เสน่หาสัญญารัก

“ เราจะได้เจอกันแน่นอน…พี่สัญญา และเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ”
คำสัญญาที่เด็กชายให้เด็กหญิงก่อนที่ทั้งคู่จะจากกันแสนไกล แต่ในที่สุดก็ได้มาเจอกันในรอบหลายสิบปี แต่…ในสถานะที่ต่างกัน แถมทั้งคู่จำกันไม่ได้ ความใกล้ชิดของพวกเขา ทำให้ทุกอย่างย้อนกลับไปสู่จุดเริ่มต้น   “คำสัญญา”

“ ยาหยี…” เขาเรียกเธอเสียงแผ่วเบา แต่เพราะอยู่ใกล้กันมากเธอจึงได้ยินเสียงเขาชัดเจน

“ คะ? ” เธอขานรับพร้อมกับเลิกคิ้วเชิงถาม และพยายามตั้งสติให้อยู่กับตัวเองมากที่สุด สถานการณ์แบบนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้ นอกจากตัวของเธอเอง

“ ชื่อเล่นคุณเพราะดีนะ เหมือนใครคนหนึ่งผมรู้จัก มันแปลว่าอะไรหรอ? ” ชายหนุ่มเอ่ยถาม ครั้นนึกถึงเด็กหญิงตัวน้อยเมื่อหลายสิบปีก่อนที่ติดเขาแจ แต่สุดท้ายก็ต้องจากกัน

“ จริงๆแล้วแปลว่า น้องรักค่ะ แต่คนไทยบางคนจะใช้คำนี้เรียกผู้หญิงที่ตัวเองรัก เหมือนคำว่า ที่รัก ” หญิงสาวตอบคำถามของเจ้านายอย่างฉะฉาน ดวงตาคู่สวยกลอกไปมาด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก แบบแปลกๆยังไงไม่รู้

“ อืม…” เขาครางในลำคอ “ งั้นถ้าผมเรียกชื่อเล่น คุณก็เป็นที่รักของผมน่ะสิ ” อัลวินพูดพลางก้าวมาหาหญิงสาวอย่างคุกคาม จนเธอต้องถอยกรูจนหลังจนติดกำแพงห้อง

ยาหยีเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจกับคำถามที่ได้ยิน ไหนใครบอกว่าอัลวินเป็นผู้ชายเย็นชา ไร้ความรู้สึกกับผู้หญิงกัน เขามัน…ราชสีห์ร้อยเล่ห์ชัดๆ