บทนำ
กรุ๊งกริ๊ง~
“สวีทคาเฟ่ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีค่ะ”
“ขอชาเขียวกับเค้กบราวนี่ค่ะ”
“รอสักครู่นะคะ”
แอด~ (เสียงประตูห้องครัว)
“พี่ ขอชาเขียวด้วย!” ประตูห้องครัวเปิดออกพร้อมกับเสียงยัยน้องตัวแสบเอ่ยขึ้น
“โอเคๆ” เสียงดังเพื่อ =_=
“เอ่อพี่ ชงชาเสร็จแล้วเปลี่ยนหน้าที่กันด้วยนะ”
“ทำไมอ่ะ?”
“ก็ไม่มีอะไร เปลี่ยนๆไปเถอะน่า”
“อื้อๆโอเคๆ”
“ไปดีกว่าเดี๋ยวลูกค้ารอ”
“อื้อๆ^^”
เฮ้อ~ วันหยุดทั้งทีทำไมฉันต้องมาทำงานด้วยเนี่ย ถ้าทำฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะแต่…แต่! ทำงานกันแค่สองคน ส่วนแม่ก็ไปเปิดร้านที่ อเมริกา อ้อ ...ถ้าพ่อล่ะก็หย่ากับแม่ตั้งแต่ฉันสิบขวบแล้ว แม่ฉันเสียใจมากแล้วก็โกรธมากด้วย แม่เลยไปอเมริกาเพราะไม่อยากเห็นหน้าพ่อ แต่ว่าแม่ฉันดันไปเจอหนุ่มอเมริกาเลยตกหลุมรัก แม่ฉันจึงไปเปิดร้านคาเฟ่ที่นั้น ได้แต่มองเขาอยู่ห่างๆ คือ...เขาคนนั้นก็ตกหลุมรักแม่ฉันเหมือนกัน ขอบอกเลยว่าตอนนั้นแม่ฉันสาวมาก... สองคนนั้นเลยตกลงคบกันแล้วแต่งงานอยู่ด้วยกันแล้วก็คลอดยัยฟาออกมาน่ะ
แล้วพอฉันเรียนจบม.ปลายแม่ก็ส่งฉันกับฟามาประเทศไทยมาเปิดร้านที่ไทยแทนแม่ฉันเลยต้องกลับมาไทย แต่ก่อนจะมาเปิดร้าน แม่ฉันให้ไปสมัครโรงเรียนคาเบเลียเป็นโรงเรียนชื่อดังของเมือง คาเบส ฉันก็เลยย้ายเมืองมาอยู่ที่นี้ถาวร อ้ะ!!...มั่วแต่พูดเรื่องของแม่นานไป ลืมชงชาให้ลูกค้าเลย ไปชงดีกว่าเดี๋ยวลูกค้ารอนาน...
เวลาผ่านไปไม่นาน...
“ฟา ชาได้แล้ว”
“มาแล้วๆ อย่าลืมเปลี่ยนหน้าที่กันด้วยล่ะ”
“รู้แล้วไม่ลืมหรอก” อะไรมันดลใจให้ยัยฟามันชงชาล่ะเนี่ย เวลาจะขอเปลี่ยนหน้าที่กัน ยัยนั่นก็จะบอกว่า ‘ไม่อยากชงชามันเหมื่อยมือ ไหนจะใส่น้ำตาล ใส่นมอีก ยุ่งยากจะตาย’ เฮ้อ...แต่ก็ช่างเถอะ ไปล้างหน้าหน่อยดีกว่า
กรุ๊งกริ๊ง~
อ้าว ลูกค้ามาแล้วหรอ เร็วชะมัดเลย ฉันเดินไปหน้ากระจกแล้วรีบถักเปียสองข้างอย่างเร็วเพราะมันเป็นไฮไลท์ของร้าน พอฉันถักเปียเสร็จก็รีบเดินไปต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน
“สวีทคาเฟ่ยินดีต้อนรับค่ะ^^”
“เอ่อ..คือว่า..”
“คะ??”
“คือผมมาหาแฟนครับ”
“หือ..แฟน? ใครคะ” ฉันจะไปรู้ไหมเนี่ยยยยย
“เธอชื่อ... อ่ะ!! นั่นไงเธอมาพอดีเลยครับ”
ขวับ!( ")
“อ้าว..แม็กซ์” เสียงฟาพูดด้วยความดีใจ
“ฟา...ผู้ชายคนนี้ใครอ่ะเพื่อนหรอ”
“ไม่ใช่ๆ นี่แม็กซ์แฟนหนูเอง^_^”
แฟน!!O_○
“แม็กซ์ นี่พี่ฟรุ้งฟริ้งพี่สาวเรา”
“หวัดดีครับพี่ฟรุ้งฟริ้ง”
“จ้ะๆ-_-;”
“พี่...หนูไปกินข้าวกับแม็กซ์นะฝากร้านด้วยล่ะ บาย~ (^.^)//”
เฮอะ!! ถึงว่าล่ะ ไปแอบแต่งตัวในห้องน้ำในครัวนิเองร้ายจังน้องคนนี้ โอ๊ยยยย แบบนี้ฉันก็ทำงานคนเดียวน่ะสิ ฮือๆ ไม่เอาน่า~ มันเหนื่อยจะตายใครก็ได้มาช่วยฉันที เฮลมีพลีส
♫♫~
หือ?? ใครโทรมาอ่ะ ฉันยิบมือถือจากกระเป๋าขึ้นมาดูหน้าจอรายชื่อว่าใครโทรมา...แม่หรอ นี้เป็นครั้งที่สองของปีที่แม่จะโทรมาหาฉัน โห~ แม่นะแม่
“ฮัลโหลแม่”
(ฟรุ้งฟริ้งเป็นไงมั่งลูก งานที่ร้านโอเคไหมจ้ะ)
“ก็โอเคค่ะ รายได้เยอะดีไม่มีปัญหาอะไร”
(แล้วฟาล่ะลูกอยู่หรือเปล่า แม่ขอคุยหน่อยได้ไหม)
อ๋อ...ถ้ายัยนั่นคงไปเดตกับอีตาลูกหมาตกโถส้วมแล้วล่ะ ชิ!! แน่นอนว่าฉันจะไม่พูดออกไปเพราะถ้าแม่รู้ต้องมาระเบิดใส่หูฉันจนอื้อแน่ๆ
“อ่อ...ไปหาขนมกินข้างนอกค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่าฝากหนูไว้ก็ได้นะ”
(ไม่มีอะไรจ้ะ)
“อ่อ..ค่ะๆ”
(ฟรุ้งฟริ้ง)
“คะ?”
(ลูกมีแฟนหรือยังจ้ะ)
“หื้อ...แม่ถามอะไรเนี่ย ยังไม่มีเลย”
(อ้าว...รีบๆมีสิจ้ะ)
“แม่อ่ะ T^T” ทีฉันล่ะสนับสนุนจังเลย เฮ้อ~
กรุ๊งกริ๊ง~
อ่ะ!! ลูกค้ามาขอบคุณค่า~ ระฆังช่วยชีวิตเลยนะเนี่ย
“แม่แค่นี้ก่อนนะ ลูกค้ามา”
(จ้ะๆ บายๆ)
“บายๆ”
ติ๊ด!
“สวีทคาเฟ่ยินดีต้อนรับค่ะ”
“เอ่อ...คือหนูมาสมัครงานค่ะ”
“หือ...สมัครงานหรอ”
“พี่เป็นคนเอาป้ายไปติดหน้าร้านไม่ใช่หรอค่ะ?”
ฉันเป็นคนเอาป้ายไปติดหรอ อือ? อ๋อ!! ใช่ๆ ฉันเป็นคนเอาป้ายไปติดเองล่ะตั้งแต่เดือนที่แล้ว แต่เพิ่งจะมีคนมาสมัคร มาเร็วหน่อยก็ดีนะ -_-;
“แล้วสมัครแค่คนเดียวหรอ”
“เปล่าค่ะ มีอีกสองคน”
“ไหนล่ะ”
“อยู่นี่ค่ะ หนูชื่อมีมี่ ส่วนนี้ทรายแล้วก็สโนว์ค่ะ”
“พี่ชื่อฟรุ้งฟริ้งนะ”
“โอ้~ ชื่อน่ารักจังเจ้าของชื่อก็ส๊วยสวย^^”
เขินเลยค่า ฉันน่ะสวยอยู่แล้ว (มั้ง) น่ารักก็ได้ (ไม่เชิง) ขี้เหล่... -_- (ใช่เลยๆ) ชิ!!
“โอเคๆ ทุกคนไปเปลี่ยนชุดแล้วก็ถักเปียก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันจะช้า”
“ทำไมต้องถักเปียด้วยล่ะค่ะ”
“ก็มันเป็นไฮไลท์ของร้านน่ะ รีบๆไปได้แล้ว”
“ค่า~”
สามคนนั้นคงจะไม่ซุ่มซ่ามนะ แก้วสวยๆยิ่งหายากอยู่เฮ้อ~ ไปต้อนรับลูกค้าดีกว่า
เพล้ง!!
นั้นไง...ยังไม่ทันขาดคำเลย ฉันรีบวิ่งไปดูว่าใครทำอะไรแตกเป็นอะไรหรือเปล่า
“ใครทำอะไรแตกอ่ะ”
“หนูขอโทษค่ะ รุ่นพี่”
“ไม่เป็นไรๆ เจ็บตรงไหนไหมสโนว์”
“ไม่ค่ะ สบายมาก”
“งั้นก็ไปทำงานเลย”
“แฮะๆ ค่ะๆ”
Guest
