เมื่อเราได้พบกัน

บทนำ

เมื่อโชคชะตากำหนดให้คนสองคนมาพบกัน เมื่อต่างฝ่ายต่างตามหาส่วนเติมเต็มของชีวิต เมื่อคนสองคนที่เชื่อในรักแท้ได้มาพบกัน

การเดินทางของความรักของคนทั้งคู่จะเป็นอย่างไร ? ถนนของความรักครั้งนี้จะทอดยาวไปจนสิ้นสุดที่ไหน?

สปอย์ วาดฝัน

"ก็ทั้งกลุ่มเหลือฉันที่ยังไม่ได้แต่งงานอยู่คนเดียว ฉันเศร้าว่ะ"

"แล้วทำไมแกไม่หาละ"พิมพรเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นเพื่อนเศร้า

"ฉันไม่ได้ไม่อยากหา แต่มันไม่มีใครเข้ามาเลยว่ะ หรือฉันจะขึ้นคานจริงๆ ไม่เอาฉันไม่อยากอยู่บนคาน ฉันอยากมีคนคอยดูแลคอยเป็นกำลังใจให้ฉันคอบปลอบฉันคอยกอดฉันคอยดูแลเอาใจใส่ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวตอนแก่ โดยทีาไม่มีลูกมีสามีอยู่ข้างๆฮือๆ" หญิงสาวพล่ามก่อนจะปล่อยโฮออกมา

สปอย์ ณดล

"ผมหาครับแม่ แต่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจแค่นั้นเอง"

"แล้วเมื่อไหร่จะเจอละ"คราวนี้คนเป็นพ่อถามบ้างเพราะในใจลึกๆท่านก็อยากอุ้มหลานแล้วเหมือนกัน

"ใช่ เมื่อไหร่จะหา ระวังแก่ไปจะไม่มีคอยดูแล"

ชายหนุ่มเงียบไม่เถียง ทำไมเขาจะไม่อยากมีใครคอยอยู่ข้างๆคอยดูแลล่ะ เขาก็ไม่อยากอยู่คนเดียวในตอนแก่เหมือนกันเพียงแต่เขายังไม่เจอคนที่จะมาเป็นรักแท้ของเขาได้เลย ได้แต่หวังว่าคงจะมีใครสักคนที่อยากอยู่กับเขาในตอนแก่คอยมอบความรักความเอาใจใส่ให้ คนๆนั้นจะมีให้เขาหรือเปล่า?

(นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเป็นจริงเป็นจังค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ)