[MARK] The debt girl..ราวฟ้ากับดิน [ตอนที่2] NC

The debt girl..ราวฟ้ากับดิน

NC

"อยากตายนักใช่หรอ! ฉันก็จะจัดให้นี่ไง! แบบตายทั้งเป็นหนะ!!!"

จุก..คำเดียวที่รู้สึกตอนนี้หลังจากที่โดนเหวี่ยงร่างลงมาอย่างแรง

ฉันพยายามจะคลานหนีจากปีศาจตนนี้แต่เหมือนฝันจะสลายเมื่อมือหนาของเขาฉุดข้อเท้าฉันไว้แล้วดึงร่างของฉันกลับไปที่เดิมพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่ทาบทับขึ้นคร่อมตัวฉัน

"ฮึก..ฮือ..ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ" ฉันพนมมือขึ้นแนบอก ร่างกายของฉันสั่นไปหมดยามที่สบตาคมเฉี่ยวที่ฉายแววโรจน์นั่นเหมือนกับว่าพลังกายและทุกถ้อยคำที่จะก่นด่าออกไปนั้นกลืนหายเข้าไปในลำคอ

"ลูกหนี้อย่างเธอมีสิทธิต่อรองด้วยหรอ! คิม ยูนา..รู้เอาไว้ซะว่าเธอก็แค่ของเล่นราคาถูกที่เมื่อฉันเบื่อเมื่อไหร่ก็เขี่ยทิ้งได้เสมอ.." นิ้วเรียวยาวของมาร์คค่อยๆไล่ปลดกระดุมเสื้อของฉันพร้อมกับพ่นถ้อยคำแสนดูถูกออกมา ราวกับว่าจะให้คำเหล่านั้นฝังลึกเข้าไปในความคิดและจิตใจ

"อย่าสำคัญตัวผิดไป..อย่าแม้แต่คิดจะเอ่ยปากขอร้องอ้อนวอน เพราะเธอไม่มีสิทธิจะพูดอะไรทั้งนั้น นอนอ้าขาให้ฉันเอาก็พอ นั้นเป็นหน้าที่ของลูกหนี้อย่างเธอ!"

สิ้นคำนั้นริมฝีปากของเขาก็ประกบจูบเข้ามาอย่างรุนแรงฉันพยายามจะเบี่ยงหน้าหนีแต่มือของเข้ากลับบีบคางของฉันให้หันกลับไปรับจูบน่าขยะแขยงนั้น

ฉันปิดปากแน่นไม่ยอมให้ลิ้นหนาเข้ามาในโพรงปาก

"อื้ออ!!"มาร์คกัดปากฉันพร้อมมือหนาที่ลงแรงบีบคางฉันจนเจ็บไปหมดในวินาทีนั้นเขาก็สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากฉัน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วจนสติของฉันเริ่มเจือจางลง

เพี้ยะะ!

ความรู้สึกชาไปทั่วซีกหน้าด้านขวาทำให้ฉันได้สติขึ้นมาอีกครั้ง ต้นเหตุก็ไม่ใช่อะไร ฝ่ามือหนาที่ฟาดเข้ามาเต็มแก้มของฉัน

อ่า..เหมือนมีน้ำอะไรไหลลงมาจากมุมปากนะ..เลือดหรอ รสชาติอุบาทว์ชะมัด..ปากเราคงแตกซะแล้วสิ

"ฉันยังไม่อนุญาตให้เธอตาย..นี่มันพึ่งเริ่มต้นเองรู้ไหม..อย่าพึ่งตายไปซะก่อนที่ฉันจะอนุญาตให้ตาย..นังสกปรก" น้ำตาฉันไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว ฉันสะอึกสะอื้นจนตัวโยนด้วยความกลัว พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับฉันที่ต้องมาเจอปีศาจตนนี้

เสื้อของฉันถูกฉีกขาดไม่เหลือชิ้นดีหลังจากที่เขาดูอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาก เขาถอดเสื้อผ้าของฉันออกอย่างรวดเร็วโดยที่ฉันไม่สามารถขัดขืนได้เลยถึงแม้ว่าอยากจะทำซักแค่ไหนก็ตาม ร่างเพรียวบางเปลือยเปล่าต่อสายตาคมที่จ้องมองมาทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ

"อึก..ปล่อยฉันไปเถอะ..ฮึก..คุณมาร์ค..จะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม.." ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนหวังให้เขาสงสารฉันบ้างก็ดี แต่เหมือนเขาจะไม่สนใจทั้งยังเมินเสียงฉันทำอย่างกับเป็นเสียงนกเสียงกา จนฉันเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาอีกครั้ง

"พูดดีๆไม่รู้เรื่องหรอวะ! อึก..ฉันบอกให้ปล่อยไง!!" ฝ่าเท้าฉันยกขึ้นถีบตัวเขาที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวกระเด็นตกลงพื้นเต็มแรง ฉันใช้โอกาสนั้นในการยันตัวจากเตียงแล้วลุกขึ้นหวังจะไปเปิดประตูหนีออกไป

กึก กึก ปึง ปึง!

"เปิดดิวะ..ไอ้ประตูเฮงซวย!!"

ฉันทั้งบิดทั้งทุบประตู กระชากอะไรฉันทำหมดก็ยังไม่เปิดออก มือฉันสั่นไปหมดกระวนกระวาย ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจพร้อมๆกับเงาดำที่ทาบกายจากด้านหลัง

"โอ๊ยยย!!!! ปึก" หัวฉันถูกกระชากไปด้านหลังพร้อมกับแรงเหวี่ยงอันมหาศาลที่พาร่างฉันให้ลอยมากระแทกกับตู้กระจกบานใหญ่

"กล้าดียังไงถึงได้มาถีบฉันหา!! ..พูดดีๆก็ไม่รู้เรื่อง..พยายามเย็นก็แล้ว สงสัยเธอจะชอบให้ใช้ความรุนแรงมากสินะ" น้ำเสียงเย็นเฉียบที่แค่ฟังก็ขนลุกทำให้ฉันไม่กล้ามองขึ้นไปสบตาแม้แต่เพียงวินาทีเดียว ร่างฉันทรุดลงมานั่งพิงอย่างหมดแรงที่จะหนี ประตูก็ล็อค..เขาปิดทางหนีฉันหมดทุกทาง..

"คงไม่ต้องปราณีกันแล้วมั้ง หึ.."

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยพร้อมกับแรงฝ่ามือที่จิกเข้าที่หัวฉันอีกครั้งแล้วเหวี่ยงร่างฉันให้ไถลไปตามพื้นขัดเงามันวาว

"เอามันที่พื้นนี่แหละ เร้าใจดีไหมล่ะ"

ฉันหมดแรง..ดิ้นรนหนีจนเหนื่อย รู้ตัวอีกทีก็เหมือนมีสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่เข้ามาในร่างกายฉันแล้ว ..

"อึก ..อ๊าาา...เอา เอาออกไป ไอ้เลว!"แกนกายใหญ่ทิ่มเข้ามาพรวดเดียวโดยปราศจากการเตรียมการ ภายในช่องทางของฉันคับแน่น รู้เจ็บจุกจนพูดไม่ออก

"อื้มม..แน่นดีชะมัด.. ไม่ต้องห่วงหรอกยังไงฉันก็ป้องกันอยู่แล้ว..  ไม่อยากติดโรคจากเธอ" เขาขย่มกายกระแทกกระทั้นเข้ามา ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรหากแต่เนื้อแท้แล้วเป็นซาตานดีๆนี่เอง

"อึก อ๊ะ..ก็อย่ามายุ่ง..สิ! ไอ้เหี้ย!! อ๊าา" ฉันผงกหัวขึ้นมาด่า ความรุนแรงที่โถมเข้าใส่ไร้ความอ่อนโยน ทำให้ช่องทางฉีกขาด เลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหรือลดแรงลงแต่อย่างใด

"อย่าปากดีให้มันมากนัก!..ยังไงเธอก็หนีไม่พ้น นอนๆไปจนกว่าฉันจะหมดอารมณ์เอาเธอก็พอ"มือหนาของเขาบีบสะโพกฉันทั้งสองข้างจนมันแทบหักตามแรงโทสะที่เพิ่มขึ้นจากคำพูดฉัน ฉันร้องไห้คร่ำครวญแต่ผลที่ได้รับมีแต่แรงกระแทกกระทั้นกายที่มากขึ้นเรื่อยๆ

น้ำตาฉันไหลลงมาหยดแล้วหยดเล่า..ร่างกายสั่นไหวไปตามร่างที่เคลื่อนกายอยู่ข้างบน

รังเกียจ..เป็นคำคำเดียวที่นิยามความรู้สึกที่ฉันมีให้แก่ผู้ชายคนนี้

จนในที่สุดสติฉันก็จางหายไปพร้อมกับแรงกระแทกสุดท้ายที่ไม่รู้ว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ว..

นิยายเรื่องนี้จะลงเพียงตอน NC ของเรื่องเท่านั้น

ส่วนเนื้อหาของเรื่องเต็มๆติดตามได้ใน VN ของเด็กดีได้เลยค่ะ

ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้

https://my.dek-d.com/kakiepond080/visualnovel/?vn_id=90409

หรือเสริชว่า The debt girl..ราวฟ้ากับดิน

ถ้าทำให้ลำบากประการใด ขอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ