาก รูปภาพ หรือแม้กระทั่งตัวละคนไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง ไม่ได้ยกเรื่องของผู้ใดมาเล่าโดยตรง เป็นเพียงการสะท้อนสังคมเท่านั้น
4. หากใครมีข้อสงสัยใดๆสามารถวนกลับไปอ่านข้อ 1. ใหม่ได้เลย
พร้อม.......
พี่ชาย! [Broken to my heart]
"ศรัญย์" Say : คำว่าพี่น้อง ใครๆเขาก็มักจะกีดกันความสัมพันธ์ที่มักจะเกิดขึ้นทั้งนั้น
มันคือความอัปยศ และน่าอับอายของชาติตระกูล
คนดีๆ เขาไม่เอาคำว่ารัก มาปนกับสายเลือดหรอก
น้องสาว [Listen to my heart]
"ศนิ" Say : คนเรามีหัวใจแค่ดวงเดียว เกิดและตายแค่ครั้งเดียว
การจะรัก มอบทั้งกายและใจให้ใครแล้ว
แค่คำว่าพี่น้อง ก็เอาไม่อยู่หรอก!
#ห้ามรักน้องสาวตัวเอง
#พี่ชายจอมอุดมการณ์
#น้องสาวจอมเกเร
ตัวอย่าง
part : ความหึงของพี่ชาย
"ศนิเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมากนะ เท่าที่ฉันรู้จักมา เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไม่เคยเอาใจไปผูกไว้กับใครเลย"
ศรัญย์นั่งฟังเพื่อนร่วมคณะกำลังกล่าวถึงน้องสาวของเขา ในกลุ่มเด็กหัวกระทิที่กำลังนั่งล้อมวงคุยกัน ศรัญย์เพียงเป็นหนึ่งในนั้น ชายหนุ่มกำลังอ่านหนังสืออยู่ เพียงแค่ฟังนิ่งๆไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร
"นั่นสิ ศรัญย์นายโชคดีมากนะที่มีน้องสาวแบบนี้ ดูแลดีๆล่ะ ช่วงนี้หนุ่มๆทั้งมหาลัยกำลังคลั่งน้องแกเลยล่ะ"
"เห็นแค่ตอนเด็ก ไม่อยากเชื่อว่าโตเป็นสาวแล้วจะสวยขนาดนี้"
"นั่นสิ แกจำตอนที่น้องเขาใส่ชุดดรัมเมเยอร์ตอนม.ปลายได้ป่ะ โอ้โหฉันนี่ตาค้างไปเลยล่ะ"
"แปลกนะ นี่ก็อยู่ปีหนึ่งแล้วทำไมถึงยังไม่มีแฟนอีก สวยขนาดนั้นแท้ๆ"
พรึ่บ!
จู่ๆศรัญย์ก็ลุกขึ้น ทำเอาเพื่อนทุกคนถึงกับหันไปมองด้วยความสงสัย
"ขอตัวไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดนะ"
เขาถอดแว่นตาออกแล้วเหน็บปกคอเสื้อไว้ ก่อนจะถือหนังสือแล้วเดินละออกไปจากกลุ่มเพื่อนนั่นด้วยท่าทีรำคาญใจ
"อะไรวะ นี่มันกำลังโมโหเราอยู่รึเปล่า"
"นั่นสิ ก็เราดันพูดถึงน้องสาวมันนี่นะ"
"แปลก ปรกติพี่น้องคู่นี้ก็ไม่ค่อยจะสนิทกันเท่าไหร่นิ เห็นเจอหน้ากันทีไรทำหัวเสียใส่กันตลอด"
"เออน่ะ มันก็คงจะหวงน้องมันน่ะแหละ น้องสาวทั้งคนแถมสวยขนาดนั้น ไม่ให้หวงแล้วจะให้หึงรึไง!"
ศรัญย์ได้ยินเหล่าเพื่อนๆยังคงพูดกันอยู่ เขาจึงรีบสาวเท้าเดินออกมาจากตรงนั้นโดยเร็วเพราะไม่อยากได้ยิน กี่ครั้งแล้วที่ได้ยินคนพูดถึงศนิในทางชื่นชมแบบนั้น ได้ยินแล้วโมโหชะมัด
part : ความร้ายของน้องสาว
พลั่ก!
"โอ้ย!"
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดหลังจากเจ้าตัวโดนผลักเข้าชนกับกำแพงอย่างจัง ใครบางคนพร้อมพักพวกเดินกรูกันเข้ามาอย่างหาเรื่อง
"ศนิ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันกลัวแล้ว"
เจ้าของชื่อยืนกลอกตากับลูกไม้ตื้นๆแบบนี้ ก่อนจะถลาเข้าไป แล้วยกเท้าขึ้นเหยียบไหล่ของเหยื่อที่ล้มอยู่บนพื้น
"แกคิดว่าคำพูดฉันมันเป็นเรื่องล้อเล่นรึไง นังขยะ!"
"โอ้ย! ศนิฉันเจ็บ"
" ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งกับพี่ชายฉัน ถ้าเขาเกิดชอบแกขึ้นมา ฉันตามไปเผาบ้านแกแน่"
"ฮึก ฮือๆๆ เธอก็รู้ว่าเขาไม่มีทางชอบฉันหรอก ปล่อยฉันไปเถอะนะ"
"ทำไมฉันต้องปล่อย ปล่อยไปคนอย่างแกมันก็ไม่สำนึก นอกจากฉันต้องสู้รบปรบมือกับพวกที่ตามพี่ฉันไม่เว้นแต่ละวันแล้ว ฉันต้องทนมาระแวงพวกไร้สมองอย่างแกอีก อีผี!"
"กรี๊ดดด ฉันกลัวแล้ว"
ศนิทึ้งผมเหยื่อขึ้นมา แล้วตบไม่ยั้ง จนกระทั่งคนโนทำร้ายเริ่มหมดสติ
"จำไว้ อยู่ให้ห่างพี่ชายฉันซะ เพราะถ้าขืนมีครั้งที่สองอีก ฉันเล่นแกแน่"
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นแนวเมโลดราม่า หน่วงทั้งเรื่อง ไม่เหมาะสำหรับเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี หรือคนที่เป็นภาวะซึมเศร้า และคนโลกสวย เพราะนิยายแนวเมโลดราม่ามันเป็นการผสมผสานระหว่างความหวานอมขมกลืนอย่างหาที่สุดไม่ได้ ใครที่อ่านไปแล้วรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ค่อยสะดวก หรือคิดว่ามันไม่ใช่แนวของตัวเอง เชิญคลิ๊กเม๊าที่เครื่องหมาย X ด้านขวาสุดค่ะ
ติดตามเพจได้ที่นี่
พี่ชาย My brother
พี่ชาย My brother
Guest
