เล่ห์รติกร

อยากได้ลูกเสื้อ ก็ต้องข้าถ้ำเสื้อ

แล้วถ้าอยากได้พ่อเสื้อมาทำพ่อของลูกล่ะ...  ต้องทำยังไง

เกิดเป็นผู้หญิงนั้นแสนลำบาก แฟนก็ต้องหา ขาก็ต้องเรียว หน้าก็ห้ามเหี่ยว นมมีนิดเดียวก็ไม่ได้ เหตุไหมล่ะ ลำบากจริงๆ

โดยเฉพาะชีวิตของผู้หญิงวัยใกล้สามสิบอย่างรติกรนั้นช่างลำบากยากเข็ญนัก เพราะ
‘ขอโทษนะซัน ฉันไม่ว่างอะแก พี่ภามไม่อยากให้ไปไหน กำลังท้อง’

‘ซัน ฉันไปกับแกไม่ได้แล้วว่ะ เมียไม่ให้ไป’

‘เอ่อ ซัน ไว้คราวหน้านะ ลูกฉันงอแงมากเลย ขยับตัวไปไหนไม่ได้ ร้องตามตลอด’

เพื่อนในกลุ่มทยอยมีครอบครับกันหมดแล้ว แต่นั่นไม่ใช่ที่สุดของที่สุดหรอกนะ เพราะ
‘ชะนีเพื่อนรัก ฉัน เอ่อ ไปกับแกไม่ได้อะ คือแบบ คือ สามีฉัน เขา..เขา..เขาหึงอะแก ขอโทษด้วยนะ’

ดูสิดู แม้แต่นังมิ้ง สาวสองเพื่อนรักก็ยังหนีไปมีสามี โอ้ สวรรค์ ทำไมท่านช่างใจร้ายเหลือเกิน ท่านมอบความงามมาให้ข้า แต่ท่านไม่ได้มอบพ่อของลูกมาให้ข้า ท่านมอบความงานนั่นมาทำไม

แต่ก็ช่างมันเถอะ นี่มันศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว ผู้หญิงทำงานเลี้ยงตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องพึ่งผู้ชายก็ได้ แต่...ฉันก็แอบน้อยใจเหมือนกันนะฮือ

ปล.ไปส่องฝรั่งย้อมใจก็ได้วะ