GPJE รักคู่นี้มีแต่เสือ (ขอลบนิยาย)



นางชื่อพิ้งค์เพิลค่ะ พิ้งค์เพิล เวลกี้คือนามสกุลของเธอ ฌะออยู่กับพ่อ นิสัยก็รอติดตามน่ะค่ะ



พระเอกครับผมชื่อ จิบริลี่ครับ จิบริลี่ เมคโธเวียส์คือนามสกุลของผม เป็นลูกครึ่งไทย ฝรั่งเศส นิสัยแบดดดสุดๆ



ผมโจเซฟครับบบ โจเซฟ แมคเลสเดียนคือนามสกุลครับผม ผมเป็นเพื่อนของเจ้าจิบริลี่ครับ มีหน้าที่โปร่ยเสน่ห์ใส่สาวๆครับ



ฉันชื่อเอกกี้เป็นเพื่อนของพิ้งคค์เพิล เอกกี้ ปิยมงคล ใช่ค่ะมันคือนามสกุลของดิฉันค่ะ ฉันเริ่มไม่ไหวกับไอ้บ้าโจเซฟแล้วสิ

ฉันรู้สึกเบื่ออออมากกก เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในเวลาอย่างนี้ก็เพราะว่าพ่อฉันชอบเรียกฉันมาดูตัวกับผู้ชายตลอดดด ฉันกลัวว่าฉันจะไม่ได้อยู่กับพ่อ      และที่สำคัญถ้าพ่อจากไปฉันก็ต้องอยู่กับผู้ชายที่ฉันไม่ได้รักเค้าแล้วแปลกหน้าเสียด้วยแม่ฉันเสียไปตั้งแต่ฉันยังเด็กๆฉัยเลยคล้ายเด็กขาดความอบอุ่นแต่แน่นอนว่าฉันรวยและก็สวยแต่ก็แปลกไป น่ะที่ฉันยังHAPPY แรดไปตามประสาสาวโสด

อ้ออฉันลืมแนะนำตัวเองไปเลยยอ่า ฉันชื่อพิ้งค์เพิล! เรียกพิ้งค์ก็ได้,ก็เลยยังไม่มีแฟนแต่ไม่ต้องตกใจน่ะ

ฉันอายุ50เอ้ย! ไม่ช่ายยยล้อเล่น อายุตัวเลขจริงของฉันคือ18ปี ฉันเรียนอยู่ที่มหาลัยKing,Queen[ใครมันคิดค้นขึ้นมาว้าาา=.=] แต่ฉันเพิ่งเข้าได้ไม่นานเอาเป็นว่าฉันเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ พ่อยังเถียงกับฉันอยู่เลย ว่าในคณะวิศวกรรมศาสตร์ มีแต่คนป่าเถื่อน,ดิบแต่ฉันก็ไม่แคร์เพราะชานนไม่ได้ไปเรียนแต่ไปรอหาสามี!เอ้ยม่ายยช่ายย มาหาแฟนเท่านั้นแหละ[:)ชอบบ]

::::::::::::Pinkple พูด::::::::::::::

เอ้ฉันลืมอ่ะไรไว้ในบ้านรึเปล่าน้ะ

อ้อฉันรู้ล่ะ กุญแจรถ

"แล้วอย่างนั้นแกจะมาที่นี้ได้ไวในเมื่อฉันเห็นแกขับรถมา"เอกกี้พูดเสริม ใช่นางคือเพื่อนฉันเองล่ะ

เอ่อว่ะ งั้นมันหายไปไหนนน ลูกแม่ToT

"แกเนี้ยมันติ้งต๊อง ฉันยังงงว่าฉันไปเป็นเพื่อนกับแกได้ยังไง"เอกกี้

สักพักก็ มีผู้ชาย หล่อโฮกกกเดินเข้ามาน่ากินๆ[อย่าเพิ่งกินลูกเค้าไม่ช่ายอาหารน่ะ]

เค้าเดินเข้ามาพร้อมกับกุญแจรถของฉันและถามฉันว่า

"เธอนี้ใช่กุญแจรถเทอป่ะเนี้ย"

แล้วนายรู้ได้ไงในเมื่อมันนายไม่รุ้จักฉัน

"ผมเห็นมันตกอยู่ข้างรถผมเพราะเรามาพร้อมกันไง"เค้าพูด

เอกกี้ กระซิบฉันว่า"ยัยนี่เค้าอุตส่าห์เอากุญแจมาให้ก็เอาไปสิ"

แน่น่ะ "แน่นอน ขอดูกล้องวงจรปิดยังได้"

ว่าแต่นายชื่ออ่ะไร  เรียนคณะไหนเหรอ ฉันเรียนอยู่คณะวิศวะ และชื่อพิ้งค์เพิล"ฉันทามเค้าแต่ดูเค้าไม่ค่อยเต็มใจตอบฉันเลย

"ขอโทษน่ะ แต่ทำไมฉันต้องบอกเทอไหนเมื่อยังไงเราก็ต้องเจอกันยัยเด็กไม่มีสัมมาคาระวะ"เค้าพูด

"หนอยยให้มันน้อยๆหน่อย ฉันจะเอานายมาเป็นสามีฉันเอ้ย! แฟนฉันให้ได้ เพราะฉันชอบแบบนี้ 55"ฉันบอก

"งั้นฉันจะรอเทอล่ะกันน่ะ55555ยัยติ้งต๊อง ไปล่ะ" เค้าพูดจบก็เดินจากฉันไป หลังจากนั้นก็มีคนจ้องมอง

ฉันด้วยสายตาที่ว่า "มรึงงงแย่งแฟนกุเหรอตายยยยยคือสถานะมรึง"พวกนั้นมองจะเอาเลือดฉันเลย

"แกไม่รู้จริงเหรอว่าคนที่แกกำลังเถียงด้วยเค้าคือ ประธานคณะที่เราเรียนอยู่น่ะ"เอกกี้พูด

ฉันตกใจอยู่พักนึ่ง ฉันก็พูดออกมาว่า "เค้าต้องฆ่าชั้นด้วยวิธีการป่าเถื่อนแน่เลย ยัยเอกกี้"

แต่ฉันก็ไม่สนใครยกเว้นเค้าเป็นแน่เค้าจะต้องมาเป็นของฉัน5555ระหว่างนั้นยัยเอกกี้ทนฉันไม่ไหวเลยเดินเข้าคณะไปก่อน

ไว้มาต่อที่หลังนร้าาาา