“คุณไม่มีสิทธิ์ว่าฉันแบบนี้” เธอตะคอก “คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่ยังซิงหรือไม่ซิง มันอยู่ที่ตรงนี้ค่ะ” เธอทุบอกตัวเองอย่างแรงจนหัวสั่นหัวคลอน “มันอยู่ที่ใจ”
“ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อพ่อส่งเธอมาเป็นของขวัญให้ฉัน ของขวัญที่ซื้อได้ด้วยเงิน ในสายตาฉันก็มองว่าเป็นแค่สินค้าเท่านั้นแหละ แล้วมีปัญหาอะไรงั้นหรือที่ฉันจะวิจารณ์สินค้าอย่างเธอไม่ได้ แม้แต่รถหรือของใช้ ฉันยังนิยมของมือหนึ่ง ดังนั้นถ้าจะมีคู่นอนสักคน ฉันก็ต้องการนางบำเรอป้ายแดง ไม่ใช่ผู้หญิงมือสองอย่างเธอ
!
”
นราพิมพ์สะอึก วาจาเขาช่างร้ายกาจ สองมือกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เธอก้มหน้าลงเพียงครู่เพื่อสะกดกลั้นหยดน้ำตาไม่ให้รินไหล ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างท้าทาย
“ฉันยังซิงค่ะ ไม่เชื่อก็ลองเปิดซิงฉันสิคะ แล้วคุณจะได้รู้ว่าสิ่งที่คุณคิดว่าฉันเป็นน่ะมันถูกหรือผิด”